مزن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مزن:
(مِنَ الْمُزْنِ) مزن: بر وزن حزن، آن‌گونه كه
راغب در
مفردات مى‌گويد، به معنى «ابرهاى روشن» است (ابر سفيد) و بعضى آن را به «ابرهاى باران‌زا» تفسير كرده‌اند.
به موردی از کاربرد
مزن در
قرآن، اشاره می‌شود:
(أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ) (آيا شما آن را از ابر نازل كرده‌ايد يا ما نازل مى‌كنيم؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مزن به معناى ابر است.
آيه مورد بحث، در واقع مى‌گويد: آيا درباره اين
آبی كه مايه حيات شماست و پيوسته آن را مى‌نوشيد هرگز فكر كرده‌ايد؟، چه كسى به آفتاب فرمان مى‌دهد بر صفحه اقيانوس‌ها بتابد و از ميان آب‌هاى شور و تلخ، تنها ذرات آب خالص و شيرين و پاک از هرگونه آلودگى را جدا سازد و به صورت بخار به آسمان بفرستد؟
چه كسى به اين بخارات دستور مى‌دهد دست‌به‌دست هم دهند و فشرده شوند و قطعات ابرهاى باران‌زا را تشكيل دهند؟
چه كسى دستور حركت به بادها و جابجا كردن قطعات ابرها را مى‌دهد و آن‌ها را بر فراز زمين‌هاى خشک و مرده مى‌فرستد؟
چه كسى به طبقات بالاى هوا اين خاصيت را بخشيده كه به هنگام سرد شدن توانايى جذب بخار را از دست دهد و در نتيجه بخارات موجود به صورت قطرات باران، نرم و ملايم، آهسته و پى‌درپى، بر زمين‌ها فرود آيند؟
كسى كه اين قدرت را دارد كه با وسايلى اين‌چنين ساده، آن‌چنان بركاتى براى شما فراهم سازد، آيا قادر بر احياى مردگان نيست؟ اين خود يک نوع احياى مردگان است، احياى زمين مرده كه، هم نشانه
توحید و عظمت خداست و هم دليل بر رستاخيز و معاد.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مزن»، ج۴، ص۲۹۱.
