آمیزش به شبهه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آمیزش
به شبهه (
وطى به شبهه):آمیزش با زن بیگانه
به گمان
حلال بودن آن زن را گویند.
آمیزش
به شبهه یا
به جهت
اشتباه در موضوع است؛ مانند: آمیزش با زن بیگانه
به گمان آن که
همسر او است، یا
به جهت
اشتباه در
حکم است؛ مانند آن که
خواهر کسى را که با او
لواط کرده،
به همسرى خویش در آورد و
به گمان
صحّت عقد، با وى آمیزش نماید. از این موضوع در باب
نکاح سخن رفته است.
آمیزش
به شبهه موجب ثبوت
حدّ زنا نمى‌شود، لیکن موجب ثبوت
نسب و
عدّه براى زن مى‌گردد.
این عمل همچنین موجب ثبوت
مهر المثل براى زن مى‌شود، در صورتى که
شبهه براى دو طرف یا
زن به تنهایى پدید آمده باشد، امّا در صورت آگاهى زن از
حرمت، مهر المثل ساقط است.
در ثبوت
نفقه زن بر مرد در صورت
آبستن شدن وى با آمیزش
به شبهه، اختلاف است.
به قول مشهور، آمیزش
به شبهه از جهت نشر
حرمت،
حکم آمیزش
به عقد نکاح صحیح را دارد و موجب
حرمت مادر، دختر، نوه دخترى زن بر مرد از یک سو، و پدر، پسر و نوه پسرى مرد بر زن از سوى دیگر مى‌شود. البته این حکم در فرضى است که پیش از
ازدواج با یکى از آنان، آمیزش صورت گیرد و گرنه، موجب نشر حرمت نمى‌شود.
کتاب «فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام»، ج۱، ص ۱۵۰-۱۵۱؛ تالیف شده توسط جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى.
