• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سید محمد وحیدی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



سال ۱۳۳۴ ه.ق در یکی از جمعه های ماه رجب خورشید گریبان شهر شبستر را چاک زد و با لبخند پر معنا به دنیا فروغ و سرور را نوید داد که آن هم تولد فرزندی از سلاله ائمه اطهار از صلب پدری عالم و فقیه و مادری عارف به حقوق اهل بیت در یک خانواده روحانی دیده به جهان گشود و از بدو تولد گویی هاتفی غیبی پدر و مادر را بشارت می داد که این فرزند یکی از اختران سپهر اجتهاد و رادمردان تقوا خواهد شد پدر و مادر او را محمد نامیدند تا اقتداء کرده باشند بر نام جدشان حضرت محمد مصطفی (صلی الله علیه آله).




مرحوم سید محمد وحیدی از هفت سالگی، تحصیلات خود را آغاز کرد. در دوازده سالگی به علوم حوزوی مشغول شد. سطوح مقدماتی را نزد والد گرامی خود و علمای (شبستر) گذراند. پانزده ساله بود که برای تحصیلات بالاتر به تبریز رفت و در مدرسه (طالبیه) سکنا گزید. و با شوق و ذوق فراوان یک لحظه از درس و بحث باز نماند و از علمای تبریز نهایت استفاده را برد و پس از دو سال اقامت در آنجا برای تکمیل دانش های خود رهسپار مرکز مهم علمی و تحقیقی قم شد و در سال ۱۳۱۷ ه.ش در سن ۲۲ سالگی برای تکمیل تحصیلات و استفاده از محضر مشاهیر علما به سوی نجف اشرف رهسپار شد و از حوزه های درس مشاهیر بزرگ نجف، استفاده نمود و در این دوران، تدریس سطوح عالی را نیز آغاز کرد و جمع کثیری از فاضلان و عالمان از حوزه درس ایشان بهره گرفتند.
معظم له پس از دو سال واندی اقامت در نجف و بهره گیری از مراجع بزرگ وقت در سال ۱۳۲۰ ه.ش مجددا به قم آمدند و در این شهر اقامت گزیدند و در ضمن اشتغال به تحصیلات عالی و حضور در جلسه های درس خارج مراجع وقت، خود نیز در بیشتر ساعت به تدریس سطوح مختلف علوم دینی مشغول شدند و موفق به تربیت شاگردانی ممتازی گردیدند.



ایشان سطوح مقدماتی را نزد والد گرامی و علمای شبستر گذراند اساتید وی در قم عبارتند از:

۲.۱ - اساتید فقه و اصول


حاج شیخ عبدالکریم حائری
سید محمد حجت
حاج شیخ محمد علی حائری
سید محمد تقی خوانساری
میر سید علی یثربی کاشانی
بروجردی

۲.۲ - اساتید فلسفه و کلام


شاه آبادی
شیخ مهدی مازندرانی
میرزا آقا دامغانی
از سال ۱۳۸۰ ه.ق درس خارج معظم له یکی از چند درس مهم حوزه علمیه قم بود.



تألیفات ارزشمند و آثار علمی مرحوم سید محمد وحیدی، فصل درخشانی از زندگی علمی و معنوی ایشان را رقم می زند که از آن میان می توان به کتب زیر اشاره نمود.
۱ - مستمسکات الاحکام.
۲ ـ الهدایة فی مسائل الاجاره.
۳ ـ اللئالی المنتظمه فی مسائل المستحدثه.
۴ ـ حاشیه عروة الوثقی.
۵ ـ الفلاح فی مسائل النکاح.
۶ ـ مجمع الفواید فی شرح غرر الفراید.
۷ ـ حاشیه منهاج الصالحین.
۸ ـ وجیزه النافعه.
۹ ـ تحفة الولاه.
۱۰ ـ النقد و التفریعات.
۱۱ ـ توضیح المسایل
۱۲ ـ ذخیرة العباد.
۱۳ ـ شرح دعای سحر.
۱۴ ـ تفسیر قرآن کریم.
۱۵ ـ مناسک حج
۱۶ ـ شرح و ترجمه احادیث خصال شیخ صدوق.
۱۷ ـ پرتو ولایت (شرح زیارت جامعه کبیره).
۱۸ ـ کتابی مخطوط شامل پنجاه منبر فارسی.



آنچه عالمان دینی و دانشوران الهی را تشخص می بخشد و آنان را در نزد مردم عزیز می دارد ویژگی های اخلاقی و بر جستگی های روحی و آمیختگی علم و عمل در آنان است.
ویژگی های معظم له را می توان به طور خلاصه به موارد ذیل تقسیم کرد که شرح هر یک از آنها در این مقوله نمی گنجد.
۱ - ایشان شناخت دین و عمل به دستورها و احکام آن را سرلوحه کار خویش قرار داده بودند به طوری که هیچ چیز به اندازه دین برای ایشان با اهمیت نبود.
۲ - ایشان بر این باور بودند که اگر انسان امور خود را به خدا واگذار نماید خداوند سبحان به خوبی کفایت امور وی را خواهد کرد. و تکیه گاه ایشان به خداوند و کارسازی او بود و حضرت حق را مسب الاسباب می دانست و از اسباب ظاهری چشم می پوشید.
۳ ـ نظر ایشان در باره اهمیت دادن به نماز این بود که شاخصه ای که انسان می تواند ایمان خود و دیگران را بسنجد نماز و تهجد است.
۴ - معظم له، که تمام زندگانی خود را در عشق به اهل بیت (علیه السلام) سپری ساخته بود به شفاعت و عنایت آن بزرگواران بسیار امیدوار بود و می فرمود: همه ما در قیامت نیازمند شفاعت حضرت محمد (صلی الله وعلیه آله) و وصی بلافصل او امیر مؤمنان علی (علیه السلام) و دخت والاگهر ایشان حضرت فاطمه الزهراء (سلام الله علیها) و فرزندان معصوم ایشان (علیه السلام) هستیم حتی فرشتگان مقرب الهی و پیامبران خدا به چنین شفاعتی نیازمندند.
۵ - زهد ورزی در تمامی جنبه های زندگی ایشان کاملا مشهود بود در غذا، پوشاک، مسکن و مرکب سعی می کرد در حد گذران زندگی و بقا و با قناعت باشد. در این جنبه ها شدیدا به خدا توکل داشت و هیچ گاه نگران رزق و روزی خویش نبود و با اطمینان کامل می فرمود: همیشه در پی کسب روزی حلال باشید.
۶ - مردم داری و رفق و مدارا با آنان از دیگر ویژگی های روحی و اخلاقی معظم له بود. ایشان به مردم بسیار علاقه داشت و به هدایت و ارشاد آنان عشق می ورزید. هیچ گاه از رفع مشکلات مردم، گوش دادن به سخنان و مطالب آنان و یا تبلیغ احکام دینی برایشان، خسته نمی شد.



مرحوم سید محمد وحیدی پس از سالیان طولانی تلاش علمی، دینی اجتماعی و سیاسی برای تبلیغ احکام الهی و سامان یابی امور مردم و خدمت رسانی به آنان سر انجام در شب چهارشنبه دهم ماه ربیع الثانی ۱۴۲۱ ه.ق مصادف با سالگرد شهادت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) دیده از جهان فرو بست و پیکر پاکش را در جوار کریمه اهل بیت حضرت معصومه (سلام الله علیها) به خاک سپردند.



سایت اندیشه قم    



جعبه ابزار