آب دهان‌

آب دهان به بزاق دهان گفته می‌شود و دارای احکامی است که در باب‏هاى طهارت، صلات، صوم و اطعمه و اشربه آمده است.

فرو بردن بزاق براى روزه‏دار جایز است.

بيرون انداختن بزاق در حال نماز ، انداختن آن در مسجد ، پاك كردن آیات قرآن و تر كردن کفن با آن کراهت دارد.

در حلیّت يا حرمت خوردن بزاق شخص ديگر اختلاف است.

آب دهان مسلمان و كسى كه ملحق به او مى‏باشد، پاک است، ولى آب دهان کافر و حيوانات نجس العین (سگ و خوک) نجس است.

روزه با فرو بردن بزاق خارج شده از فضاى دهان يا بزاق ديگرى در صورت مستهلك نشدن آن در آب دهان روزه‏دار، باطل مى‏شود.

با خوردن چيز نجس، بزاق نجس نمى‏شود، جز در صورت تغيير بو، رنگ يا مزه آن به نجاست كه با زوال آن پاک مى‏گردد.