ضمان عهده
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضمان عُهده یا ضمان دَرَک همان ضمان عهده
ثمن است.
کلمه
عهده در
اصل به معنی
نامه و
چکی است که در آن
وثیقه بیع و مقدار
ثمن و کیفیت آن از قبیل
نقد و
نسیئه بودن نوشته می‌شود و سپس به
معنی نفس ثمن آمده و در آن غلبه پیدا کرده است.
و در کتاب
المصباح المنیر می‌نویسد: «و تسمی وثیقة المتبایعین عهدة».
و
غرض از ضمان عهده در
تعبیرات فقهاء ضمان عهده ثمن و یا
ضمان ثمن می باشد.
ضمان عهده بر دو قسم است:
بدین
معنی که شخص
التزام دهد در صورتی که
مبیع مستحق للغیر (
ملک غیر) باشد و به طور کلی هرگاه
بطلان بیع به هر
علتی ظاهر گردد از عهده ثمن برآید و
مشتری بتواند برای
استرداد ثمن به وی مراجعه نماید.
بدین معنی که شخصی به بایع
قول دهد در صورتی که ثمن مستحق للغیر یا
معیوب درآید
غرامت به
عهده وی باشد و
بایع بتواند به وی مراجعه کند.
ضمان عهده را «ضمان درک» نیز می گویند و
لفظ «
درک» (به فتح دال و راء و یا به سکون راء) چنان‌که در
صحاحمی‌نویسد به معنی
تبعه (آن‌چه از پی آید از
عوارض) می باشد.
و یا
اسم است از
ادراک.
در
کشاف می نویسد: درک (در
اصطلاح فقه) مرادف با
عهده است و آن رجوع به
ثمن باشد در مورد
استحقاق.
جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۲۳-۱۲۴.
