• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کفر‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



«كفر» به معناى «پوشاندن و پنهان كردن چيزى » مى باشد .• و کافر به كسى گفته مى شود كه خدا يا پیامبر(صلى الله عليه وآله)يا شریعت يا هر سه را منكر شود .




معناى لغوى «كفر»، پوشش و پوشاندن است. از اين رو، مردم عرب، شب را «کافر» مى‏گويند؛ زيرا اشياء را مى‏پوشاند و پنهان مى‏كند و نيز به كشاورز كه بر زمين بذر مى‏پاشد و بذرها را در آن پنهان مى‏سازد.
برگ‏هايى نيز كه ميوه‏هاى درخت را مى‏پوشانند، «کافور» خوانده مى‏شوندمفردات، ۴۳۳




كفر در اصطلاح دينى تعريف‏هاى متعدّدى دارد: يكى، باور نداشتنِ آنچه بايد باورش كرد؛ همانند توحید و نبوّت و معاد و ضروریّات دین
[۱] الايمان و الكفر فى الكتاب و السّنّة، ۴۹

ديگر، انكار آگاهانه سخن پیامبر (ص) و آنچه آورده است
[۲] قواعد المرام، ۱۷۱؛ ارشاد الطّالبين، ۴۴۳
.



تعريف جامع كفر عبارت است از: انكار الوهیّت، توحید، رسالت و ضروری دین- با التفات به ضرورى بودن آن- اگر به انكار رسالت بينجامد
[۳] لعروة الوثقى، ۱/ ۵۴
.
كفر، نقيض ایمان است و ماهيّت آن عبارت است از عناد و ميل بر پوشانيدن حقيقت
[۴] فرهنگ مطهّر، ۶۶۳




قرآن كريم كفر را به معنايى غير از آنچه گذشت نيز به كار گرفته است. در اين معنا، كفر نه تنها مذموم نيست كه از واجبات بس سترگ است: «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ ...»
[۵] بقره/ ۲۵۶

در اينجا كفر به معناى ردّ طاغوت و ایمان به خدا است. از اين آيه‏
بر مى‏ آيد كه مؤمن بايد به باطل كفر بورزد و به حق ایمان آوَرَد
[۶] آشنايى با قرآن، ۲/ ۷۸.




متکلمان اقسام متعدّدی برای کفر بر شمرده‏اند:

۵.۱ - کفر انکار


کفر انکار بدین معنا است که کسی به قلب و زبان، خدا و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را انکار کند.

۵.۲ - کفر جحود


کفر جحود یعنی کسی با قلب اذعان کند؛ ولی به زبان، انکار: «وَجَحَدُوا بِها وَاسْتَیقَنَتْها أنْفُسُهُمْ».

۵.۳ - کفر عناد


کفر عناد بدین معنا است که کسی به دل و زبان اذعان کند؛ امّا از روی حسادت و عناد، تن بدان ندهد؛ همانند ولید بن مغیره، که به دل و زبان قرآن را پذیرفت؛ ولی ایمان نیاورد و آن را سحر خواند.

۵.۴ - کفر نفاق


کفر نفاق آن است که زبان دم از ایمان زَنَد؛ ولی دل از ایمان تهی باشد.
[۹] الایمان و الکفر فی الکتاب و السّنّه، ص۵۵.
[۱۰] تاج العروس، ج۳، ص۲۵۴.




تقسیمی دیگر نیز برای کفر از روایت امام صادق (علیه السلام) برون کشیده‏اند:

۶.۱ - کفر حجود


کفر حجود، خود بر دو قسم است:

۶.۱.۱ - انکار ربوبیّت


انکار ربوبیّت بدین معنا است که کسی، خدا و بهشت و دوزخ و رستاخیز را انکار کند. کفر زنادقه و دهریّه از این دست است که قرآن سخن آنان را چنین باز می‏گوید: «وَما یُهْلِکُنا إلّا الدَّهْرُ».

۶.۱.۲ - انکار همراهِ شناخت


انکار همراهِ شناخت یعنی هر چند به وجود خدا یقین دارند، امّا از روی ستمکاری و بزرگ‏طلبی او را انکار می‏کنند.

۶.۲ - کفر عصیان


کفر عصیان بدین معنا است که به خدا ایمان دارند؛ امّا از فرمان او سر می‏پیچند و تکالیف دینی را بر نمی‏تابند.

۶.۳ - کفر برائت


کفر برائت، کفر، ناپسند نیست؛ بلکه از وظایف اعتقادی است و عبارت است از کفر به دشمنان خدا و کافران، مانند کفر ابراهیم و کفر شیطان به اولیای خود.

۶.۴ - کفر نعمت


کفر نعمت عبارت از ناسپاسی در برابر نعمت‌های الهی است. قرآن کریم از سلیمان پیامبر -علیه السلام- نقل فرموده است: «این از فضل پروردگار من است تا مرا به سپاسگزاری و ناسپاسی بیازماید»

۶.۵ - کفر مطلق


کفر مطلق کفری است که هیچ یک از قیدهای پیشین را ندارد.
برخی کفر را سی و پنج قسم دانسته ‏اند که از ضرب هفت قسم متعلق کفر در پنج قسم کافر حاصل گردد.
[۲۴] فرهنگ لغات کامل در قرآن، ص۳۰.




 
۱. الايمان و الكفر فى الكتاب و السّنّة، ۴۹
۲. قواعد المرام، ۱۷۱؛ ارشاد الطّالبين، ۴۴۳
۳. لعروة الوثقى، ۱/ ۵۴
۴. فرهنگ مطهّر، ۶۶۳
۵. بقره/ ۲۵۶
۶. آشنايى با قرآن، ۲/ ۷۸.
۷. نمل/سوره۲۷، آیه۱۴.    
۸. مدّثر/سوره۷۴، آیه۱۱-۲۵.    
۹. الایمان و الکفر فی الکتاب و السّنّه، ص۵۵.
۱۰. تاج العروس، ج۳، ص۲۵۴.
۱۱. لسان العرب، ج۵، ص۱۴۴.    
۱۲. میزان الحکمه، ج۳، ص۲۷۱۱-۲۷۱۲    
۱۳. جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۳.    
۱۴. نمل/سوره۲۷، آیه۱۴.    
۱۵. بقره/سوره۲، آیه۸۴.    
۱۶. بقره/سوره۲، آیه۸۵.    
۱۷. ممتحنه/سوره۶۰، آیه۴.    
۱۸. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۲۲.    
۱۹. نمل/سوره۲۷، آیه۴.    
۲۰. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۷.    
۲۱. بقره/سوره۲، آیه۱۵۲.    
۲۲. بحارالانوار، ج۹۰، ص۶۰.    
۲۳. بحارالانوار، ج۶۹، ص۱۰۰.    
۲۴. فرهنگ لغات کامل در قرآن، ص۳۰.




پژوهشکده تحقیقات اسلامی، کتاب فرهنگ شیعه، ۹۰-۹۱و پژوهشکده تحقیقات اسلامی،فرهنگ شیعه،ص۳۸۵






جعبه ابزار