حمر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُمُر: (حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ) بر وزن (شتر)، جمع «
حمار» به معنى «
دراز گوش، الاغ» است. اين كلمه مفهوم وسيعى دارد كه وحشى و اهلى آن را شامل مى‌شود.
اين
آیه، تعبيرى است بسيار رسا و گويا از
وحشت و فرار
مشرکان از آيات روح‌پرور قرآن، آنها را به گورخر تشبيه كرده كه هم فاقد
عقل و
شعور است، و هم به علت وحشى بودن گريزان از همه چيز، در حالى كه در برابر آنها چيزى جز تذكره (وسيله يادآورى و بيدارى و هوشيارى) قرار ندارد.
به موردی از کاربرد حُمُر در
قرآن، اشاره می‌شود:
(كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنفِرَةٌ) «گويى گورخرانى رميده‌اند»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حال
کفار را در اعراض از تذكره تشبيه كرده به حمر كه جمع حمار است، و البته منظور حمار وحشى يعنى گورخر است، و استنفار به معنى
نفرت است، و كلمه قسورة به معناى شير و شكارچى است، چون به هر دو معنا تفسير شده، و معناى آيه اين است كه: اين كفار در حالى از تذكره نفرت و اعراض مى‌كنند كه گويى خران وحشى‌اند، و از شير و يا شكارچى مى‌گريزند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « حُمُر »، ص ۵۸۷.
