تفاوت دین شرعى و عرف ى بنابر تصریح برخى در این است که حاکم شرع به عنوان ولیّ فقرا مى تواند دیون شرعیرا در صورت خود دارى مدیون از پرداخت، به نفع مستحقان از اوبگیرد، بدون آنکه فقرا آن رامطالبه نمایند؛ برخلاف دٍین عرفی که تنها در صورت مطالبه ی طلبکار، حاکم مى تواند آن را بگیرد.