• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حاج‌امین حسینی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حسینی، حاج‌امین، مفتی فلسطین و از رهبران مبارز با استعمار انگلیس و سلطه صهیونیسم است.


وی در ۱۳۱۵/ ۱۸۹۷ در بیت‌المقدّس به‌ دنیا آمد.

در کودکی زیرنظر پدرش ، که مفتی بیت‌المقدّس بود، ادبیات عرب و معارف اسلامی و علوم قرآنی را فراگرفت.
[۱] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۴۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۲] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۱، بیروت ۱۹۸۱.
[۳] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۵۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
سپس دوره دبیرستان را به پایان رساند و پس از آن دو سال به فراگیری زبان فرانسه همت گماشت. در ۱۳۳۰/ ۱۹۱۲ برای ادامه تحصیل به قاهره رفت و در دانشگاه الازهر ، مدرسه دارالدعوة و الارشاد و دانشکده ادبیات دانشگاه قاهره به تحصیل و فعالیت مشغول شد و ضمن برقراری ارتباط با محمد رشیدرضا در دارالدعوه، با افکار و اندیشه‌های سیدجمال‌الدین اسدآبادی و محمد عبده آشنا شد. با آغاز جنگ جهانی اول در ۱۹۱۴، حسینی تحصیلات خود را‌ رها کرد و از قاهره به زادگاه خود بازگشت.
[۴] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۱ـ۲۰۲، بیروت ۱۹۸۱.
[۵] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۴۹ـ۵۰، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


وی در ۱۳۳۳/ ۱۹۱۵ به استانبول رفت و وارد دانشکده افسری شد و پس از اخذ درجه افسری، به ارتش عثمانی در ازمیر پیوست، اما اندکی بعد، از ادامه خدمت در ارتش صرف‌نظر کرد و به بیت‌المقدّس بازگشت و با گروههای فلسطینی به مبارزه با استعمار انگلیس پرداخت.
[۶] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۰، بیروت ۲۰۰۱.
[۷] خیریه قاسمیه، «المذکّرات و السیر الذاتیة الفلسطینیة»، ج۱، ص۷۷۹، در الموسوعةالفلسطینیة، قسم ۲، ج۳، بیروت ۱۹۹۰.


با صدور اعلامیه بالفور در ۱۳۳۵/ ۱۹۱۷، امین حسینی برای مقابله با آن، سازمانی سیاسی به‌نام باشگاه عربی (النادی العربی) تأسیس کرد و خود ریاست آن را برعهده گرفت. این باشگاه در جنبش ملی فلسطین، به‌ویژه در سالهای ۱۳۳۶ و ۱۳۳۷/ ۱۹۱۸ـ۱۹۱۹، نقش مؤثری ایفا نمود.
[۸] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۰، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۹] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۰، بیروت ۲۰۰۱.
[۱۰] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۱۶، بیروت ۱۹۷۰.
حاج‌امین حسینی با برخی سازمانهای زیرزمینی نیز همکاری می‌کرد.
او با سازمانی به نام الکَفّالسوداء (پنجه سیاه)، که در ۱۳۳۷/۱۹۱۹ در یافا تشکیل شده بود، ارتباط داشت.
[۱۱] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۴ـ۱۷۷، بیروت ۱۹۷۰.


در قیام ۱۳۳۸/ ۱۹۲۰، که به انقلاب اول فلسطین مشهور شد، حسینی از رهبران اصلی بود. نیروهای انگلیسی این قیام را به‌شدت سرکوب کردند و حسینی نیز که دستگیر شده بود، با کمک جوانان فلسطینی آزاد شد و به دمشق گریخت. دادگاه نظامی بریتانیا او را محاکمه غیابی و به ده سال زندان محکوم کرد. وی پس از مدتی عفو شد و به بیت‌المقدّس بازگشت.
[۱۲] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۳۶ـ۳۸، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
[۱۳] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۰ـ ۳۶۱، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۱۴] الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، بیروت ۱۹۹۶.
[۱۵] الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، بیروت ۱۹۹۶.


در ۱۳۰۰ش/ ۱۹۲۱، برادر وی، کامل حسینی، که مفتی بیت‌المقدّس بود، درگذشت و به‌سبب نفوذ خاندان حسینی، حاج‌امین با این‌که تحصیلات عالی دینی نداشت، از سوی هربرت ساموئل (کارگزار انگلیسی‌ها در فلسطین)، مفتی بیت‌المقدّس شد. هدف انگلیسی‌ها از این انتخاب، دامن زدن به رقابت و خصومت بین خاندان نَشاشیبی که در آن زمان شهرداری بیت‌المقدّس را در اختیار داشتند و خاندان حسینی بود. انگلیسی‌ها همچنین می‌کوشیدند حاج امین را تحت نظارت خود درآورند.
[۱۶] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۳ـ ۲۰۵، بیروت ۱۹۸۱.
[۱۷] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۲ـ ۱۷۳، بیروت ۱۹۷۰.


در ۱۳۰۱ش/ ۱۹۲۲، مجلس اعلای اسلامی (مجلس الاسلامی الاعلی)، به منظور نظارت بر امور شرعی و اداره اوقاف و دادگاه‌ها و تعیین قضات و مفتیان، با موافقت حکومت انگلستان، در فلسطین تأسیس گردید و حسینی به ریاست آن برگزیده شد. مجلس اعلای اسلامی برای مسلمانان فلسطین بسیار مهم بود، زیرا تا حدودی خواسته آنان را برای خودمختاری از دولت عثمانی تحقق می‌بخشید.
[۱۸] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۶۱ـ۶۲، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۱۹] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۶، بیروت ۱۹۸۱.
[۲۰] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۲ـ۱۷۳، بیروت ۱۹۷۰.
[۲۱] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۲۶، بیروت ۱۹۷۰.
تأسیس مرکزی برای سرپرستی ایتام در بیت‌المقدّس، بازگرداندن موقوفات اسلامی که تحت سیطره و نظارت حکومت بود، تأسیس چندین دادگاه شرعی ، تشکیل جمعیتهای خیریه و باشگاههای ادبی و ورزشی و همچنین اصلاح و بازسازی مسجدالاقصی ، از جمله اقدامات مجلس اعلای اسلامی تحت رهبری حاج‌امین بود.
[۲۲] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۲، بیروت ۲۰۰۱.
[۲۳] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۲، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.


پس از قیام بُراق و کشمکش بین فلسطینی‌ها و یهودیان بر سر تغییرات در دیوار ندبه، در ۱۳۰۸ش/۱۹۲۹، که به کشته شدن عده‌ای از هر دو طرف انجامید، حسینی در مقام ریاست مجلس اعلای اسلامی، به همراه هیئتی فلسطینی برای مذاکره و حل و فصل مسئله بُراق به لندن سفر کرد. آنان در ملاقات با مسئولان انگلیسی، توقف فروش زمینهای فلسطینیان و مهاجرت یهودیان و تأسیس حکومت ملی پارلمانی را تقاضا کردند که نتیجه مطلوبی نداشت.
[۲۴] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۷۰ـ ۷۱، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
[۲۵] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۳۴، بیروت ۱۹۷۰.
[۲۶] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۵۴ـ۲۵۵، بیروت ۱۹۷۰.
[۲۷] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۲۱ـ ۲۲۴، بیروت ۱۹۸۱.
[۲۸] الیاس شوفانی، الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، ج۱، ص۴۳۱ـ۴۳۷، بیروت ۱۹۹۶.


در ۱۳۱۰ش/ ۱۹۳۱، مجمع عمومی اسلامی (المؤتمر الاسلامی العام) در قدس تشکیل شد. این مجمع درصدد بود افکار عمومی مسلمانان را بعد از قیام براق، به مسئله فلسطین جلب کند. حسینی ریاست مجمع را برعهده داشت و در آن ــکه با حضور ۲۲ تن از سیاستمداران برجسته جهان عرب و اسلام برگزار گردیدــ بر تقدس مسجدالاقصی و اماکن مجاور، از جمله براق، تأکید کرد و ضمن نشان دادن اهمیت فلسطین برای جهان اسلام، صهیونیسم و سیاست انگلستان در فلسطین را محکوم نمود.
[۲۹] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۴۳ـ۲۴۷، بیروت ۱۹۸۱.
[۳۰] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۱۴ـ۱۱۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۳۱] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۶۷ـ۲۶۹، بیروت ۱۹۷۰.

در ۱۳۱۲ش/۱۹۳۳، حسینی با سفر به کشورهای اسلامی، کوشید برای جلوگیری از گسترش صهیونیسم و فعالیت فرهنگی یهودیان، در آن کشور‌ها دانشگاه مسجدالاقصی تأسیس نماید، ولی مخالفت انگلیسی‌ها مانع از تأسیس این دانشگاه‌ها شد.
[۳۲] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۳، بیروت ۲۰۰۱.
او در ۱۳۱۳ش/ ۱۹۳۴ تظاهرات گسترده‌ای در مخالفت با فروش زمینهای فلسطین به صهیونیست‌ها سازماندهی کرد که انگلیسی‌ها آن را به‌شدت سرکوب کردند.
[۳۳] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۲۸ـ۱۳۰، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۳۴] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۷۹ـ۸۰، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.


وی همچنین جمعیت «الامر بالمعروف و النهی عن المنکر» را در ۱۳۱۴ش/۱۹۳۵ تأسیس نمود که یکی از مهم‌ترین وظایف آن اعلام اسامی فروشندگان زمین و آگاهی بخشیدن به افکار عمومی، و همچنین انتشار فتاوی علما، مانند رشیدرضا و محمدحسین کاشف‌الغطاء ، از مراجع معروف شیعه در نجف ، در تحریم فروش زمین به یهودیان در فلسطین بود.
[۳۵] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۲۳ـ۱۲۴، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
پس از قیام عزالدین قسام و شهادت وی در ۱۳۱۴ش/ ۱۹۳۵، درگیری مسلحانه بین فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها افزایش یافت و در ۳۰ فروردین ۱۳۱۵/ ۱۹ آوریل ۱۹۳۶ اعتصاب عمومی آغاز شد.

در این اوضاع، کمیته‌های ملی در یک گردهمایی عمومی با نمایندگان احزاب سیاسی، لجنه عالی عربی (اللَجْنَة العربیة العلیا) را تشکیل دادند که حسینی به ریاست آن برگزیده شد.
[۳۶] اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۷۶، بیروت ۱۹۹۲.
[۳۷] اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۹۸، بیروت ۱۹۹۲.
[۳۸] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۳، بیروت ۲۰۰۱.
[۳۹] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۱۵ـ۱۸، دمشق ۱۹۹۹.
این لجنه اعلام کرد که اعتصاب را با هدف تغییر بنیادی سیاست انگلیس در فلسطین و توقف مهاجرت یهودیان به این کشور ادامه می‌دهد. همچنین در برپایی اعتصابات و تظاهرات مردم فلسطین برضد صهیونیست‌ها و استعمار بریتانیا نقش مؤثری ایفا نمود.
[۴۰] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۳۴۴ـ۳۴۸، بیروت ۱۹۸۱.
[۴۱] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۳۰۵ـ۳۰۶، بیروت ۱۹۷۰.
با آغاز قیام عمومی مردم فلسطین در ۱۳۱۵ش/ ۱۹۳۶، حسینی از آن حمایت نمود و از طریق لجنه عالی عربی، از فلسطین و کشورهای اسلامی اعانه جمع کرد.
[۴۲] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۱۶ـ۲۰، دمشق ۱۹۹۹.

در این میان، با وساطت حکام کشورهای عربی (از جمله عبدالعزیز آل‌سعود ، ملک‌عبداللّه و ملک غازی ) و درخواست آنان از حاج‌امین برای توقف قیام و جلوگیری از کشتار مردم فلسطین، وی دستور داد اعتصابات و تظاهرات را متوقف کنند.
[۴۳] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۵۰ـ۵۲، دمشق ۱۹۹۹.
[۴۴] اکرم زعی‌تر، وثائق الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۱۸ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۴۵۸ـ۴۵۹، چاپ بیان نویهض حوت، بیروت ۱۹۸۴.

در ۱۶ تیر ۱۳۱۶/ ۷ ژوئیه ۱۹۳۷، با انتشار گزارش کمیته سلطنتی در لندن برای تقسیم فلسطین به سه منطقه، حاج‌امین به ‌شدت با آن مخالفت کرد و لجنه عالی عربی نیز با این طرح به مبارزه برخاست.
[۴۵] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۷، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۴۶] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۴، بیروت ۲۰۰۱.
[۴۷] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۵۷ـ۱۵۸، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


حاج‌امین در ۱۳۱۶ش/ ۱۹۳۷ به عربستان رفت و با پادشاه آن کشور و دیگر رهبران مسلمان درباره مخالفت با طرح بریتانیا مذاکره کرد و سپس به سوریه عزیمت نمود. پس از بازگشت به بیت‌المقدّس، انگلیسی‌ها قصد داشتند وی را دستگیر کنند، ولی حسینی در مسجدالاقصی متحصن شد. دولت انگلیس نیز وی را از ریاست مجلس اعلای اسلامی و لجنه عالی عربی برکنار کرد و این دو مرکز را منحل نمود.
حسینی پس از سه ماه محاصره، به سوریه گریخت
[۴۸] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۸۱ـ۸۳، دمشق ۱۹۹۹.
[۴۹] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۸۵، دمشق ۱۹۹۹.
[۵۰] ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۹۱، دمشق ۱۹۹۹.
[۵۱] بهجت ابوغربیه، فی خِضَمّ النِضال العربی الفلسطینی، ج۱، ص۹۸ـ۹۹، بیروت ۱۹۹۳.
[۵۲] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۹۹ـ۱۰۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
[۵۳] عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۳۳۳ـ۳۳۴، بیروت ۱۹۷۰.
و سپس به بیروت رفت، اما در آن‌جا مقامات فرانسوی او را دستگیر کردند.
تظاهرات گسترده مسلمانان در شهرهای گوناگون جهان اسلام در حمایت از حسینی، موجب شد تا مقامات فرانسوی از تحویل وی به انگلیسی‌ها خودداری کنند و وی دو سال در بیروت سکونت گزید.
[۵۴] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۴ـ۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.
[۵۵] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۳۷۳ـ ۳۷۴، بیروت ۱۹۸۱.

اما بعد از مدتی، به علت نداشتن امنیت جانی و تمایل فرانسوی‌ها به تحویل دادن او به انگلیسی‌ها، به بغداد گریخت. دولت بریتانیا از حکومت عراق خواست تا وی را تحویل دهد، اما عراق نپذیرفت.
[۵۶] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۸۳، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۵۷] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۸۸، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۵۸] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۷، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۵۹] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۱۷ـ ۱۲۰، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
حسینی در عراق مبارزات خود را از سرگرفت و برای آموزش فلسطینی‌ها در مدارس نظامی عراق و تشکیل گروه مسلح فلسطینی تلاش کرد.
[۶۰] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.


وی همچنین حزب ملت عرب (حزب‌الامة العربیة) را تأسیس نمود که بیش‌تر اعضای آن از فلسطین و عراق بودند. هدف اصلی این حزب، کسب استقلال و وحدت کشورهای عربی و مبارزه با استعمار بود که بسیاری از اعضای آن در قیام رشیدعالی گیلانی شرکت کردند.
[۶۱] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۴۸ـ۴۴۹، بیروت ۱۹۸۱.
[۶۲] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۶۳] اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۶۰۵ـ۶۱۰، بیروت ۱۹۹۲.

حسینی در ۱۳۲۰ش/ ۱۹۴۱ نماینده خود را برای مذاکره با هیتلر به آلمان اعزام نمود و در نامه‌ای، از آلمان و متحدان آن خواست که استقلال کشورهای عربی را به رسمیت بشناسند.
[۶۴] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۹۲ـ۱۹۳، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۶۵] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۲ـ ۴۵۳، بیروت ۱۹۸۱.
در ۱۳۲۰ش/ ۱۹۴۱، پس از شکست رشیدعالی گیلانی، که مورد حمایت آلمانی‌ها بود، حسینی تحت تعقیب انگلیسی‌ها قرار گرفت و ناگزیر در ۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۰/ ۲۰ مه ۱۹۴۱ به ایران سفر کرد و سپس عازم ترکیه شد.
[۶۶] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.
[۶۷] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۵۰ـ۱۵۷، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
[۶۸] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۴، بیروت ۱۹۸۱.

پس از آن نیز به ایتالیا رفت.
[۶۹] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۰۴ـ۲۰۵، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


حسینی در ۵ آبان ۱۳۲۰/ ۲۷ اکتبر ۱۹۴۱ با موسولینی مذاکره کرد، که درنتیجه آن دولتهای آلمان و ایتالیا متعهد شدند از استقلال و آزادی کشورهای عربیِ زیر سیطره استعمار بریتانیا حمایت کنند.
[۷۰] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
[۷۱] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۵ـ۴۵۶، بیروت ۱۹۸۱.
وی سپس عازم آلمان شد و در ۳۰ آبان ۱۳۲۰/ ۲۱ نوامبر ۱۹۴۱، درباره حمایت از استقلال کشورهای اسلامی و مبارزه با صهیونیسم، با هیتلر مذاکره کرد.
[۷۲] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۷۷ـ۱۸۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
[۷۳] بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۸ـ ۴۵۹، بیروت ۱۹۸۱.
با اشغال آلمان در ۱۳۲۴ش/ ۱۹۴۵، حسینی ناگزیر به سویس رفت، ولی به سبب فشار انگلیسی‌ها، به وی پناهندگی داده نشد و او به فرانسه رفت.
[۷۴] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۳۴ـ ۲۳۷، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
سرانجام، حسینی با کمک دوستان خود، در ۱۳۲۵ش/ مه ۱۹۴۶ مخفیانه عازم قاهره شد. در آن‌جا مورد احترام و تکریم ملک فاروق قرار گرفت اما دولت مصر، زیر فشار انگلیسی‌ها، فعالیت سیاسی او را محدود کرد.
[۷۵] الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۷۶] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۲۹۷ـ ۳۰۱، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.


وی در قاهره، ریاست هیئت عالی عربی فلسطین (الهیئة العربیة العلیا لفلسطین) را ــ که اتحادیه عرب آن را در ۲۱ خرداد ۱۳۲۵/ ۱۱ ژوئن ۱۹۴۶ تشکیل داده بودــ برعهده گرفت و شعبه‌های آن را در بیت‌المقدّس، دمشق، بیروت ، بغداد، لندن، کراچی و ایالات متحده امریکا دایر کرد.
[۷۷] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۶، بیروت ۲۰۰۱.
وی در مصر با گروهی از افسران آزاد به ریاست جمال عبدالناصر دیدار کرد.
[۷۸] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۶۶ـ۲۶۷، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۷۹] زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۳۲۳ـ۳۲۷، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
پس از آن‌که سازمان ملل در ۱۳۲۶ش/ ۱۹۴۷ قطعنامه تقسیم فلسطین را صادر نمود، حسینی به ‌شدت با آن مخالفت کرد و خواستار برگزاری اعتصاب عمومی در فلسطین شد.
[۸۰] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۵۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


در ۱۰ آذر ۱۳۲۷/ اول دسامبر ۱۹۴۸ در غزه ــکه در آن هنگام زیر حاکمیت مصر بودــ مجلس ملی فلسطین به ریاست حسینی تشکیل شد. این مجلس، ضمن اعلام استقلال کامل فلسطین و مبارزه با اشغالگران، به تدوین قانون اساسی حکومت فلسطین همت گماشت؛ اما حکومت مصر، زیر فشار انگلیسی‌ها، تمام رهبران فلسطینی و کارگزاران این مجلس، از جمله حاج‌امین، را دستگیر کرد و حکومت مصر وی را در خانه‌اش زیرنظر گرفت.
[۸۱] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۷، بیروت ۲۰۰۱.
[۸۲] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۶۵ـ ۲۶۶، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۸۳] الیاس شوفانی، الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، ج۱، ص۵۳۶، بیروت ۱۹۹۶.
[۸۴] لوری ا برند، الفلسطینیون فی العالم العربی: بناء المؤسسات و البحث عن الدولة، ج۱، ص۲۵، بیروت ۱۹۹۱.

حسینی در ۱۳۳۰ش/ ۱۹۵۱ به ریاست مجمع اسلامی (المؤتمر الاسلامی) در کراچی و در ۱۳۳۱ش/۱۹۵۲ به ریاست مجمع علمای مسلمان (مؤتمر علماء المسلمین) در‌ همان شهر برگزیده شد.
[۸۵] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۷۰، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.

با کودتای افسران آزاد در ۱۳۳۱ش/ ۱۹۵۲ در مصر، حسینی از آنان حمایت نمود، اما پس از مدتی درباره قضیه فلسطین با جمال‌عبدالناصر اختلاف‌نظر پیدا کرد و در ۱۳۳۸ش/ ۱۹۵۹ قاهره را به مقصد بیروت ترک کرد.
[۸۶] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۸۷ـ ۲۸۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
[۸۷] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۳۳۵، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.

وی لجنه عالی عربی را به بیروت انتقال داد و در آن‌جا مجله‌ای به نام فلسطین منتشر نمود و در آن خاطرات خود را نوشت.
[۸۸] صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۷، بیروت ۲۰۰۱.


در ۱۳۳۸ش/ ۱۹۵۹، با برپایی کنفرانس جهان اسلام در بیروت، حسینی به ریاست آن برگزیده شد و تا پایان عمر این منصب را برعهده داشت.
[۸۹] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۷۳ـ ۲۷۴، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
پس از شکست اعراب در جنگ ۱۳۴۶ش/ ۱۹۶۷، وی کوشید برای بررسی این شکست بزرگ، مجمع اسلامی را برگزار نماید، اما موفق نشد.
[۹۰] محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۷۲ـ۳۷۳، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.


او در ۱۳ تیر ۱۳۵۳/ ۴ ژوئیه ۱۹۷۴ در بیروت درگذشت و در هما‌نجا به خاک سپرده شد.
[۹۱] حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۳۰۲، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


(۱) ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، دمشق ۱۹۹۹.
(۲) بهجت ابوغربیه، فی خِضَمّ النِضال العربی الفلسطینی، بیروت ۱۹۹۳.
(۳) لوری ا برند، الفلسطینیون فی العالم العربی: بناء المؤسسات و البحث عن الدولة، بیروت ۱۹۹۱.
(۴) محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
(۵) حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
(۶) بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، بیروت ۱۹۸۱.
(۷) اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، بیروت ۱۹۹۲.
(۸) اکرم زعی‌تر، وثائق الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۱۸ـ ۱۹۳۹، چاپ بیان نویهض حوت، بیروت ۱۹۸۴.
(۹) صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، بیروت ۲۰۰۱.
(۱۰) الیاس شوفانی، الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، بیروت ۱۹۹۶.
(۱۱) خیریه قاسمیه، «المذکّرات و السیر الذاتیة الفلسطینیة»، در الموسوعةالفلسطینیة، قسم ۲، ج۳، بیروت ۱۹۹۰.
(۱۲) عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، بیروت ۱۹۷۰.
(۱۳) زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶؛

۱. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۴۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۲. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۱، بیروت ۱۹۸۱.
۳. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۵۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۴. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۱ـ۲۰۲، بیروت ۱۹۸۱.
۵. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۴۹ـ۵۰، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۶. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۰، بیروت ۲۰۰۱.
۷. ↑ خیریه قاسمیه، «المذکّرات و السیر الذاتیة الفلسطینیة»، ج۱، ص۷۷۹، در الموسوعةالفلسطینیة، قسم ۲، ج۳، بیروت ۱۹۹۰.
۸. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۰، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۹. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۰، بیروت ۲۰۰۱.
۱۰. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۱۶، بیروت ۱۹۷۰.
۱۱. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۴ـ۱۷۷، بیروت ۱۹۷۰.
۱۲. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۳۶ـ۳۸، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۱۳. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۰ـ ۳۶۱، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۱۴. ↑ الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، بیروت ۱۹۹۶.
۱۵. ↑ الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، بیروت ۱۹۹۶.
۱۶. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۳ـ ۲۰۵، بیروت ۱۹۸۱.
۱۷. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۲ـ ۱۷۳، بیروت ۱۹۷۰.
۱۸. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۶۱ـ۶۲، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۱۹. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۰۶، بیروت ۱۹۸۱.
۲۰. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۱۷۲ـ۱۷۳، بیروت ۱۹۷۰.
۲۱. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۲۶، بیروت ۱۹۷۰.
۲۲. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۲، بیروت ۲۰۰۱.
۲۳. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۲، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۲۴. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۷۰ـ ۷۱، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۲۵. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۳۴، بیروت ۱۹۷۰.
۲۶. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۵۴ـ۲۵۵، بیروت ۱۹۷۰.
۲۷. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۲۱ـ ۲۲۴، بیروت ۱۹۸۱.
۲۸. ↑ الیاس شوفانی، الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، ج۱، ص۴۳۱ـ۴۳۷، بیروت ۱۹۹۶.
۲۹. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۲۴۳ـ۲۴۷، بیروت ۱۹۸۱.
۳۰. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۱۴ـ۱۱۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۳۱. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۲۶۷ـ۲۶۹، بیروت ۱۹۷۰.
۳۲. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۳، بیروت ۲۰۰۱.
۳۳. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۲۸ـ۱۳۰، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۳۴. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۷۹ـ۸۰، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۳۵. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۲۳ـ۱۲۴، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۳۶. ↑ اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۷۶، بیروت ۱۹۹۲.
۳۷. ↑ اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۹۸، بیروت ۱۹۹۲.
۳۸. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۳، بیروت ۲۰۰۱.
۳۹. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۱۵ـ۱۸، دمشق ۱۹۹۹.
۴۰. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۳۴۴ـ۳۴۸، بیروت ۱۹۸۱.
۴۱. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۳۰۵ـ۳۰۶، بیروت ۱۹۷۰.
۴۲. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۱۶ـ۲۰، دمشق ۱۹۹۹.
۴۳. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۵۰ـ۵۲، دمشق ۱۹۹۹.
۴۴. ↑ اکرم زعی‌تر، وثائق الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۱۸ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۴۵۸ـ۴۵۹، چاپ بیان نویهض حوت، بیروت ۱۹۸۴.
۴۵. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۷، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۴۶. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۴، بیروت ۲۰۰۱.
۴۷. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۵۷ـ۱۵۸، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۴۸. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۸۱ـ۸۳، دمشق ۱۹۹۹.
۴۹. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۸۵، دمشق ۱۹۹۹.
۵۰. ↑ ابراهیم ابوشقرا، مفتی فلسطین الحاج امین الحسینی و ثورة ۱۹۳۶ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۹۱، دمشق ۱۹۹۹.
۵۱. ↑ بهجت ابوغربیه، فی خِضَمّ النِضال العربی الفلسطینی، ج۱، ص۹۸ـ۹۹، بیروت ۱۹۹۳.
۵۲. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۹۹ـ۱۰۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۵۳. ↑ عبدالوهاب کیالی، تاریخ فلسطین الحدیث، ج۱، ص۳۳۳ـ۳۳۴، بیروت ۱۹۷۰.
۵۴. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۴ـ۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.
۵۵. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۳۷۳ـ ۳۷۴، بیروت ۱۹۸۱.
۵۶. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۸۳، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۵۷. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۸۸، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۵۸. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۷، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۵۹. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۱۷ـ ۱۲۰، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۶۰. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.
۶۱. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۴۸ـ۴۴۹، بیروت ۱۹۸۱.
۶۲. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۶۳. ↑ اکرم زعی‌تر، الحرکة الوطنیة الفلسطینیة: ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۹، ج۱، ص۶۰۵ـ۶۱۰، بیروت ۱۹۹۲.
۶۴. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۱۹۲ـ۱۹۳، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۶۵. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۲ـ ۴۵۳، بیروت ۱۹۸۱.
۶۶. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۵، بیروت ۲۰۰۱.
۶۷. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۵۰ـ۱۵۷، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۶۸. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۴، بیروت ۱۹۸۱.
۶۹. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۰۴ـ۲۰۵، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۷۰. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۶۸، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۷۱. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۵ـ۴۵۶، بیروت ۱۹۸۱.
۷۲. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۱۷۷ـ۱۸۲، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۷۳. ↑ بیان نویهض حوت، القیادات و المؤسسات السیاسیة فی فلسطین: ۱۹۱۷ـ ۱۹۴۸، ج۱، ص۴۵۸ـ ۴۵۹، بیروت ۱۹۸۱.
۷۴. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۳۴ـ ۲۳۷، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۷۵. ↑ الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۷۶. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۲۹۷ـ ۳۰۱، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۷۷. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۶، بیروت ۲۰۰۱.
۷۸. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۶۶ـ۲۶۷، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۷۹. ↑ زهیر ماردینی، فلسطین و الحاج امین الحسینی، ج۱، ص۳۲۳ـ۳۲۷، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
۸۰. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۵۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۸۱. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۷، بیروت ۲۰۰۱.
۸۲. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۶۵ـ ۲۶۶، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۸۳. ↑ الیاس شوفانی، الموجز فی تاریخ فلسطین السیاسی: منذ فجرالتاریخ حتی سنة ۱۹۴۹، ج۱، ص۵۳۶، بیروت ۱۹۹۶.
۸۴. ↑ لوری ا برند، الفلسطینیون فی العالم العربی: بناء المؤسسات و البحث عن الدولة، ج۱، ص۲۵، بیروت ۱۹۹۱.
۸۵. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۷۰، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۸۶. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۸۷ـ ۲۸۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۸۷. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۳۳۵، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۸۸. ↑ صالح زهرالدین، موسوعة رجالات من بلاد العرب، ج۱، ص۷۴۷، بیروت ۲۰۰۱.
۸۹. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۲۷۳ـ ۲۷۴، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.
۹۰. ↑ محمد رجب بیومی، النهضة الاسلامیة فی سیر اعلام‌ها المعاصرین، ج۲، ص۳۷۲ـ۳۷۳، دمشق ۱۴۱۵ـ ۱۴۲۰/ ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۹.
۹۱. ↑ حسنی ادهم جرّار، الحاج‌امین الحسینی: رائد جهاد و بطل قضیة، ج۱، ص۳۰۲، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۷.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حاج‌امین حسینی»، شماره۶۲۴۴.    



جعبه ابزار