شافعی نام یکی از شاخه‌های مذهب سنی از دین اسلام است. شاخه شافعی از مذاهب فقهی و پیرو ابوعبدالله محمّد بن ادریس بن عباس بن عثمان بن شافع از ائمه چهار گانه سنت و جماعت است؛ و لوث عبارتست از اماره‌ای که، قاضی بوسیله آن امارهظنغالب بر صدق مدعی اولیای دم در مورد قتل یا جرح از سوی متهم پیدا می‌کند.
در عرفشافعی موارد زیر را برای لوث بیان می‌دارند: ۱- قرینه‌ای بر صدق ادعای مدعی وجود داشته باشد. ۲- ظن بر صدق ادعای مدعی وجود داشته باشد. ۳- جسدمقتول یا بعضی از اندام او (مثل سر او) در یک محله‌ای یافت شود، یا قرینه‌ای کوچک یافت شود که بین مقتول و اهالی آن محله یا آن قریه دشمنی دینی یا غیر آن وجود داشته است. ۴- هنگامی که مقتول در یک ازدحامی (مثل اجتماع سر چاه برای آوردن آب یا اجتماع نزد کعبه ) کشته شود؛ زیرا در این صورت، ظن غالب وجود دارد که اجتماع کنندگان موجب مرگش شده‌اند. در اینجا کشف عداوت و دشمنی بین اجتماع کنندگان و مقتول شرط نیست؛ اما احاطه و محاصره‌ی مقتول، توسط اجتماع کنندگان شرط است. ۵- جنگ بین دو گروه که گروه اول علیه دیگری دست به سلاح ببرد. در این صورت، برای گروه اول حقاستناد به لوث باقی است. ۶- شهادت یک نفر مرد عادل ، شهادت زنان ، اظهارات فاسقین، کفار و کودکان که قطعا لوث است.
