جالوت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جالوت پادشاه
عمالقه است که بر
بنی اسرائیل تسلط یافت و از آنان
جزیه ستاند و
تورات آنان را گرفت. وی در نبرد با طالوت به دست
داود علیه السلام کشته و سپاهش نابود شد.
قوم بنی اسرائیل، به دست جالوت آواره شدند.
الم تر الی الملا من بنی اسرءیل من بعد موسی اذ قالوا لنبی لهم ابعث لنا ملکـا نقـتل فی سبیل الله قال هل عسیتم ان کتب علیکم القتال الا تقـتلوا قالوا وما لنا الا نقـتل فی سبیل الله وقد اخرجنا من دیـرنا وابنائنا... • فهزموهم باذن الله وقتل داوود جالوت وءاته الله الملک والحکمة...(آيا از (حال) سران بنى اسرائيل پس از
موسى خبر نيافتى آنگاه كه به پيامبرى از خود گفتند پادشاهى براى ما بگمار تا در راه خدا پيكار كنيم (آن پيامبر) گفت اگر جنگيدن بر شما مقرر گردد چه بسا پيكار نكنيد گفتند چرا در راه خدا نجنگيم با آنكه ما از ديارمان و از (نزد) فرزندانمان بيرون رانده شده‌ايم پس هنگامى كه جنگ بر آنان مقرر شد جز شمارى اندك از آنان (همگى) پشت كردند و خداوند به (حال)
ستمكاران داناست •پس آنان را به
اذن خدا شكست دادند و داوود جالوت را كشت و خداوند به او پادشاهى و حكمت ارزانى داشت و از آنچه مى‌خواست به او آموخت و اگر خداوند برخى از مردم را به وسيله برخى ديگر دفع نمى‌كرد قطعا
زمين تباه مى‌گرديد ولى خداوند نسبت به جهانيان تفضل دارد.)
«قال هل عسیتم ان کتب علیکم القتال الا تقتلوا
بنی اسرائیل از
پیامبر خود درخواست می‌کردند که پادشاهی برایشان معین کند، تا در تحت لوای او در راه خدا کارزار کنند، و چون پیغمبرشان چنین اختیاری نداشت، لذا کارزار کردن و تعیین
فرمانده را به خدای تعالی ارجاع می‌داد، و در این
آیه از در تعظیم، نام خدا را نبرده، و تنها در پاسخشان از ایشان پرسید، آیا اگر چنین فرماندهی معین شود احتمال آن را می‌دهید که نافرمانیش کنید؟ از این پاسخ پیدا است که آن جناب به
وحی خدا، این نافرمانی را از ظاهر حال آن خبردار شده، و به همین جهت خدای تعالی را منزه تر از آن دانسته که نامش را ببرد، تنها اشاره کرده که امر این در خواست مربوط به خدا و راجع به اوست، چون کتابتی که در این پاسخ آمده به معنای واجب شدن است و تنها کار خدای تعالی است.
گفتیم مخالفت و پشت کردن به جنگ از ظاهر حال آنان محتمل بود، ولی همین امر ظاهر را به صورت
استفهام بیان کرد، تا مردم این ظاهر حال را
انکار نموده، در نتیجه تا
حجت بر آنان تمام شود، و همین پاسخ را داده گفتند: ((و ما لنا الا نقاتل فی سبیل الله؟ ) ) (چه جهت دارد که ما در راه خدا قتال نکنیم؟).
قالوا و ما لنا الا نقتل فی سبیل الله و قد اخرجنا...
در این پاسخ مساله بیرون شدن جبری از خانه و شهر را علت جنگیدن و
کنایه از آن کردند و چون بیرون شدن از وطن مالوف مستلزم دور شدن از
زن و
فرزند و سبب محرومیت از همه این نعمتها می‌شود، لذا بیرون شدن را هم به وطن نسبت دادند، و هم به فرزندان وگفتند: با اینکه از وطن و فرزند خود بیرون شده ایم.»
جالوت و سپاه وی، بنی اسرائیل را به
اسارت گرفتند.
الم تر الی الملا من بنی اسرءیل من بعد موسی اذ قالوا لنبی لهم ابعث لنا ملکـا نقـتل فی سبیل الله قال هل عسیتم ان کتب علیکم القتال الا تقـتلوا قالوا وما لنا الا نقـتل فی سبیل الله وقد اخرجنا من دیـرنا وابنائنا فلما کتب علیهم القتال تولوا الا قلیلا منهم والله علیم بالظــلمین..(آيا از (حال) سران بنى اسرائيل پس از موسى خبر نيافتى آنگاه كه به پيامبرى از خود گفتند پادشاهى براى ما بگمار تا در راه خدا پيكار كنيم (آن پيامبر) گفت اگر جنگيدن بر شما مقرر گردد چه بسا پيكار نكنيد گفتند چرا در راه خدا نجنگيم با آنكه ما از ديارمان و از (نزد) فرزندانمان بيرون رانده شده‌ايم پس هنگامى كه
جنگ بر آنان مقرر شد جز شمارى اندك از آنان (همگى) پشت كردند و
خداوند به (حال) ستمكاران داناست.)
(عطف «و ابنائنا» به «من دیارنا» دلالت می‌کند که فرزندان بنی اسرائیل از دیار خود
اخراج نشده بلکه
اسیر شدند.)
«همان طور كه قبلًا اشاره شد، اين آيه، اشاره به جمعيت زيادى از
بنى‌اسرائيل مى‌كند كه يك صدا از پيامبر خويش، تقاضاى
امير و رهبرى كردند، تا بتوانند به فرماندهى او با «جالوت» كه تمام حيثيت دينى، اجتماعى و اقتصادى آنها را به خطر افكنده بود پيكار كنند.
قابل توجه اين كه: آنها براى رفع تجاوز دشمن كه ايشان را از سرزمينشان بيرون رانده بود، مى‌خواستند
مبارزه كنند، در عين حال، نام آن را فى سبيل اللَّه (در راه خدا گذاردند) از اين تعبير، روشن مى‌شود: آنچه به
آزادى و نجات انسان‌ها از اسارت و رفع
ظلم كمك كند، «فى سبيل اللَّه» محسوب مى‌شود.
علاوه بر اين، پيكار مزبور، جنبه دينى و مذهبى نيز داشت.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «جالوت».
