اعتزال
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کناره‌گیری را اعتزال گویند. از آن در باب
طهارت،
نکاح و
طلاق سخن رفته است.
اعتزال با اضافه به
زن در
فقه به کار رفته است که مراد از آن، گاه خصوص عدم
آمیزش با
زن است و گاه علاوه بر آن، جدا کردن
رخت‌خواب و محل
خواب نیز اراده می‌گردد.
اعتزال در برخی ایام واجب می‌باشد.
اعتزال در ایّام
حیضو
نفاسو
استظهار بر خلاف ایّام
استحاضه واجب است، لیکن مقصود از اعتزال در این ایّام، پرهیز از آمیزش در
قُبل است.
در این ایّام، لذّت‌های دیگر
جایز می‌باشد امّا در مورد آمیزش در
دُبُر اختلاف است.
برای صحّت
طلاق زنی که قبل از
یائسگی بر اثر
مرض و غیر آن
حیض نمی‌بیند، سه ماه اعتزال از زمان آخرین آمیزش
واجب است و گرنه، طلاق او
صحیح نیست.
اگر
شوهر از همسرش نشانه‌های
نشوز ببیند، کناره‌گیری از او به معنای پشت کردن به او جایز است. برخی فقها جدا کردن رخت‌خواب را نیز جایز دانسته‌اند.
طلاق
کنیزی که به دست صاحبش به ازدواج
بردۀ او درآمده، در اختیار صاحب آن دو است و اگر وی، هر دو یا یکی از آن دو را به اعتزال امر کند،
حکم طلاق را خواهد داشت.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۱، ص۵۹۶.
