چریدن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چریدن در
چراگاه برای
حیوان علف خوار است. از
احکام آن در بابهای
زکات،
حج،
رهن و
نکاح سخن رفته است.
چریدن علف خوردن جانوران علف
خوار در چراگاه می‌باشد.
شرط تعلّق
زکات به
انعام ثلاث (
شتر،
گاو و
گوسفند) چریدن آنها به مدت یک
سال کامل در چراگاه است. از چنین حیوانی به «
سائمه» تعبیر میشود.
به قول
مشهور متأخران، ملاک سائمه بودن حیوان،
عرف است و در صورتی که یک یا دو روز علف دست چین بخورد باز هم سائمه محسوب میشود. در مقابل، برخی تصریح کردهاند که خوردن علف به مقدار کم- حتی یک روز- نیز موجب از بین رفتن وصف
سائمه خواهد بود؛ لیکن برخی دیگر تا مدت یک
ماه را نیز مضر ندانسته و بعضی دیگر در مسئله تردید کردهاند.
در صدق عنوان سائمه بر حیوانی که در
زمین ملکی میچرد، اختلاف است.
پرداخت مال در قبال استفاده از چراگاههای عمومی مانع از صدق سائمه بودن
حیوان نمیگردد.
پرداخت
زکات مادیانی که در طول سال در
چراگاه میچرد،
مستحب است.
مقدار زکات آن برای هر رأس از نوع تازی دو دینار و از نوع غیر تازی یک دینار است.
کندن
گیاه حرم بر
محرم حرام است؛ لیکن وی میتواند
مرکب خود را در حرم رها کند تا در علف زارهای آن بچرد.
کفاره کشتن یکی از پرندگان
قطا (
مرغ سنگ خوار)،
کبک و
دراج (
مرغ رنگین تاج) در حال
احرام، برّه نری است که از
شیر گرفته شده است و میچرد.
تصرف در
رهن جایز نیست مگر برای نگهداری و اصلاح آن، مانند چرانیدن
حیوان.
فراهم کردن نیازمندیهای حیوانات مملوک
انسان بر
مالک آنها
واجب است. از جهت
خوراک، کافی است که حیوان را برای چریدن در علف زار رها کند.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۳، ص۱۷۵-۱۷۶.
