جهر در دو معنا استعمال شده معنای اولی مقابل اخفات است ومعنای دومی از اصطلاحات علم تجوید است.
از جهر به معنای اوّل در بابهای صلات، حج و دیات سخن رفته است.
و فقهای پس از وی، قیدی را به آن افزوده و گفتهاند:
جوهر صدا نیز باید آشکار گردد و بدون آن جهر تحقق نمییابد هرچند فرد نزدیک نمازگزار قرائت او را بشنود.
جهر قنوت برای امام جماعت و کسی که فرادا نماز میخواند، بنابر قول مشهورمستحب است. قول مقابل، استحباب جهر به آن تنها در نمازهایی است که قرائت در آن به جهر خوانده میشود.
همچنین جهر بسمله در موارد وجوباخفات قرائت، حتّی در رکعت سوم و چهارم در فرض اختیار حمد به جای تسبیح، بنابر قول مشهورمستحب است.
در مقابل مشهور، چهار قول نقل شده است:وجوب جهر به بسمله مطلقا؛ وجوب جهر تنها در دو رکعت اوّل نماز ظهر و عصر؛ استحباب جهر تنها در دو رکعت اوّل نماز ظهر و عصر و قول چهارم استحباب جهر تنها برای امام جماعت.
جهر قرائت برای زن درصورتی که نامحرمصدای او را بشنود با علم به آن، بنابر قول گروهی- بلکه بنابر آنچه به مشهور متأخران نسبت داده شده- حرام است و موجب بطلان نماز میگردد؛ هرچند برخی- بنابر قول به حرمت- بر بطلان اشکال کردهاند.
نمازگزار در ذکرها و دعاهای نماز جز حمد و سوره و تسبیح، و زن در قرائت نمازهای جهری (صبح، مغرب و عشا) در صورتی که نامحرمصدای او را نشنود، همچنین در قرائت نمازهای اخفاتی (ظهر و عصر) بنابر قول به عدم وجوب اخفات بر زن، مخیر بین جهر و اخفات است.
