• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تغنی به قرآن•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تلاوت قرآن با آهنگ و آواز و صوت نیکو را تغنی به قرآن گویند.



"تغنی" از ریشه غنا و به معنای نیکو گردانیدن صوت است.


پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم فرمودند: "قرآن را با آهنگ و آواز عرب بخوانید و از آهنگ فاسقان و یهود و نصارا دوری کنید! پس از من مردمانی می‌آیند که قرآن را در گلو می‌چرخانند؛ مانند خوانندگی و نوحه خوانی و خواندن کشیشان، که از گلوی آن‌ها نمی‌گذرد. دل هایشان وارونه است، و هر کس از آن‌ها خوشش آید نیز دلش وارونه است".


فقها درباره جواز یا حرمت تغنی به قرآن اختلاف نظر دارند؛ این اختلاف ناشی از نوع نگرش آن‌ها به معنای لغوی غنا است.


برخی معتقدند اکثر روایات مربوط به حرمت غنا، به مجالس غنا و لهو و لعب نظر دارد؛ از این رو، باید میان صدای نیکو در تلاوت قرآن که زیور، زینت و زیبایی است، و آن چه در مجالس لهو و لعب می‌گذرد، تفاوت باشد.
[۱] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص(۳۳۳-۳۷۴).



۱. فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص(۳۳۳-۳۷۴).
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص(۳۷۲-۳۷۳).    
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص(۳۵۱-۳۵۲).    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تغنی به قرآن».    



جعبه ابزار