• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اسم مصدر (خام)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



اسم مشتقِ دلالت کننده بر معنای حدثیِ مجرّد از انتساب به فاعل را اسم مصدر گویند.



اسم مصدر، اسم مشتقی است که دلالت بر معنای حدثی داشته و بر خلاف فعل که مقترن به یکی از زمان‌ها (گذشته، حال و آینده) است، مجرد از خصوصیت زمان می‌باشد و در حقیقت، با مصدر هم معنا است، اما بر خلاف مصدر، حتی انتساب معنای حدثی به ذات (فاعل) هم در آن لحاظ نشده است؛ از این رو به آن «حاصل مصدر» هم گفته می‌شود. به جهت لفظ نیز در برخی موارد، حرف یا حروفی از فعل خود کمتر دارد، مانند: «کلام» و «وضو» که معنای آنها با معنای «تکلم» و «توضی» یکی است، ولی حروفی از فعل اصلی خود کمتر دارند که جای گزینی نیز برای آنها وجود ندارد.
[۲] سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۱، ص۱۹۵.
[۳] خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۵۶.
[۵] تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۸۲۶.



۱. صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۳۱۶.    
۲. سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، ج۱، ص۱۹۵.
۳. خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۵۶.
۴. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص۱۲۵.    
۵. تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۸۲۶.



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «اسم مصدر».



جعبه ابزار