اهانت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اهانت به معنای سبک شمردن و
تحقیر است.
در این مدخل از مشتقات «هون» و از جملاتی مانند: «و طعنوا فی دینکم»، «ان شر الدواب»، «و لاتسبوا الذین» و... استفاده شده است.
طعن و
اهانت به
اسلام از سوی
مشرکان عصر
بعثت انجام می گرفت.
کیف یکون للمشرکین عهد عند الله وعند رسوله...(چگونه برای مشرکان پیمانی نزد
خدا و
رسول او خواهد بود (در حالی که آنها همواره آماده شکستن پیمانشان هستند)؟! مگر کسانی که نزد
مسجد الحرام با آنان
پیمان بستید؛ (و پیمان خود را محترم شمردند؛) تا زمانی که در برابر شما وفادار باشند، شما نیز وفاداری کنید، که
خداوند پرهیزگاران را دوست دارد!)
وان نکثوا‌ایمـنهم من بعد عهدهم وطعنوا فی دینکم فقـتلوا ائمة الکفر...(و اگر پیمانهای خود را پس از
عهد خویش بشکنند، و آیین شما را مورد طعن قرار دهند، با پیشوایان
کفر پیکار کنید؛ چرا که آنها پیمانی ندارند؛ شاید (با شدّت عمل) دست بردارند!)
اینکه فرمود: " کیف یکون للمشرکین عهد... " استفهامی است در مقام
انکار یعنی اینها وفادار به
عهد نیستند، و لذا بلا فاصله مشرکینی را که در
مسجد الحرام با
مسلمانان عهد کردند
استثناء کرد، چون آنها عهد خود را نشکستند و لذا در باره شان فرمود: " فما استقاموا لکم فاستقیموا لهم" یعنی تا زمانی که آنها به عهد خود استقامت ورزیدند شما هم استقامت کنید. آری، پایداری به عهد کسانی که به عهد خود
وفا دارند از لوازم تقوای دینی است به همین جهت دستور فوق را با جمله" ان الله یحب المتقین"
تعلیل می‌کند.
لغو اعتبار پیمان
صلح با مشرکان، پیامد طعن و اهانت آنها به اسلام بود.
کیف یکون للمشرکین عهد عند الله وعند رسوله...
وان نکثوا‌ایمـنهم من بعد عهدهم وطعنوا فی دینکم فقـتلوا ائمة الکفر انهم لآ‌ایمـن لهم لعلهم ینتهون.
مبارزه و
جنگ با سران
کفر در پی
پیمان شکنی و
طعن و اهانت آنان به
اسلام لازم است.
کیف یکون للمشرکین عهد عند الله وعند رسوله...
وان نکثوا‌ایمـنهم من بعد عهدهم وطعنوا فی دینکم فقـتلوا ائمة الکفر...
از سیاق
آیه ۱۲
سوره توبه استفاده می‌شود که مراد غیر آن
مشرکین است که در آیه قبلی دستور داد عهد و پیمانشان را بشکنید و فرمود: چون آنها تجاوزکارند و در هیچ مؤمنی قرابت و عهدی را رعایت نمی‌کنند، چون اگر منظور از آیه مورد بحث هم همانها می‌بودند دیگر جا نداشت با اینکه در آنان نقض عهد را
شرط کرده بفرماید: اگر عهد شکستند.
پس قطعا منظور در آیه مورد بحث
قوم دیگری است که با زمامدار
مسلمانان عهدی داشته و آن را شکسته‌اند، و
خداوند قسمهایشان را لغو دانسته و دستور می‌دهد که با آنان کارزار کنید، و علاوه آنان را پیشوایان
کفر نامیده چون نسبت به سایرین در کفر به
آیات خدا سابقه دارترند، و سایرین از آنان یاد می‌گیرند، لذا باید با همه آنان بجنگند بلکه بدین وسیله از
عهد شکنی دست بردارند.
اهانت به اسلام؛
اهانت به خدا؛
اهانت به فقیران؛
اهانت به محمد صلی الله علیه وآله؛
اهانت به والدین؛
اهانت‌های خدا.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اهانت (قرآن)».
