کفر به انبیا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کسانیکه به
انبیا و
پیامبران الهی
کفر ورزیدند دچار کار حرامی شدند و عقاب خواهند شد.
کفر به انبیا و پیامبران الهی طبق
آیات قرآن حرام می‌باشد.
«... افکلما جاءکم رسول بما لاتهوی انفسکم استکبرتم ففریقـا کذبتم وفریقـا تقتلون• وقالوا قلوبنا غلف بل لعنهم الله بکفرهم فقلیلا ما یؤمنون؛
ما به
موسی کتاب (
تورات) دادیم؛ و بعد از او، پیامبرانی پشت سر هم فرستادیم؛ و به
عیسی بن مریم دلایل روشن دادیم؛ و او را به وسیله
روح القدس تأیید کردیم. آیا چنین نیست که هر زمان، پیامبری چیزی بر خلاف
هوای نفس شما آورد، در برابر او تکبر کردید (و از
ایمان آوردن به او خودداری نمودید)؛ پس عده‌ای را تکذیب کرده، و جمعی را به
قتل رساندید؟!• و (آنها از روی
استهزا ) گفتند: دلهای ما در غلاف است! (و ما از گفته تو چیزی نمی‌فهمیم. آری، همین طور است!) خداوند آنها را به خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته، (به همین دلیل، چیزی درک نمی‌کنند؛) و کمتر
ایمان می‌آورند.».
(ولى آیا این پیامبران بزرگ با این برنامه هاى سازنده ، هر کدام مطلبى بر خلاف هواى نفس شما آورد، در برابر او استکبار نمودید و زیر بار فرمانش نرفتید)؟!(افکلما جاءکم رسول بما لا تهوى انفسکم استکبرتم).این حاکمیت
هوى و هوس بر شما آنچنان شدید بود که گروهى از آنها را تکذیب کردید، و گروهى را بقتل رساندید (ففریقا کذبتم و فریقا تقتلون)اگر تکذیب شما مؤثر مى افتاد و منظورتان عملى مى شد شاید به همان اکتفا مى کردید و اگر نه دست به
خون پیامبران الهى آغشته مى ساختید!.
«.. ومن یکفر بالله... ورسله... فقد ضل ضلـلا بعیدا؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! به
خدا و پیامبرش، و کتابی که بر او نازل کرده، و کتب (آسمانی) که پیش از این فرستاده است، ایمان (واقعی) بیاورید کسی که خدا و
فرشتگان او و کتابها و پیامبرانش و روز واپسین را انکار کند، در گمراهی دور و درازی افتاده است».
«ان الذین یکفرون بالله ورسله ویریدون ان یفرقوا بین الله ورسله ویقولون نؤمن ببعض ونکفر ببعض ویریدون ان یتخذوا بین ذلک سبیلا• اولـئک هم الکـفرون حقـا واعتدنا للکـفرین عذابـا مهینا؛
کسانی که خدا و پیامبرانِ او را انکار می‌کنند، و می‌خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و می‌گویند: به بعضی ایمان می‌آوریم، و بعضی را انکار می کنیم و می‌خواهند در میان این دو، راهی برای خود انتخاب کنند...• آنها
کافران حقیقی‌اند؛ و برای کافران، مجازات خوارکننده‌ای فراهم ساخته‌ایم.».
«تلک القری نقص علیک من انبائها ولقد جاءتهم رسلهم بالبینـت فما کانوا لیؤمنوا بما کذبوا من قبل کذلک یطبع الله علی قلوب الکـفرین؛
اینها، شهرها و آبادیهایی است که قسمتی از اخبار آن را برای تو شرح می‌دهیم؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند؛(ولی آنها چنان لجوج بودند که) به آنچه قبلاً تکذیب کرده بودند، ایمان نمی‌آوردند! اینگونه خداوند بر دلهای کافران مهر می‌نهد(و بر اثر لجاجت و ادامه
گناه، حس تشخیصشان را سلب می‌کند)».
«ثم بعثنا من بعده رسلا الی قومهم فجاءوهم بالبینـت فما کانوا لیؤمنوا بما کذبوا به من قبل کذلک نطبع علی قلوب المعتدین؛
سپس بعد از
نوح، رسولانی به سوی قومشان فرستادیم؛ آنان دلایل روشن برایشان آوردند؛ امّا آنها، به چیزی که پیش از آن تکذیب کرده بودند، ایمان نیاوردند! اینچنین بر دلهای تجاوزکاران مهر می‌نهیم (تا چیزی را درک نکنند)!».
«ولقد استهزئ برسل من قبلک فاملیت للذین کفروا ثم اخذتهم فکیف کان عقاب؛
(تنها تو را
استهزا نکردند،) پیامبران پیش از تو را نیز مورد استهزا قرار دادند؛ من به کافران مهلت دادم؛ سپس آنها را گرفتم؛ دیدی مجازات من چگونه بود؟!».این
آیه تاءکید همان وعید قطعى است که در آیه قبلى کرده بود، به بیان نظائر آن تا دلالت کند بر اینکه
تهدید در آیه قبلى صرف تهدید نیست و آنچنان نیست که دلیلى بر وقوعش نباشد، بلکه از امکان وقوع گذشته، وقوع هم یافته است، و آنچنان نیست که
کفار پیش خود پنداشته و گفتند: (لقد وعدنا هذا نحن و آباونا من قبل ان هذا الا اساطیر الاولین)آرى، قبل از تو (اى
پیغمبر اسلام) بفرستادگان دیگر نیز کفر ورزیدند، و استهزاء کردند، و معجزات دلبخواه پیشنهاد کردند، عینا همینطور که اینان به دعوت تو کفر مى ورزند و با وجود
معجزه قرآن، معجزات دیگرى از پیش خود پیشنهاد مى کنند، من هم کفار را همیشه مهلت مى دهم و سپس ایشان را به عذاب خود مى گیرم، و کس نمى داند که
عقاب من چگونه است ، آیا صرف
تهدید است ؟ و یا چیزیست که مى توانند از آن بگریزند؟ و یا چیزیست که مى توانند تحمّل کنند؟ پس وقتى عذاب من بر امتهاى گذشته نازل شده اینها نیز باید بدانند که عذاب من واقع شدنى است، و باید از کارهایى که نظیر افعال آنان است بپرهیزند تا آنچه بر سر آنان آمد بر سر اینان نیاید.
«الم یاتکم نبؤا الذین من قبلکم قوم نوح وعاد وثمود والذین من بعدهم لا یعلمهم الا الله جاءتهم رسلهم بالبینـت فردوا ایدیهم فی افوههم وقالوا انا کفرنا بما ارسلتم به وانا لفی شک مما تدعوننا الیه مریب•...• واستفتحوا وخاب کل جبار عنید• من ورائه جهنم ویسقی من ماء صدید؛
آیا خبر کسانی که پیش از شما بودند، به شما نرسید؟!
قوم نوح و
عاد و
ثمود و آنها که پس از ایشان بودند؛ همانها که جز خداوند از آنان آگاه نیست؛ پیامبرانشان دلایل روشن برای آنان آوردند، ولی آنها (از روی تعجّب و استهزا) دست بر دهان گرفتند و گفتند: ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌اید، کافریم! و نسبت به آنچه ما را به سوی آن می‌خوانید، شکّ و تردید داریم!•...• و آنها (از خدا) تقاضای فتح و
پیروزی (بر کفار) کردند؛ و (سرانجام) هر گردنکش منحرفی نومید و نابود شد!• به دنبال او
جهنم خواهد بود؛ و از
آب بد بوی متعفّنی نوشانده می‌شود!».
«وما نرسل المرسلین الا مبشرین ومنذرین ویجـدل الذین کفروا بالبـطـل لیدحضوا به الحق واتخذوا ءایـتی وما انذروا هزوا• ومن اظلم ممن ذکر بـایـت ربه فاعرض عنها ونسی ما قدمت یداه انا جعلنا علی قلوبهم اکنة ان یفقهوه وفی ءاذانهم وقرا وان تدعهم الی الهدی فلن یهتدوا اذا ابدا• وربک الغفور ذو الرحمة لو یؤاخذهم بما کسبوا لعجل لهم العذاب بل لهم موعد لن یجدوا من دونه موئلا؛
ما پیامبران را، جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده، نمی‌فرستیم؛ اما کافران همواره مجادله به باطل می‌کنند، تا (به گمان خود،) حق را بوسیله آن از میان بردارند! و آیات ما، و مجازاتهایی را که به آنان وعده داده شده است، به باد
مسخره گرفتند!• چه کسی ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او تذکّر داده شده، و از آن روی گرداند، و آنچه را با دستهای خود پیش فرستاد فراموش کرد؟! ما بر دلهای اینها پرده‌هایی افکنده‌ایم تا نفهمند؛ و در گوشهایشان سنگینی قرار داده‌ایم (تا صدای حق را نشنوند)! و از این رو اگر آنها را به سوی هدایت بخوانی، هرگز هدایت نمی‌شوند!• و پروردگارت، آمرزنده و صاحب
رحمت است؛ اگر می‌خواست آنان را به خاطر اعمالشان مجازات کند، عذاب را هر چه زودتر برای آنها می‌فرستاد؛ ولی برای آنان موعدی است که هرگز از آن راه فراری نخواهند داشت!».
«کذبت قبلهم قوم نوح والاحزاب من بعدهم وهمت کل امة برسولهم لیاخذوه وجـدلوا بالبـطـل لیدحضوا به الحق فاخذتهم فکیف کان عقاب• وکذلک حقت کلمت ربک علی الذین کفرواانهم اصحـب النار؛
پیش از آنها قوم نوح و اقوامی که بعد از ایشان بودند (پیامبرانشان را) تکذیب کردند؛ و هر امّتی در پی آن بود که توطئه کند و پیامبرش را بگیرد (و آزار دهد)، و برای محو حق به مجادله باطل دست زدند؛ امّا من آنها را گرفتم (و سخت مجازات کردم)؛ ببین که مجازات من چگونه بود!• و این گونه فرمان پروردگارت درباره کسانی که کافر شدند مسلّم شده که آنها همه اهل آتشند!».لذا در
آیه بعد سرنوشت بعضى از اقوام گمراه و سرکش پیشین را در عباراتى کوتاه و کوبنده به اینگونه بیان مى کند: (پیش از آنها قوم نوح و اقوامى که بعد از آنها آمدند پیامبرشان را تکذیب کردند)(کذبت قبلهم قوم نوح و الاحزاب من بعدهم).
منظور از( احزاب)،
قوم عاد، ثمود، حزب فرعونیان و مانند آنها است که در آیه ۱۲ و ۱۳
سوره ص به عنوان(
احزاب) به آنها اشاره شده ، آنجا که مى گوید: کذبت قبلهم قوم نوح و عاد و فرعون ذو الاوتاد و ثمود و قوم لوط و اصحاب الایکه اولئک الاحزاب :آرى آنها احزابى بودند که دست به دست هم دادند و به تکذیب پیامبران الهى که دعوتشان با منافع نامشروع و هوا و هوسهاى آنها هماهنگ نبود برخاستند.سپس مى افزاید به این مقدار نیز قناعت نکردند، بلکه(هر امتى از آنان توطئه اى چیدند که پیامبرشان را بگیرند و آزار دهند و به زندان بیفکنند و یا به قتل برسانند)(و همت کل امة برسولهم لیاخذوه).
«او لم یسیروا فی الارض فینظروا کیف کان عـقبة الذین کانوا من قبلهم کانوا هم اشد منهم قوة وءاثارا فی الارض فاخذهم الله بذنوبهم وما کان لهم من الله من واق• ذلک بانهم کانت تاتیهم رسلهم بالبینـت فکفروا فاخذهم الله انه قوی شدید العقاب؛
آیا آنها روی
زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟! آنها در قدرت و ایجاد آثار مهمّ در زمین از اینها برتر بودند؛ ولی خداوند ایشان را به گناهانشان گرفت، و در برابر عذاب او مدافعی نداشتند!• این برای آن بود که پیامبرانشان پیوسته با دلایل روشن به سراغشان می‌آمدند، ولی آنها انکار می‌کردند؛ خداوند هم آنان را گرفت (و کیفر داد) که او قوّی و مجازاتش شدید است!».
«وقال الذین فی النار لخزنة جهنم ادعوا ربکم یخفف عنا یومـا من العذاب• قالوا او لم تک تاتیکم رسلکم بالبینـت قالوا بلی قالوا فادعوا وما دعـؤا الکـفرین الا فی ضلـل؛
و آنها که در آتشند به مأموران
دوزخ می‌گویند: از پروردگارتان بخواهید یک روز
عذاب را از ما بردارد!• آنها می‌گویند: آیا پیامبران شما دلایل روشن برایتان نیاوردند؟!می‌گویند: آری! آنها می‌گویند: پس هر چه می‌خواهید (خدا را) بخوانید؛ ولی دعای
کافران (به جایی نمی‌رسد و) جز در ضلالت نیست!»
«فلما جاءتهم رسلهم بالبینـت فرحوا بما عندهم من العلم وحاق بهم ما کانوا به یستهزءون• فلما راوا باسنا قالوا ءامنا بالله وحده وکفرنا بما کنا به مشرکین• فلم یک ینفعهم‌ایمـنهم لما راوا باسنا سنت الله التی قد خلت فی عباده وخسر هنالک الکـفرون؛
هنگامی که رسولانشان دلایل روشنی برای آنان آوردند، به دانشی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‌شمردند)؛ ولی آنچه را (از عذاب) به
تمسخر می‌گرفتند آنان را فراگرفت!• هنگامی که عذاب (شدید) ما را دیدند گفتند: هم اکنون به خداوند یگانه
ایمان آوردیم و به معبودهایی که همتای او می‌شمردیم کافر شدیم!• امّا هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان برای آنها سودی نداشت! این سنّت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند!».
«الم یاتکم نبؤا الذین کفروا من قبل فذاقوا وبال امرهم ولهم عذاب الیم• ذلک بانه کانت تاتیهم رسلهم بالبینـت فقالوا ابشر یهدوننا فکفروا وتولوا...؛
آیا خبر کسانی که پیش از این
کافر شدند به شما نرسیده است؟! (آری) آنها طعم کیفر گناهان بزرگ خود را چشیدند؛ و عذاب دردناک برای آنهاست!• این بخاطر آن است که رسولان آنها (پیوسته) با دلایل روشن به سراغشان می‌آمدند، ولی آنها (از روی
کبر و
غرور) گفتند: آیا بشرهایی (مثل ما) می‌خواهند ما را هدایت کنند؟!از این رو کافر شدند و روی برگرداندند؛ و خداوند (از
ایمان و طاعتشان) بی نیاز بود، و خدا غنی و شایسته
ستایش است!».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «کفر به انبیا»
