و در روایاتی چند از آن نهی شده و پیامدهای سوئی- همچون نقصان عقل، سقوط و بی‌ارزشی دیدگاه چنین کسی نزد مردم و از بین رفتن عزّت و ابتلا به خواری برای آن ذکر شده است.
معروف میان فقها این است که پدر و مادر و نیز فرزندان، در صورتی مستحقّ نفقه‌اند که ناتوان از کسب‌وکار باشند. بنابراین کسی که قادر بر کسب است و از روی بطالت آن را رها کرده، مستحقّ نفقه نیست.
