• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حرام (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




حرام: (وَ حَرامٌ عَلى قَرْيَةٍ)
در اصل به معنى «منع» است.
آیه مورد بحث به افرادى اشاره مى‌كند كه در نقطه مقابل مؤمنان نيكوكار قرار دارند، آنها كه تا آخرين نفس به ضلالت و فساد ادامه مى‌دهند. در حقیقت آنها كسانى هستند كه بعد از مشاهده عذاب الهی، يا بعد از نابودى و رفتن به جهان برزخ، پرده‌هاى غرور و غفلت از برابر ديدگانشان كنار مى‌رود آرزو مى‌كنند اى‌كاش براى جبران اين‌همه خطاها بار ديگر به دنیا بازمى‌گشتند، ولى قرآن با صراحت مى‌گويد: بازگشت آنها بكلى حرام و ممنوع است و راهى براى جبران ندارند.



به موردی از کاربرد حرام در قرآن، اشاره می‌شود:

۱.۱ - حرام (آیه ۹۵ سوره انبیاء)

(وَ حَرامٌ عَلى قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها أَنَّهُمْ لا يَرْجِعُونَ) «و حرام است بر شهرها و آباديهايى كه بر اثر گناه نابودشان كرديم كه به دنيا بازگردند؛ آنها هرگز باز نخواهند گشت.»

۱.۲ - حرام در المیزان و مجمع‌البیان

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: چيزى كه هست، خدای تعالی در آيه مورد بحث به جاى فرد، مجتمع را مورد سخن قرار داده، و فرموده: (وَ حَرامٌ عَلى‌ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها) و نفرموده: و حرام على من اهلكناه - حرام است بر كسى كه ما او را هلاك كرديم، و اين بدان جهت است كه فساد فرد به طبع به فساد جامعه سرايت مى‌كند و به طغیان جامعه منتهى مى‌شود، و آن گاه ديگر عذاب بر آنان حتمى مى‌شود و همه هلاک مى‌گردند، هم چنان كه در سوره اسری فرموده: (وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَديداً) .
البته به احتمال بعيدى مى‌توان گفت كه منظور از اهلاک ، اهلاک به جرم گناهان باشد، به اين معنا كه در اثر گناه زياد استعداد سعادت و هدایت به كلى در آنان باطل گردد، هم چنان كه در آيه‌ (وَ إِنْ يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَشْعُرُون) بدان اشاره كرده است.

۱. انبیاء/سوره ۲۱، آیه ۹۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۲۲۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۷.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‌ ط-دار الکتب الاسلامیه، ج۱۳، ص۵۰۱.    
۵. انبیاء/سوره ۲۱، آیه ۹۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۰.    
۷. انبیاء/سوره ۲۱، آیه ۹۵.    
۸. اسراء/سوره ۱۷، آیه ۵۸.    
۹. انعام/سوره ۶، آیه ۲۶.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۵۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج ۱۴، ص ۳۲۴.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج ۱۶، ص ۱۶۲.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج ۷، ص ۹۹.    



شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « حرام »، ص ۴۹۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انبیاء | لغات قرآن




جعبه ابزار