علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از لقاى خدا، دل بريدن از هر چيز به سوى خدا تعالى باشد، هنگام وحىقرآن، و يا بعضى از آن، هم چنان كه از روايات نيز اين معنا استفاده مى‌شود، و بنابراين، در آيه شريفه به صدر سوره برگشت شده، كه مى‌فرمود: (تَنْزِيلُ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ)
بيشتر اين وجه را تاييد مى‌كند، چون در آن مى‌فرمايد: آنان كه پيشوايان هدايت بودند به آيات ما يقين داشتند، پس تو هم با شك در مساله قيامت، در قرآن شك مكن.
