نعمان بن ابراهیم بن مالک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نعمان بن ابراهیم، فرزند ارشد
ابراهیم بن مالک اشتر است و به همین سبب مردم، بیشتر ابراهیم را ابونعمان می‌خواندند. منابع تاریخی نعمان را فردی شجاع دانسته‌اند که همچون دیگر نخعیان در تحولات سیاسی نظامی عصر امویان نقش داشت و سرانجام نیز در درگیری با نیروهای اموی، در حالیکه در لشکر
یزید بن مَهلب بود و سالاری دو
قبیله مذحج و
اسد را به عهده داشت، کشته شد.
نسب کامل وی چنین است: نعمان بن ابراهیم بن مالک اشتر بن حارث بن عبد یغوث بن سلمة (مسلمه) بن ربیعه.
وی فرزند بزرگ ابراهیم بود؛ ازاین‌رو کنیه ابراهیم، ابونعمان بود و مردم بیشتر او را ابونعمان می‌خواندند و به این کنیه شهرت داشت.
منابع تاریخی نعمان را همانند پدر و جدش از شجاعان دانسته و از رؤسا قلمداد کرده‌اند. وی تا اوائل سده دوم ه.ق، در قید حیات بود و همچون دیگر نخعیان در تحولات سیاسی نظامی عصر امویان نقش داشت.
هنگامی که «
یزید بن
مهلب بن ابی‌صفره» ضد امویان به‌پاخاست و «
یزید بن
عبدالملک بن مروان» (١٠۵-١٠١٠ ه. ق) را از خلافت خلع کرد و بر بخش‌هایی از
عراق تسلط یافت، نعمان در لشکر او بود؛ چنان‌که در حمله «
مسلمة بن عبدالملک» به عراق، یزید بن مَهلب، نعمان بن ابراهیم بن اشتر را به سالاری دو
قبیله مذحج و
اسد، منصوب کرد.
نعمان سرانجام در درگیری میان طرفداران دو نیروی متخاصم، جزو نخستین کسانی بود که به قتل رسید.
مطابق قول دیگر، پس از قتل یزید بن مهلب و هزیمت یارانش، خاندان مهلب در
بصره گرد آمدند و سپس سوار کشتی شدند و با عبور از دریا به کرمان رفتند. با گرد آمدن طرفداران
آل‌مهلب، آنان «
مفضل بن مهلب» را به ریاست برگزیدند و با «
مدرک بن ضب کلبی» که از سوی مسلمة بن عبدالملک به تعقیب آنان فرستاده شده بود، جنگیدند که نعمان بن ابراهیم نخعی در این نبرد کشته شد.
