انگشتر
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حلقهای معمولاً فلزی در انواع نگین دار و بی نگین، مخصوص انگشت را انگشتر میگویند و از احکام آن به مناسبت در بابهای
طهارت،
صلات،
صوم،
حج،
جهاد،
نکاح،
یمین و
ارث آمده است.
به دست کردن انگشتر
طلا برای مرد،
حرامو به دست کردن انگشتر
آهنی برای مرد و
زن،
مکروه است.
نهادن انگشتر در
انگشت سبّابه (انگشت بین شصت و میانی) و نیز انگشت میانی و ترک آن در انگشت کوچک (خنصر) مکروه است.
همچنین به دست کردن انگشتر
عقیق، بویژه
یمانی،
و نیز به دست راست کردن انگشتر
مستحباست.
همراه داشتن انگشتر منقوش به اسماء الـهی در حال
تخلیو نیز
استنجاء با دست مزیّن به انگشتر منقوش به اسماء الـهی، و بنابر قول مشهور اسماء امامان معصوم و
انبیا علیهم السّلام و به تصریح برخی،
حضرت فاطمه سلام اللّه علیها در صورت نرسیدن
نجاست به آن، مکروه و در صورت نجس شدن آن،
حرام است. همچنین
استنجاء با انگشتر دارای نگین
سنگ زمزم مکروه است.
حرکت دادن یا جا به جا کردن انگشتر هنگام وضو یا غسل،
با علم به رسیدن
آب به زیر آن، مستحب و در صورت علم به نرسیدن آب به زیر آن و یا شک در رسیدن آب، واجب است.
نیز بیرون آوردن انگشتر هنگام
تیمم واجب است.
به قول مشهور، نماز مردهمراه
با انگشتر طلا
و نماز مرد و زن
با انگشتر
غصبی باطل است.
نماز خواندن
با انگشتر آهنی
و به قول مشهور
با انگشتر منقوش به تصویر
حیوان یا
انسان مکروه،
و در کراهت نماز خواندن
با انگشتر منقوش به تصویر غیر جاندار، مانند درخت، اختلاف است.
نماز خواندن
با انگشتر عقیق، بویژه عقیق یمانی
و نیز انگشتری که نگین آن بلور باشد
مستحب است. نماز
با انگشتر نجس صحیح است.
شمارش تعداد
رکعات نماز با جا به جا کردن انگشتر جایز است.
مکیدن انگشتر برای
روزه دار جهت کاستن از
تشنگی جایز است.
مستحب است
مسافر برای حفظ سلامت خود، انگشتر عقیق زرد یا فیروزهای که بر آن ذکر خاص نوشته شده، همراه داشته باشد.
به دست کردن انگشتر برای
محرم به قصد زینت، حرام و به قصد عمل به سنّت یا بهره مندی از خاصیّت آن، جایزاست.
به قول مشهور، طواف
با انگشتر
نجس باطل است.
انگشتر از
سلب محسوب میشود.
آمیزش با در دست داشتن انگشتر نوشته شده به اذکار و اسماء الـهی
مکروه است.
اگر کسی
سوگند یاد کند که زیور آلات نپوشد، شامل انگشتر نیز میشود. از این رو،
با به دست کردن انگشتر، سوگند شکسته وکفّاره آن واجب میشود.
انگشتر میّت از
حبوه است و به
پسر بزرگتر داده میشود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۷۴۶-۷۴۷.