به زراعتى كه با دلو، ماشین آلات و مانند آن آبیارى نشود و از آب طبیعى همچون باران مشروب گردد، دیم گویند.
زراعتى هم كه با آب جارى بر روى زمین یا از طریق ریشه از آب مجاور خود سیراب مى‌شود، حكم دیم را دارد.
۲)زراعتى كه از هر دو طریق(آبی و دیم) آبیارى شده، در صورت غلبه ی یك جهت، زكات، تابع همان جهت و در صورت تساوى، در نصف زراعت یك دهم و در نصف دیگر یك بیستم زكات تعلّق مى‌گیرد.
