پیش از ظهور اسلام، براى تنظیم مناسبات حقوقى، معاملاتى، اقتصادى و نیز مراسم عبادى قواعد و مقرراتى میان مردم وجود داشتکه برخى از شرایع پیشین و برخى دیگر از بناى عقلا نشأت مىگرفت. آن دسته از قواعد و مقررات و مراسمى که پس از اسلامشارع آنها را- هرچند با سكوت و نهى نكردن، خواه به طورکامل یا با اصلاحات جزئى یا کلى- تأیید و امضا کرده است، احكام و ادله امضایى نامیده مىشود و در مقابل آن، احكام و ادلهتأسیسى است
برخى، امضایى بودن تمامى احكاموضعى بر خلاف احكامتكلیفى را از جمله تفاوتهاى این دو دسته از احكام دانستهاند.
البته امضایى بودن احكاموضعى، به اعتبار خود احكام است، اما به اعتبار موضوعاتِ آنها، این احكام به امضایى و تأسیسى تقسیم مىشوند، مانند ملكیت که خود، حكمى وضعى است، اما اعتبار فقر یا سید بودن به عنوان موضوع براى تملکزكات و خمس، امرى تأسیسى مىباشد.
