• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ملاعبدالله تونی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تونی، ملاعبداللّه، مشهور به فاضل تونی، فرزند محمد، فقیه و اصولی امامی سده یازدهم است.




از تاریخ ولادت، تحصیلات و استادان او اطلاعی در دست نیست.
در بُشرویه، در چهارده فرسخی تون (فردوس کنونی)، زاده شد.
افندی اصفهانی که از بشرویه دیدن کرده، اهالی آن‌جا را از برکت وجود ملاعبداللّه و برادرش ملااحمد، صالح و با تقوا وصف کرده است.
[۱] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸ـ۲۳۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.

از گفته وی برمی آید که این دو برادر سالها در بشرویه به سر برده اند؛ ازینرو، ملاعبداللّه، بشرویی خراسانی نیز خوانده شده است.
[۲] آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۲۳۰.
[۳] آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۱۶۶.

به گفته افندی اصفهانی
[۴] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
ملاعبداللّه تونی مدتی در اصفهان، در مدرسه مولی عبداللّه شوشتری، اقامت گزید، سپس به مشهد رفت و چندی در آن‌جا سکونت کرد.
بعدها به قصد زیارت عتبات عازم عراق شد، اما در راه، هنگام عبور از قزوین، دوستش مولی خلیل قزوینی از او خواست که در آن‌جا بماند، و او پذیرفت و مدتی در آن شهر توقف کرد.
میرزا محمد تنکابنی
[۵] محمدبن سلیمان تنکابنی، قصص العلماء، ج۱، ص۲۶۹ـ۲۷۰، تهران: انتشارات علمیه اسلامیه، (بی تا).
گزارشی از دیدار تونی با میرداماد (متوفی ۱۰۴۱) و مصاحبت و دوستی نزدیک وی با شاه عباس صفوی (حک: ۹۹۶ـ ۱۰۳۸) نقل کرده، اما سایر شرح حال نویسانِ وی، ذکری از آن به میان نیاورده اند.
اگر این گزارش درست باشد، دیدار آنان در زمانی رخ داده که تونی در اصفهان بوده است.



تونی هنگامی که از طریق کرمانشاه قصد زیارت عتبات را داشت، در کرمانشاه وفات کرد و همان‌جا دفن شد.
[۶] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۷] خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.

به نوشته افندی اصفهانی
[۸] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
احتمالاً او پس از بازگشت از عراق درگذشته است.
تاریخ مرگ تونی بر اساس نوشته برادرش،
[۹] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۱۶ ربیع الاول ۱۰۷۱ است.
اخیراً مدفن وی در کرمانشاه شناسایی و بر آن بنایی ساخته شده است.
[۱۰] رسول جعفریان، دوازده رساله فقهی در باره نماز جمعه در روزگار صفوی، ج۱، ص۴۰۶، قم ۱۳۸۱ ش.




شرح حال نویسان، تونی را به داشتن دانش گسترده و تقوای بسیار ستوده اند.
حرّ عاملی، از معاصران او، وی را عالم فاضل ماهر فقیه صالح زاهد خوانده است.
[۱۱] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.

افندی اصفهانی،
[۱۲] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۷ـ ۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
ضمن نقل گفته حرّ عاملی، تونی را بر اساس گفته کسانی که از نزدیک با او آشنا بوده اند، باورعترین و با تقواترینِ اهل زمان، بلکه بدیلِ مولی احمد اردبیلی (مقدّس اردبیلی)، معرفی کرده است.
خوانساری با دقت بیشتری جایگاه علمی وی را نمایانده است.

۳.۱ - بررسی اخباری یا اصولی بودن تونی


او
[۱۳] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
بر اساس مندرجات اثر مهم تونی، الوافیه، وی را در زمره اخباریان دانسته و گفته که او در مباحث استصحاب و تعادل و تراجیح، فوایدی آورده و ابتکارهای فراوانی به کار بسته است.
در عین حال، خوانساری افزوده است که برخی از ابداعات تونی، به سبب این‌که کمتر محضر استادان را درک کرده، قابل نقد و مناقشه است.
گر چه خوانساری و برخی علمای دیگر،
[۱۴] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۲، ص۱۹۷، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
[۱۵] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۲، ص۲۸۱، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
تونی را از عالمان اخباری به شمار آورده اند، اما تأمل در مطالب وافیه نشان می‌دهد که او اخباری معتدلی بوده که با اصول فقه میانه خوبی داشته و مانند اخباریان افراطی این علم را به کلی فرو نمی‌گذاشته است.
حتی برخی از علما
[۱۶] محمدتقی بروجردی، نهایه الافکار، ج۴، ص۲۵۸، تقریرات درس آیه اللّه عراقی، ج ۴، قم ۱۴۱۷.
[۱۷] روح اللّه خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، ج۱، ص۱۹ـ۲۰، لمحات الاصول، تقریرات درس آیه اللّه بروجردی، تهران ۱۴۲۱.
وی را در زمره اصولیان شمرده اند.
در واقع، تونی با تألیف وافیه توانست جریان اخباریگری را به سوی اعتدال هدایت کند.
وی در کنار میرزا محمدبن حسن شیروانی (صاحب دو حاشیه فارسی و عربی بر معالم، متوفی ۱۰۹۸) و محقق خوانساری (صاحب حاشیه بر معالم، متوفی ۱۰۹۸)، حرکت بنیادینی را در ایران آغاز کرد که در برابر جنبش اخباریگریِ عراق به مرکزیت کربلا، به تقویت مکتب اصولیان منجر شد.
[۱۸] عبدالهادی فضلی، دروس فی فقه الامامیه، ج۱، ص۷۸، (بیروت) ۱۴۲۰.

در این برهه، آنچه موجب توازن دو مکتب اخباری و اصولی شد و در واقع اخباریگری را مهار کرد، استفاده این اصولیان از داده های کلامی و فلسفی در پروراندن اصول فقه بود.
[۱۹] عبدالهادی فضلی، دروس فی فقه الامامیه، ج۱، ص۷۸، (بیروت) ۱۴۲۰.




شرح حال نویسان، هفت اثر را برای تونی بر شمرده‌اند که عبارت‌اند از:
رساله ای در اصول فقه به نام الوافیه فی اصول الفقه
[۲۰] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
[۲۱] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
رساله ای در اثبات عدم وجوب عینی اقامه نماز جمعه در زمان غیبت
[۲۲] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
[۲۳] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۲۴] خوانساری، ج۴، ص۲۴۵.
حاشیه بر معالم الاصول
[۲۵] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۲۶] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
تعلیقات بر مدارک الاحکام
[۲۷] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۲۸] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
شرح ارشاد الاذهان علامه حلّی ، در فقه
[۲۹] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
حاشیه بر ارشاد الاذهان علامه حلّی، که افندی اصفهانی و خوانساری
[۳۰] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۳۱] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
احتمال داده‌اند همان شرح ارشاد باشد؛ فهرست تهذیب الاحکام شیخ طوسی ، که خود تونی
[۳۲] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۳۳، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
بر آن است پیش از او کسی چنین فهرستی فراهم نکرده و خوانساری
[۳۳] خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
گفته وی را تأیید کرده است.
[۳۴] آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۲۱.




از این میان فقط دو اثر نخست باقی‌مانده که به چاپ رسیده است :
 ۱) رساله در باره نماز جمعه، با عنوان رساله مختصره فی بیان النفی الوجوب العینی للصلاه الجمعه فی زمن الغیبه، که در ضمن دوازده رساله فقهی در باره نماز جمعه، به کوشش رسول جعفریان ( قم ۱۳۸۱ ش)، آمده است.
مولی محمد تنکابنی مشهور به فاضل سراب (متوفی ۱۱۲۴) در نقد آن رساله ای نگاشت.
کسانی دیگر، از جمله مولی محمدامین برادرزاده ملاعبداللّه تونی،
[۳۵] تراجم الرجال، قم ۱۴۱۴.
[۳۶] خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
بر این نقد پاسخ نوشتند.
[۳۷] آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۶۵ـ۶۷.
[۳۸] آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۷۴ـ ۷۵.
[۳۹] آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۸۰.

 ۲) الوافیه فی اصول الفقه، که تاریخ تألیف آن معلوم نیست، اما به گفته خوانساری،
[۴۰] خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
تاریخ فراغت از تألیف آن ۱۲ ربیع الاول ۱۰۵۹ است که با آنچه در نسخه اصل چاپ رضوی کشمیری آمده، مطابقت دارد.
[۴۱] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۳، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.

تونی
[۴۲] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
وافیه را رساله ای وافی و شافی وصف کرده که مشتمل است بر تحقیق در باره مسائل مهم اصولی، بویژه ادله عقلی و اجتهاد و تقلید و تعادل و تراجیح .
 

۵.۱ - چینش وافیه


وافیه مقدمه و شش باب دارد.
مقدمه و بابها هر کدام به بخشهای کوچکتری، با عناوین بحث و فصل و مقصد و قسم، تقسیم شده اند.
تونی در مقدمه
[۴۳] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۹ ـ۶۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
مباحثی چون تعریف اصول فقه ، حقیقت و مجاز ، و مشتق را مطرح کرده است.
باب اول
[۴۴] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۶۸ـ۱۰۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
به دو مبحث مهم اوامر و نواهی اختصاص یافته که در دو مقدمه و هشت بحث تنظیم شده است.
باب دوم
[۴۵] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۱۱ـ۱۴۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
در باره عام و خاص و مباحثِ راجع به تخصیص است که در دو مقصد و هفت بحث آمده است.
در همین باب مباحث حجیت مطلق ظواهر کتاب و خبر واحد بررسی شده است.
باب سوم
[۴۶] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۴۷ـ۱۶۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
در باره ادله شرعی است و در آن مباحث حجیت کتاب، اجماع و سنّت ، و مسائلی چون شرایط عمل به خبر واحد در عصر غیبت و روش شناخت عدالت راوی بررسی شده است.
این باب دارای سه فصل و هشت بحث است.
باب چهارم
[۴۷] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۷۱ـ۲۳۹، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
به مباحث ادله عقلی ، استصحاب ، استلزام ، دلالت ، مفاهیم ، قیاس و تنقیح مناط اختصاص یافته و در هفت قسم تنظیم شده است.
باب پنجم
[۴۸] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۴۳ـ۳۱۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
یکسره در باره مبحث اجتهاد و تقلید است و در آن از تعریف اجتهاد، تجزّی در اجتهاد، دانشهای مورد نیاز مجتهد، نیاز به اجتهاد و تقلید، تقلید از میّت و حکم عبادتِ کسی که نه مجتهد است و نه تقلید می‌کند، بحث شده است.
این باب در چهار بحث تنظیم شده است.
باب ششم
[۴۹] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱ـ ۳۳۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
به موضوع تعادل و ترجیح اختصاص دارد و در آن پانزده قسم تعارض بررسی شده است.
 

۵.۲ - خصوصیات کتاب وافیه


وافیه از مزایای چندی برخوردار است، از جمله ابتکار در باب بندی و تقسیم مباحث اصولی، استدلال قوی و در برخی موارد ابتکاری، توضیح و تبیین دقیق مصطلحاتی که غلط اندازند، تأسیس رأی جدید، نثر ساده و روشن، جلوگیری از خلط مباحث اصول فقه با علوم دیگر، کثرت منابع و از جمله استفاده از کتب اصول فقه مذاهب مختلف اسلامی نظیر التمهید اُسْنوی شافعی (متوفی ۷۷۲)، المحصول فخررازی ، شرح مختصر ابن حاجب (متوفی ۶۴۶) و الاحکام آمِدی (متوفی ۶۳۱).
[۵۰] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۷ـ۳۰، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.

 وافیه به شیوه کتابهای درسی تنظیم شده است.
تونی
[۵۱] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۹۸، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
پس از بر شمردن موارد استفاده واژه «اصل» در لسانِ علما، تصریح کرده که غرضش از ذکر موارد کاربرد « اصل »، آزمایش میزان معرفت و تشحیذ ذهن خواننده است.
از همین روست که وافیه در مباحثِ گوناگون، آکنده از مثالهای متعدد، برای دادن قدرتِ تطبیق به دانشجوست.
[۵۲] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۱، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.

تونی در این کتاب، ضمن رعایت اعتدال، از اصول فقه دفاع کرده و در موارد مختلف به نقل و نقد آرای ملامحمد امینِ استرآبادی پرداخته است.
[۵۳] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
[۵۴] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۱۴ـ ۲۱۵، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
[۵۵] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۶۱ـ۲۷۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
[۵۶] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۰ـ۲۹۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.

 

۵.۳ - شروح وافیه


وافیه از زمان تألیف مورد توجه فقها قرار گرفت و نسخ آن متداول گردید
[۵۷] خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
و چندین شرح و حاشیه بر آن نوشته شد، از جمله شروح مهم آن است: شرح سیدمحمدمهدی طباطبائی بحرالعلوم (متوفی ۱۲۱۲)، شرح سیدمحسن اَعْرَجی مشهور به محقق اعرجی و مقدّس کاظمی (متوفی ۱۲۲۷) و شرح سید صدرالدین محمد رضوی (متوفی ۱۱۶۰) معروف به شارح وافیه.
شیخ انصاری در فرائدالاصول در موارد متعدد به شرح اخیر توجه کرده است.
[۵۸] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۷ـ ۱۸۸، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۵۹] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۵۳ ـ۵۶۶، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۰] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۹۲، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۱] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۰۱، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۲] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۱۶، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۳] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۲۹، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۴] آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۲۳۰.
[۶۵] آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۱۶۶ـ ۱۶۸.

 اصولیانِ پس از تونی همواره به کتاب او توجه داشته اند، از جمله شیخ انصاری در آثار و درسهای اصولی خود در موارد متعدد به آن استناد و گاه آن را نقد کرده است.
[۶۶] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۰۹، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۷] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۷۱ـ۱۷۲، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۸] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۴، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۶۹] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۸، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۷۰] مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۹۸ ـ۶۰۰، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
[۷۱] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۳۰ـ۲۳۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
[۷۲] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۵۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
[۷۳] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۸۲ـ۲۸۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
[۷۴] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۸۷، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
[۷۵] ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۹۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.

 

۵.۴ - چاپ وافیه


وافیه دوبار چاپ شده است: در ۱۳۰۹ در بمبئی به صورت چاپ سنگی در ۱۸۹ صفحه
[۷۶] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۴۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
و در ۱۴۱۵ در قم به اهتمام سیدمحمدحسین رضوی کشمیری.
 


ملااحمد تونی، برادر ملاعبداللّه، از علمای سرشناس سده یازدهم است از تاریخ ولادت، تحصیلات و استادان او اطلاعی در دست نیست.
حرّ عاملی
[۷۷] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۲۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
وی را به فضل و علم و زهد ستوده است.
آثاری چون حاشیه شرح اللمعه، رساله فی تحریم الغناء، رساله فی الرد علی الصوفیه به او نسبت داده شده است.
[۷۸] محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۲۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.

قمی
[۷۹] عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، ج۱، ص۲۸، تهران (۱۳۲۷ ش).
از حاشیه او بر اصول الکافی کلینی خبر داده است.
 قاسم علی بن حسن علی برارقی سبزواری و محمدمعصوم مشهدی، از عالمان و محدّثانِ سده یازدهم، نزد ملا احمد تونی برخی کتابهای حدیثی را قرائت کرده و از او اجازه گرفته اند.
[۸۰] آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۱۴۲.
[۸۱] احمد حسینی، تراجم الرجال، ج۱، ص۴۴۲، قم ۱۴۱۴.

ملالطف اللّه، از عالمان سده یازدهم، نیز کتاب تهذیب شیخ طوسی را نزد وی قرائت کرده و از او اجازه گرفته است.
در این اجازه تصریح شده که ملا لطف اللّه، دو کتاب الاستبصار و کتاب من لایحضره الفقیه را نیز نزد ملااحمد تونی قرائت کرده است.
[۸۲] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۴۵۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.

فخرالدین محمد موسوی نیز کتاب اخیر را نزد ملااحمد تونی خوانده است.
[۸۳] عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۲، ص۵۵۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.


۶.۱ - وفات ملااحمد تونی


ملااحمد تونی در ۱۰۸۳ در مشهد وفات یافت.
[۸۴] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۱، ص۵۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
[۸۵] آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۹۱.




(۱) آقابزرگ طهرانی.
(۲) عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
(۳) مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
(۴) محمدتقی بروجردی، نهایه الافکار، تقریرات درس آیه اللّه عراقی، ج ۴، قم ۱۴۱۷.
(۵) محمدبن سلیمان تنکابنی، قصص العلماء، تهران: انتشارات علمیه اسلامیه، (بی تا).
(۶) عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
(۷) ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
(۸) رسول جعفریان، دوازده رساله فقهی در باره نماز جمعه در روزگار صفوی، قم ۱۳۸۱ ش.
(۹) محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
(۱۰) احمد حسینی، تراجم الرجال، قم ۱۴۱۴.
(۱۱) روح اللّه خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، لمحات الاصول، تقریرات درس آیه اللّه بروجردی، تهران ۱۴۲۱.
(۱۲) خوانساری.
(۱۳) عبدالهادی فضلی، دروس فی فقه الامامیه، (بیروت) ۱۴۲۰.
(۱۴) عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، تهران (۱۳۲۷ ش).


 
۱. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸ـ۲۳۹، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۲. آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۲۳۰.
۳. آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۱۶۶.
۴. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۵. محمدبن سلیمان تنکابنی، قصص العلماء، ج۱، ص۲۶۹ـ۲۷۰، تهران: انتشارات علمیه اسلامیه، (بی تا).
۶. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۷. خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
۸. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۹. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۱۰. رسول جعفریان، دوازده رساله فقهی در باره نماز جمعه در روزگار صفوی، ج۱، ص۴۰۶، قم ۱۳۸۱ ش.
۱۱. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۱۲. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۷ـ ۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۱۳. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۱۴. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۲، ص۱۹۷، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۱۵. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۲، ص۲۸۱، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۱۶. محمدتقی بروجردی، نهایه الافکار، ج۴، ص۲۵۸، تقریرات درس آیه اللّه عراقی، ج ۴، قم ۱۴۱۷.
۱۷. روح اللّه خمینی، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، ج۱، ص۱۹ـ۲۰، لمحات الاصول، تقریرات درس آیه اللّه بروجردی، تهران ۱۴۲۱.
۱۸. عبدالهادی فضلی، دروس فی فقه الامامیه، ج۱، ص۷۸، (بیروت) ۱۴۲۰.
۱۹. عبدالهادی فضلی، دروس فی فقه الامامیه، ج۱، ص۷۸، (بیروت) ۱۴۲۰.
۲۰. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۲۱. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۲۲. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۲۳. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۲۴. خوانساری، ج۴، ص۲۴۵.
۲۵. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۲۶. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۲۷. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۲۸. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۲۹. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۳۰. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۳۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۳۱. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۳۲. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۳۳، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۳۳. خوانساری، ج۴، ص۲۴۴.
۳۴. آقابزرگ طهرانی، ج۴، ص۲۱.
۳۵. تراجم الرجال، قم ۱۴۱۴.
۳۶. خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
۳۷. آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۶۵ـ۶۷.
۳۸. آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۷۴ـ ۷۵.
۳۹. آقابزرگ طهرانی، ج۱۵، ص۸۰.
۴۰. خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
۴۱. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۳، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۲. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۳. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۹ ـ۶۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۴. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۶۸ـ۱۰۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۵. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۱۱ـ۱۴۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۶. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۴۷ـ۱۶۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۷. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۷۱ـ۲۳۹، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۸. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۴۳ـ۳۱۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۴۹. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱ـ ۳۳۷، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۰. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۷ـ۳۰، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۱. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۱۹۸، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۲. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۱، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۳. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۳۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۴. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۱۴ـ ۲۱۵، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۵. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۶۱ـ۲۷۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۶. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۰ـ۲۹۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۵۷. خوانساری، ج۴، ص۲۴۶.
۵۸. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۷ـ ۱۸۸، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۵۹. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۵۳ ـ۵۶۶، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۰. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۹۲، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۱. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۰۱، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۲. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۱۶، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۳. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۶۲۹، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۴. آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۲۳۰.
۶۵. آقابزرگ طهرانی، ج۱۴، ص۱۶۶ـ ۱۶۸.
۶۶. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۰۹، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۷. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۷۱ـ۱۷۲، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۸. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۴، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۶۹. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۱۸۸، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۷۰. مرتضی بن محمدامین انصاری، فرائدالاصول، ج۱، ص۵۹۸ ـ۶۰۰، چاپ عبداللّه نورانی، قم ۱۳۶۵ ش.
۷۱. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۳۰ـ۲۳۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۷۲. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۵۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۷۳. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۸۲ـ۲۸۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۷۴. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۸۷، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۷۵. ابوالقاسم بن محمد علی تهرانی، مطارح الانظار، ج۱، ص۲۹۳، تقریرات درس شیخ انصاری، چاپ سنگی تهران ۱۳۰۸، چاپ افست قم ۱۴۰۴.
۷۶. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۴۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۷۷. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۲۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۷۸. محمدبن حسن حرّ عاملی، امل الامل، ج۲، ص۲۳، چاپ احمد حسینی، قسم ۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۷۹. عباس قمی، فوائد الرضویه: زندگانی علمای مذهب شیعه، ج۱، ص۲۸، تهران (۱۳۲۷ ش).
۸۰. آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۱۴۲.
۸۱. احمد حسینی، تراجم الرجال، ج۱، ص۴۴۲، قم ۱۴۱۴.
۸۲. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۱، ص۴۵۴، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۸۳. عبداللّه بن محمد تونی، الوافیه فی اصول الفقه، ج۲، ص۵۵۲، چاپ محمدحسین رضوی کشمیری، قم ۱۴۱۵.
۸۴. عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماء و حیاض الفضلاء، ج۱، ص۵۸، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱ـ ۱۴۱۵.
۸۵. آقابزرگ طهرانی، ج۶، ص۹۱.




دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «ملاعبدالله تونی»، شماره۴۰۹۲.    



جعبه ابزار