آثار محبت اهل بیت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محبت و
مودت اهل بیت (علیهم‌السّلام) آثار و فوائدی دارد،
عشق و دوستی
عترت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعنوان یک
صفت ارزشمند موجب
برکات و درجات و
منزلت افراد است و در مقابل دشمنی و مخالفت با آنان، هلاکت و
شقاوت ابدی در پی خواهد داشت. در این جا با بهره گیری از سخنان
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به برخی از آثار و برکات محبت اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌پردازیم.
محبت و
مودت اهل بیت (علیهم‌السّلام) آثار و فوائدی دارد و آن چنان که از سخنان پیشوایان
معصوم (علیهم‌السّلام) استفاده می‌شود هرکار نیک و بدی در
دنیا و
آخرت آثار و نتایجی دارد یعنی کارهای نیک
برکات و درجاتی به دنبال دارد و اعمال بد و ناپسند موجب سقوط
انسان و رسیدن به درکاتی در دو عالم می‌شود. در این میان دوستی و دشمنی اهل بیت (علیهم‌السّلام) نیز از محدوده این قاعده کلی بیرون نیست یعنی
عشق و دوستی
عترت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بعنوان یک
صفت ارزشمند موجب برکات و درجات و
منزلت افراد است و در مقابل دشمنی و مخالفت با آنان، هلاکت و
شقاوت ابدی در پی خواهد داشت. در این جا با بهره گیری از سخنان
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به برخی از آثار و برکات محبت اهل بیت (علیهم‌السّلام) می‌پردازیم.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده‌اند: «حبی و حب اهل بیتی نافع فی سبعة مواطن اهوالهن عظیمة»؛ محبت من و خاندانم در هفت جا، که هول و هراس آنها عظیم است سود می‌بخشد. «عند الوفاة و فی القبر و عند النشور و عند الکتاب و عند الحساب و عند المیزان و عند الصراط»
؛ هنگام
مرگ، در
قبر، هنگام
رستاخیز، هنگام گرفتن
نامه اعمال، وقت
حساب، کنار
میزان و سنجش اعمال و هنگام عبور از
صراط.
روزی
حارث همدانی به حضور
امام علی (علیه‌السّلام) آمد، امام از علت آمدن او جویا شد او گفت: عشق و علاقه به شما مرا به این جا کشانیده، حضرت فرمود: ای حارث تو مرا دوست داری؟ گفت: بلی والله یا امیرالمؤمنین، حضرت فرمود: بدان که هیچ بنده‌ای از دوستان ما نمی‌میرد مگر این که در هنگام مردن مرا آن طوری که دوست دارد می‌بیند چون ببینی مرا که دشمنان خود را از
حوض کوثر دور می‌کنم خوشحال خواهی شد، و چون ببینی که بر صراط می‌گذرم و (علم محمد) به دست من است و پیش حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌روم چنان مرا خواهی دید که مشعوف و مسرور می‌شوی.
امام علی (علیه‌السّلام) فرمود: من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه؛
هرکه ما را دوست بدارد، در
روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد. از
امام صادق (علیه‌السّلام) روایت شده که حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به امام علی (علیه‌السّلام) فرمودند: یا علی تو و
شیعیان تو از قبرها بیرون خواهید آمد و صورت‌های شما مانند ماه شب چهارده خواهد بود و جمیع شدت‌ها و غم‌ها از شما برطرف خواهد شدو در سایه
عرش الهی خواهید بود، مردم خواهند ترسید و شما نخواهید ترسید و مردم اندوهناک خواهند بود و شما مسرور خواهید بود و برای شما خوان نعمت‌های الهی می‌آورند و مردم مشغول به حساب و کتاب خواهند بود.
حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: اهل
بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می‌کنند همانطوری که انسان به ستاره‌ها می‌نگرد.
حضرت علی (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «و المیت من شیعتنا صدیق شهید؛ صدق بامرنا و احب فینا و ابغض فینا یرید بذلک الله عزوجل»
؛
میت شیعه ما
صدیق و
شهید است چون که
امر ما را تصدیق نموده و به خاطر ما دوستی و دشمنی نموده است و از این کار خود، خدای عزوجل را
اراده کرده است.
اگر انسان تمام کارهای نیک و
اعمال خیر را انجام داده باشد و
واجبات الهی را به جای آورد اما از اهل بیت (علیهم‌السّلام) و
ولایت و محبت آنان دور باشد، هیچ یک از اعمال و نیکی‌های او ثمره‌ای نخواهد داشت، حضرت علی (علیه‌السّلام) فرمودند: هر کس ما اهل بیت را دوست داشته باشد،
ایمان او مفید بوده و اعمالش مورد پذیرش قرار خواهد گرفت، اما اگر کسی محبت ما اهل بیت را در دل نداشته باشد از ایمان خویش بی بهره بوده و کارهای نیک و اعمال دینی او مقبول نخواهد بود، گرچه روزها
روزه گرفته و شب‌ها به
عبادت بپردازد.
امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) فرمودند: «احسن الحسنات حبنا و اسوء السیئات بغضنا؛
زیباترین نیکی‌ها دوستی ما و زشت‌ترین بدی‌ها مخالفت و دشمنی با ماست.
عشق و علاقه داشتن به این خاندان مطهر، باعث می‌شود که گناهان و پلیدی‌ها از ما دور شود. امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: محبت اهل بیت
گناهان را می‌ریزد چنان چه باد تند،
برگ را از درختان می‌ریزد.
حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «اذا کان یوم القیامة تشفع فی المذنبین من شیعتنا فاما المحسنون فقد نجاهم الله؛
هنگامی که روز رستاخیز فرا رسد گناهکاران شیعیان را
شفاعت می‌کنیم ولی نیکوکاران را خداوند
نجات می‌دهد.»
هر کسی نمی‌تواند دوست‌دار اهل بیت (علیهم‌السّلام) باشد، باید عشاق آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از آلودگی‌ها مبرا باشند و استعداد این
هدیه الهی را در وجود خویش داشته باشند، با وجود موانع، مسلما دوستی اهل بیت (علیهم‌السّلام) به دل نخواهد چسبید و حلاوت و
لذت این عشق مقدس و هدیه آسمانی درک نخواهد شد. به قول
مولوی:
این محبت از محبت‌ها جداست
عشق محبوب خدا عشق خداست
بر این اساس جای گیر شدن دوستی اهل بیت (علیهم‌السّلام) در دل انسان‌ها نیاز به زدودن و رفع موانع دارد که برخی از این موانع عبارتند از:
امام علی (علیه‌السّلام) در ضمن سخنانی به
نوف بکالی فرمود: ای نوف!
دروغ می‌گوید کسی که خودش را
حلال زاده می‌پندارد اما من و پیشوایان بعد از من را که از
نسل من هستند،
دشمن خود می‌داند.
بنابراین کسی که از
حرام متولد شده باشد نمی‌تواند دوست‌دار حقیقی اهل بیت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باشد، زیرا پلیدی و زشتی با خوبی و زیبایی، همگون نیستند و از این جا روشن می‌شود که عشق و علاقه به عترت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) یکی از نشانه‌های حلال زاده بودن انسان نیز هست.
روزی مردی به امام علی (علیه‌السّلام) عرض کرد: خداوند مرا فدای شما گرداند، من به شما خانواده خیلی علاقه دارم و آن حضرت را بسیار ستود، حضرت به او فرمود: دروغ می‌گویی، ما را چند دسته دوست ندارند؛ انسان‌های بی غیرت و ناموس فروش، مردانی که حالات زنان از خود بروز می‌دهند، متولدین از حرام و کسانی که مادرشان در ایام عادت به آنها باردار شده است.
راوی حدیث می‌گوید که مدتی گذشت تا این که
جنگ صفین پیش آمد، همان مرد به همراه لشکریان
معاویه در جنگ صفین به هلاکت رسید و راستی گفتار امام علی (علیه‌السّلام) روشن شد.
اصولا این که، مؤمنی نمی‌تواند بدون عشق و محبت
اهل بیت (علیهم‌السّلام) زندگی کند و در مقابل، انسان‌های منحرف و گمراه و
منافق هم نمی‌توانند آل الله (علیهم‌السّلام) را به صورت واقعی دوست داشته باشند، یک حقیقت تردیدناپذیر است.
مهر تو را به عالم امکان نمی‌دهم
این گنج پربهاست من ارزان نمی‌دهم
امام علی (علیه‌السّلام) در کلامی به
قنبر می‌فرمایند: ای قنبر، به
خدا قسم کسی که در
دل یقین به ولایت ما خانواده
عترت داشته باشد برای او از
عبادت هزار سال بهتر است، اگر بنده‌ای هزار سال خدا را عبادت کند خداوند عبادت او را نخواهد پذیرفت تا این که ولایت ما اهل بیت را قبول داشته باشد. آنگاه حضرت با تاکید بر اهمیت موضوع ادامه می‌دهند: اگر بنده‌ای هزار سال خداوند را عبادت کند و اعمال نیک هفتاد و دو پیامبر را هم به جا آورد، خداوند از او نخواهد پذیرفت تا این که ولایت ما را بپذیرد و گرنه خداوند او را به صورت، به
جهنم خواهد انداخت.
تولای شما فرض خدایی است
قبول و رد آن مرز جدایی است
هر آن کس را که در دین رسول است
ولایت، مهر و امضای قبول است
دیانت، بی شما کامل نگردد
بجز با عشقتان دل، دل نگردد.
ایمان و محبت اهل بیت؛
محبت به سادات سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «آثار انس و محبت اهل بیت»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۰۲/۱۵.
