بدوّ صلاح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بدو صلاح، به
صلاحیت میوه براى خرید و فروش و مانند آن گفته می شود. از این عنوان، در باب هاى
زکات،
تجارت،
مزارعه و
مساقات به مناسبت، سخن رفته است.
بدوّ صلاح در میوه‌ها متفاوت است.
-در
انگور: به رسیدن به مرحله‌ی
غوره، بدو صلاح،
محقق می شود.
-در
خرما: الف)در خرما به زرد یا قرمز شدن آن تحقّق مى‌یابد. ب)برخى، رسیدن
محصول خرما به مرحله‌ی
مصونیت آن از
آفت را نیز بدوّ صلاح آن دانسته‌اند.
-در
میوه درختانی گه
گل می کنند:در این نوع درختان، اختلاف است كه آیا بدوّ صلاح آنها به میوه نشستن آنها است یا علاوه بر آن، ریختن گل
درخت نیز شرط است و یا برحسب نوع درخت، متفاوت مى‌باشد؟ برخى دو قول اوّل را یكى دانسته‌اند. در نتیجه در مسئله، دو قول وجود خواهد داشت. قول اوّل، مشهور است.
-در سایر موارد: بدوّ صلاح در غیر موارد یاد شده با به محصول نشستن گیاه (
انعقاد دانه) و قابل مشاهده بودن آن تحقّق مى‌یابد. و
و
زمان تعلّق زكات به
غلات چهارگانه (
گندم،
جو، خرما و
کشمش) بنابر مشهور، بدوّ صلاح است.
وجوب اخراج پس از برداشت محصول و حسابرسى خواهد بود. بنابراین در صورت
انتقال ملکیت ثمره قبل از بدوّ صلاح، زكات بر عهده‌ی فروشنده نخواهد بود.
و
و
فروش میوه‌ی درخت پس از شكوفه دادن درخت و نمودار شدن میوه، قبل از بدوّ صلاح به
قول مشهور،
جایز نیست؛ لیكن فروش یك ساله یا چند ساله‌ی میوه‌ی آن پس از بدوّ صلاح جایز است.
و
و
قرار دادن بخشى از میوه‌ی درخت به عنوان
مزد کارگر، پیش از نمودار شدن میوه در درخت، جایز نیست؛ لیكن پس از بدوّ صلاح جایز است.
در صورت فروختن هر یك از درخت و میوه بدون دیگرى،
ابقا ى میوه بر درخت تا هنگام بدوّ صلاح آن براى چیدن، حقّ
مالک میوه، به طور
رایگان است هرچند براى درخت
زیان داشته باشد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۲، ص۸۳- ۸۴.
