• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذات الأشاجع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ذات الاشاجِع: از اجزاى حیوان است .




ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده - در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست.
[۲] لسان العرب، واژه ی «شجع».




از عنوان ذات الاشاجع ، در باب اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.



در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهى قرار گرفته اختلاف است؛
۱.برخى مراد از آن را عصب موجود در سُم دانسته‌اند.
[۳] ملاذ الاخیار،ج ۱۴، ص ۲۷۱.
[۴] کشف اللثام،ج ۹، ص ۲۷۷.
[۵] ریاض المسائل،ج ۱۲، ص ۱۸۸.

۲.برخى از آن به چیزى که میان سم است، تعبیر کرده‌اند.
[۶] توضیح المسائل مراجع،ج ۲، ص ۵۹۶.

۳. برخى گفته‌اند: ذات الأشاجع به معناى نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند، شتر و گاو یافت مى‌شود و ممکن است به معناى نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است.
۴.برخى مراد از آن را نامعلوم دانسته‌اند.




در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیارى آن را حرام دانسته‌اند.



 
۱. الروضة البهیة،ج ۷، ص ۳۱۰.    
۲. لسان العرب، واژه ی «شجع».
۳. ملاذ الاخیار،ج ۱۴، ص ۲۷۱.
۴. کشف اللثام،ج ۹، ص ۲۷۷.
۵. ریاض المسائل،ج ۱۲، ص ۱۸۸.
۶. توضیح المسائل مراجع،ج ۲، ص ۵۹۶.
۷. مجمع الفائدة،ج ۱۱، ص ۲۴۴.    
۸. جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹.    
۹. جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹    
۱۰. مختلف الشیعة،ج ۸، ص ۳۱۳ تا ۳۱۵.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳، ص۶۹۹    



جعبه ابزار