دین شرعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

دین به کسر دال و سکون یاء است و دین شرعی در مقابل دین عرفى است.

---

دٍین شرعى عبارت است از؛ مال ثابت بر ذمّه ی مکلّف به سبب تعلّق حقّ ى شرعى به اموال اوبراى مستحقان، مانند خمس، زکات، کفّارات و مظالم. مقابل آن، دٍین‌ عرفى قرار دارد که به سبب قرض گرفتن یا معامله کردن بر ذمّه ی انسان، ثابت مى‌شود.

---

از عنوان دین شرعی، در باب ضمان، سخن گفته‌اند.

---

تفاوت دین شرعى و عرف ى بنابر تصریح برخى در این است که حاکم شرع به عنوان ولىّ فقرا مى‌ تواند دیون شرعى را در صورت خود دارى مدیون از پرداخت، به نفع مستحقان از اوبگیرد، بدون آنکه فقرا آن را مطالبه نمایند؛ برخلاف دٍین عرفى که تنها در صورت مطالبه ی طلبکار، حاکم مى‌ تواند آن را بگیرد.

---

در اینکه جایز است فردى دیون شرعى دیگرى را براى حاکم شرع ضمانت کند یا نه، اختلاف است؛

۴.۱ - ضمانت دیون شرعی

برخى، بین دیون شرعى عبادى که قصد قربت در آنها معتبر است، مانند زکات و خمس و دیون شرعى غیر عبادى، همچون کفّارات و مظالم، تفصیل داده اند. بنا براین؛
۱)در نوع دوم(دیون شرعی غیر عبادی)، ضمانت را صحیح دانسته‌اند .
۲)در نوع اوّل بین ضمان تبرّعى( که شخص بدون اجازه ی مدیون، ضمانت مى‌کند) و ضمان اذنى( که با اجازه ی مدیون، ضامن مى‌شود) تفصیل داده ودر فرض اوّل، حکم به بطلان نموده‌اند.

۴.۲ - ضمانت دیون عرفی

ضمانت دیون عرفى بدون اختلاف، صحیح است .

---