• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

موارد استرجاع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اِسترجاع یعنی گفتن «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» هنگام‌ مصیبت است.



استرجاع، مصدر باب استفعال و از ریشه (ر‌-ج‌-ع) در لغت به معنای طلب رجوع و باز پس‌ گرفتن چیزی است.
[۱] الصحاح، ج‌۳، ص‌۱۲۱۶‌-‌۱۲۱۸.
[۲] لغت نامه، ج‌۲، ص‌۱۸۱۳.
این واژه بر پایه روایات فراوان برای گفتن آیه ۱۵۶ بقره:«إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» هنگام بروز مصیبت، اصطلاح شده است.
[۴] جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۸‌-‌۵۹.
[۵] روض الجنان، ج‌۲، ص۲۴۱‌-‌۲۴۲.
[۶] النهایه، ج‌۲، ص‌۲۰۲.
راز نامگذاری گفتن این جمله به استرجاع را می‌توان در جزء دوم آن «إنّا إلیه رجعون» جست که اقرار به بازگشت به سوی خداست.


خداوند در آیات ۱۵۵ ۱۵۶ بقره مواردی از قبیل مواجهه با ترس و گرسنگی و ضررهای مالی و جانی و از دست دادن محصولات را آزمون الهی و مصیبت و محل استرجاع دانسته و به صابرانی که هنگام مصیبت «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ رجِعون» می‌گویند، بشارت داده‌ است: «وَ لَنَبلُوَنَّکُم بِشَیْء مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَ نَقص مِنَ الاْمول والأنفُسِ والثَّمرتِ وَ بَشِّرِ الصّبِرینِ • الّذینِ إذا اَصبَتهُم مُصِیبةٌ قالوا إنّا لِلّهِ وَ إنّا إِلیهِ رجِعُون» در شأن نزول آیه آمده است: امیرمؤمنان (علیه‌السلام) هنگام شنیدن خبر شهادت حمزه
[۸] کنزالدقائق، ج‌۲، ص‌۲۰۱.
یا جعفر
[۹] مناقب، ج‌۲، ص‌۱۳۸.
[۱۰] روض‌الجنان، ج۲، ص۲۵۱.
کلمه استرجاع را بر زبان آورد. سپس این آیه نازل شد. در روایات فراوانی استرجاع به‌هنگام روبه‌رو شدن با هرگونه مصیبت، سفارش
[۱۱] جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۷.
[۱۲] مجمع البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
[۱۳] الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۸‌-‌۳۷۹.
و از ویژگیهای امّت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) هنگام بروز مصیبت شمرده شده است.
[۱۴] تفسیر قرطبی، ج‌۲، ص‌۱۱۹.
[۱۵] الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۷.
[۱۶] روض‌الجنان، ج‌۲، ص۲۴۱.
بر اساس روایاتی از پیامبر، هرچه موجب اذیت مؤمنی شود، گرچه خاموش شدن چراغ
[۱۷] روضة‌الواعظین، ص‌۴۲۳.
[۱۸] روض الجنان، ج‌۲، ص‌۲۴۱.
[۱۹] الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۸۰.
یا فرو رفتن خاری در دست باشد از مصادیق مصیبت و جای گفتن استرجاع است.
[۲۰] تفسیر قرطبی، ج‌۲، ص‌۱۱۸.
[۲۱] الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۸۱.
تکیه بر ایمان مخاطبان در آیه ۱۵۳ بقره: «یأیّها الّذینَ ءَامَنُوا استَعینوا بِالصّبرِ والصَّلوة» در فرمانِ کمک گرفتن از صبر و نماز می‌تواند اشاره به منشأ استرجاعِ صابران، یعنی ایمان ایشان باشد. به نقل جابر از امام‌ باقر (علیه‌السلام) صبرِ مصیبت دیده مسترجع، از رضای او به فعل خداوند حکایت‌ دارد.
[۲۳] مسکن الفؤاد، ص‌۹۹.


==========
این نوشتار در مورد پاداش استرجاع است که صابران مسترجع را دارای مقامی والا و مشمول درود و رحمت و برخوردار از هدایت الهی می‌داند.


خداوند در ادامه آیه ۱۵۳ بقره معیّت خویش با صابران را اعلام فرموده است: «إنَّ اللّهَ مَع الصّبِرین» و در آیه ‌۱۵۵ همین سوره با مسکوت گذاشتن متعلّق «بَشِّرْ» بشارت بزرگی به صابران داده است
[۲۶] المیزان، ج‌۱، ص‌۳۵۳.
و در آیه ۱۵۷، صابران مسترجع را دارای مقامی والا و مشمول درود و رحمت و برخوردار از هدایت الهی می‌داند: «اُولئِکَ عَلَیهِم صَلَوتٌ مِن رَبِّهِم ورَحمَةٌ واُولئِکَ هُمُ المُهتَدون»


برخی مفسران، مقصود از « صلوت» را ثنا، مدح و تعظیم، و «رَحمَةٌ» را نعمتهای دنیایی و آخرتی و «اهتدا» را هدایت و رسیدن به ثواب و بهشت می‌دانند.
[۲۹] مجمع‌البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
[۳۰] التفسیرالکبیر، ج‌۲، ص‌۱۳۳‌-‌۱۳۴.
برخی اهتدا را رسیدن به نعمتها و سعادت دنیا و آخرت دانسته، تحقق آن را فقط در سایه استرجاع عملی و قلبی میسر می‌دانند که در آن مرتبه، شخص خود را نزد خداوند حاضر می‌بیند.
[۳۱] مواهب‌الرحمن، ج‌۲، ص۱۹۴‌-‌۱۹۵.
[۳۲] اطیب‌البیان، ج‌۲، ص۲۶۲.



بر پایه روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) خداوند سه ویژگی صلوات، رحمت و اهتدا را به مسترجعانِ صابر عطا کرده است که اگر یکی از آن‌ها به فرشتگان داده می‌شد، به آن راضی می‌شدند.
[۳۳] الکافی، ج‌۲، ص‌۹۲.
بر اساس روایتی دیگر، مسترجعان، اهل بهشت
[۳۴] تفسیر عیاشی، ج‌۱، ص‌۶۹، ح ۱۲۷.
[۳۵] مجمع البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
و در سایه نور اعظم الهی هستند
[۳۶] تفسیر عیاشی، ج‌۱، ص‌۶۹، ح ۱۲۸.
و هرگاه با یادکرد مصیبت گذشته استرجاع کنند، خداوند گناهان پیشین آن‌ها را می‌بخشاید و ثواب زمان مصیبت را به آنان عطا می‌کند.
[۳۷] نورالثقلین، ج‌۱، ص‌۱۴۴.
[۳۸] البرهان، ج‌۱، ص‌۳۶۲‌-‌۳۶۳.
سیوطی نیز روایاتی به این مضمون نقل کرده‌است.
[۳۹] الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۸‌-‌۳۷۹.

آثار استرجاع:
=================
گفتن «إنّا لِلّهِ و إنّا إلیهِ راجِعون» از یک سو اقرار به مبدأ و معاد و اظهار تسلیم در برابر قضا و قدر بوده، مایه آرامش قلب
[۴۰] مواهب الرحمن، ج‌۲، ص‌۱۹۴.
[۴۱] روح‌البیان، ج‌۱، ص‌۲۶۱.
و امید به پاداش الهی می‌گردد
[۴۲] جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۸.
و از سوی دیگر، یادآور این نکته است که بلاها و مصیبتهای زودگذر دنیایی از ناحیه خداوند بوده و تصرّف مالک در مملوک و ملک حقیقی خویش است: «إنّا لِلّهِ» و مملوک حق اعتراض ندارد: «عَبدًا مَملوکًا لاّ یَقدِرُ علی شَیء»
[۴۴] اطیب البیان، ج‌۲، ص‌۲۶۰.
استرجاع همچنین موجب دوری استرجاع کننده از سخنان نامناسب و شکایت و مانع وسوسه‌های شیطان یا موجب دلداری و تسلّی قلب و کاهش حزن و اندوه مصیبت دیده
[۴۵] روح البیان، ج‌۱، ص‌۲۶۱.
و همچنین اشتغال به‌کاری مستحب
[۴۶] جواهرالکلام، ج‌۴، ص‌۳۱۰.
[۴۷] احکام القرآن، ج‌۱، ص‌۱۳۴.
و اظهار عقاید حق است. البته این آثار در صورتی است که استرجاع تنها زبانی نباشد، بلکه به معنای آن نیز توجه شود.
[۴۸] المیزان، ج‌۱، ص‌۳۵۳.
[۴۹] حاشیه شیخ زاده، ج‌۲، ص‌۳۹۵.



احکام القرآن، جصاص؛ البرهان فی تفسیر القرآن؛ تفسیر اطیب البیان؛ تفسیر روح البیان؛ تفسیر العیاشی؛ التفسیرالکبیر؛ تفسیر کنزالدقائق و بحرالغرائب؛ تفسیر نور الثقلین؛ جامع‌البیان عن تأویل آی‌القرآن؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبی؛ جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام؛ حاشیة محی‌الدین شیخ‌زاده علی تفسیر البیضاوی؛ الدرالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور؛ روض‌الجنان و روح الجنان؛ الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیه؛ الکافی؛ لغت‌نامه؛ مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن؛ مسکّن الفؤاد عند فقد الاحبة و الاولاد؛ مناقب آل‌ابی‌طالب؛ مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن، سبزواری؛ المیزان فی تفسیر القرآن؛ النهایة فی غریب الحدیث والاثر.


۱. الصحاح، ج‌۳، ص‌۱۲۱۶‌-‌۱۲۱۸.
۲. لغت نامه، ج‌۲، ص‌۱۸۱۳.
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۵۶.    
۴. جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۸‌-‌۵۹.
۵. روض الجنان، ج‌۲، ص۲۴۱‌-‌۲۴۲.
۶. النهایه، ج‌۲، ص‌۲۰۲.
۷. بقره/سوره۲، آیه۱۵۶-۱۵۵.    
۸. کنزالدقائق، ج‌۲، ص‌۲۰۱.
۹. مناقب، ج‌۲، ص‌۱۳۸.
۱۰. روض‌الجنان، ج۲، ص۲۵۱.
۱۱. جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۷.
۱۲. مجمع البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
۱۳. الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۸‌-‌۳۷۹.
۱۴. تفسیر قرطبی، ج‌۲، ص‌۱۱۹.
۱۵. الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۷.
۱۶. روض‌الجنان، ج‌۲، ص۲۴۱.
۱۷. روضة‌الواعظین، ص‌۴۲۳.
۱۸. روض الجنان، ج‌۲، ص‌۲۴۱.
۱۹. الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۸۰.
۲۰. تفسیر قرطبی، ج‌۲، ص‌۱۱۸.
۲۱. الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۸۱.
۲۲. بقره/سوره۲، آیه۱۵۳.    
۲۳. مسکن الفؤاد، ص‌۹۹.
۲۴. بقره/سوره۲، آیه۱۵۳.    
۲۵. بقره/سوره۲، آیه۱۵۵.    
۲۶. المیزان، ج‌۱، ص‌۳۵۳.
۲۷. بقره/سوره۲، آیه۱۵۷.    
۲۸. بقره/سوره۲، آیه۱۵۷.    
۲۹. مجمع‌البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
۳۰. التفسیرالکبیر، ج‌۲، ص‌۱۳۳‌-‌۱۳۴.
۳۱. مواهب‌الرحمن، ج‌۲، ص۱۹۴‌-‌۱۹۵.
۳۲. اطیب‌البیان، ج‌۲، ص۲۶۲.
۳۳. الکافی، ج‌۲، ص‌۹۲.
۳۴. تفسیر عیاشی، ج‌۱، ص‌۶۹، ح ۱۲۷.
۳۵. مجمع البیان، ج‌۱، ص‌۴۳۷.
۳۶. تفسیر عیاشی، ج‌۱، ص‌۶۹، ح ۱۲۸.
۳۷. نورالثقلین، ج‌۱، ص‌۱۴۴.
۳۸. البرهان، ج‌۱، ص‌۳۶۲‌-‌۳۶۳.
۳۹. الدرالمنثور، ج‌۱، ص‌۳۷۸‌-‌۳۷۹.
۴۰. مواهب الرحمن، ج‌۲، ص‌۱۹۴.
۴۱. روح‌البیان، ج‌۱، ص‌۲۶۱.
۴۲. جامع‌البیان، مج‌۲، ج‌۲، ص‌۵۸.
۴۳. نحل/سوره۱۶، آیه۷۵.    
۴۴. اطیب البیان، ج‌۲، ص‌۲۶۰.
۴۵. روح البیان، ج‌۱، ص‌۲۶۱.
۴۶. جواهرالکلام، ج‌۴، ص‌۳۱۰.
۴۷. احکام القرآن، ج‌۱، ص‌۱۳۴.
۴۸. المیزان، ج‌۱، ص‌۳۵۳.
۴۹. حاشیه شیخ زاده، ج‌۲، ص‌۳۹۵.



دائرةالمعارف قرآن کریم برگفته از مقاله اِسترجاع.    



جعبه ابزار