نشانههای بلوغ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
فقه اسلامی ۵ علامت اصلی برای
بلوغ ذکر شده که سه علامت میان
دختر و
پسر مشترک است:
احتلام ، اِنبات و
سن . دو نشانه دیگر بلوغ یعنی نخستین
عادت ماهانه (حیض) و بارداری (حَمل) ویژه دختران است. البته برخی
فقها در مذاهب گوناگون اماره بودن برخی از موارد مذکور را نپذیرفته و آنها را دلیل بر آن دانستهاند که بلوغ پیش تر تحقق یافته است.
خارج شدن منی در
خواب یا در بیداری، در حال
جماع یا غیر آن، مهمترین نشانه بلوغ است. به تصریح
فقهای شیعه و
اهل سنت ،
این
اماره بلوغ به روشنی از
آیات قرآن استفاده میشود، به ویژه آیات مربوط به بلوغ حُلُم
و حتی آیاتی که تعابیر «
بلوغ نکاح » و «
بلوغ اشد » را دربردارد.
به گفته
فقها ، به استناد
عموم آیات یاد شده، این علامت شامل بلوغ پسر و دختر هر دو میشود.
به نظر برخی،
این اماره تنها نشانه بلوغ است که به صراحت در
قرآن ذکر شده است.
برآمدن موی خشن بر شرمگاه (عانه) به نظر فقهای
شیعه و اهل سنت، جز
حنفیان ، نشانه بلوغ است.
به نظر برخی فقهای حنفی،
ظاهر آیه ۵۸
نور :
«والَّذینَ لَم یَبلُغُوا الحُلُمَ مِنکُم» بر این دلالت دارد که اِنبات نشانه بلوغ نیست؛ ولی به نظر
شافعی و فقهای دیگر اهل سنت، با استناد به احادیث باید این علامت بلوغ را پذیرفت؛
همچنین در برخی
منابع فقهی امامی با استناد به آیه مذکور و برخی آیات دیگر این دیدگاه تقویت شده که انبات به خودی خود بر بلوغ دلالت ندارد، هرچند نشان میدهد که بلوغ پیشتر تحقق یافته است. به نظر
محقق اردبیلی آیه ۵۸ نور
بر آن دلالت دارد که بلوغ پیش از انزال تحقق نمییابد، مگر آنکه به دلیلی مانند
اجماع اماره دیگری بر آن دلالت کند. با این همه،
نظر مشهور فقهای امامی و بیشتر
مذاهب اهل سنت به استناد احادیث آن است که انبات اماره بلوغ به شمار میرود.
البته شافعی در یکی از دو نظر خود این نشانه را خاص مشرکان دانسته است.
نشانه دیگر بلوغ از
دیدگاه فقهی ، رسیدن کودک به
سن معینی است که فقها به استناد
احادیث یا ادله دیگر ذکر کردهاند؛ بدین معنا که اگر تا سن مزبور هیچ یک از امارات دیگر بلوغ ظاهر نشود، این سن بلوغ وی تلقی خواهد شد.
در مذهب شافعی و
حنبلی سن بلوغ دختر و پسر اتمام ۱۵ سالگی و در
مذهب مالکی پایان ۱۷ یا ۱۸ سالگی است.
نظر مشهور در
فقه حنفی نیز ۱۵ سالگی است؛ ولی
ابوحنیفه سن بلوغ دختران را ۱۷ سالگی و سن بلوغ پسران را ۱۸ یا ۱۹ سالگی دانسته است.
به نظر مشهور در
فقه امامی ، سن بلوغ پسر ۱۵ سالگی و سن بلوغ دختر ۹ سالگی است.
مستند بیشتر این آراء، احادیث منقول از
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و
امامان علیهمالسّلام است.
البته گفته شده که برخی فقهای متقدم اصولا سن را نشانه بلوغ نمیدانسته اند،
چنان که این دیدگاه نزد برخی فقهای متاخر نیز دیده میشود.
برخی حنفیان
به آیه ۵۸ نور:
«والَّذینَ لَم یَبلُغُوا الحُلُمَ مِنکُم» استناد کرده و گفتهاند که این آیه بلوغ در ۱۵ سالگی را رد میکند، زیرا صرفاً احتلام را نشانه بلوغ شمرده است. حتی گفته شده که ابوحنیفه برای نظر خود یعنی بلوغ در ۱۸ سالگی به آیه ۱۵۲
انعام :
«حَتّی یَبلُغَ اَشُدَّه» استناد کرده، زیرا کمترین حد «بلوغ اشد» ۱۸ سالگی است
؛ ولی مهمترین دلیل غیر حنفیان، احادیث متعددی است که در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت نقل شده است. البته اگر معنای «بلوغ نکاح» در آیه ۶
نساء رسیدن کودک به سنی باشد که در آن بالفعل شایستگی
نکاح وجود دارد، ممکن است کسی را که به
سن شرعی بلوغ رسیده ولی محتلم نشده، دربرگیرد.
مراد از
سال معین برای بلوغ، سال قمری است، چنان که در آیات متعددی مبنای محاسبه اوقات،
سال قمری دانسته شده است
؛ از جمله ۱۸۹
بقره :
«یَسـَلونَکَ عَنِ الاَهِلَّةِ قُل هِیَ مَوقیتُ لِلنّاسِ والحَجِّ»، ۳۶
توبه و ۵
یونس .
دو نشانه ویژه بلوغ
دختران ، نخستین عادت ماهانه (
حیض ) و بارداری است. البته برخی فقهای شیعه و پارهای از مذاهب
اهل سنت بر آناند که قاعدگی و بارداری در واقع نشان میدهند که بلوغ پیش تر تحقق یافته است و این دو
اماره «سَبْق بلوغ» به شمار میروند؛ نه نشانه بلوغ.
شماری از فقهای
شیعه و اهل سنت
گفتهاند: با توجه به اینکه والدین هر دو در تشکیل نطفه فرزند نقش دارند و
نطفه از هر دوی آنان نشئت میگیرد: «خُلِقَ مِن ماء دافِق• یَخرُجُ مِن بَینِ الصُّلبِ والتَّرائِب»
و مراد از «نُطفَة اَمشاج» را در آیه ۲
انسان همین دانستهاند، بنابراین بارداری در واقع نشان میدهد که پیش تر انزال یا قاعدگی (حیض) صورت گرفته است، پس بارداری خود نشانه بلوغ نیست، بلکه موجب علم ما به بلوغ پیشین میشود، چنان که فقها به همین دلیل
نفاس را در شمار امارات بلوغ نیاوردهاند.
دائرةالمعارف قرآن کریم، جلد ششم، برگرفته از مقاله«نشانههای بلوغ».