روزه واجب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
روزه یکی از ده عبادتی است که در
اسلام مورد تأکید فراوان قرار گرفته و از
فروع دین به شمار می رود.
«صوم» در
لغت، به معنای
امساک و خودداری از انجام هر کاری است، به طور
مطلق، چه خوردنی یا گفتنی باشد و یا رفتنی.
در
شریعت اسلام، عبارت است از: امساک از
مفطرات نُه گانه برای
اطاعت فرمان خدا، از اذان صبح تا اذان مغرب که در فارسی، به این کار «روزه» میگویند.
در
قرآن و روایات
معصومان علیهم السلام در باره روزه ماه
رمضان تأکید بسیار شده است. در
روایتی از امام
صادق علیه السلام
نقل شده: «مَنْ افْطَرَ یَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضانَ خَرَجَ رُوحُ الْایمانِ مِنْهُ؛
هر کس یک
روز از ماه رمضان را (بدون
عذر)
افطار کند،
روح ایمان از او خارج میشود.»
روزه چهار قسم است:
واجب،
مستحب،
مکروه و
حرام.
روزه‌های واجب عبارت است از:
۱) روزه ماه رمضان؛ در هر
سال واجب است همه افراد
مکلف، ماه مبارک را به شرحی که در کتابهای فقهی بیان شده، روزه بگیرند.
۲) روزه
کفاره؛ در مواردی، برای
انسان واجب میشود که به عنوان کفّاره، به مدت دو ماه و یا کمتر، روزه بگیرد؛ مانند کفّاره
قتل، کفّاره
ابطال روزه ماه رمضان و کفّاره
نذر.
۳) روزه
قضا؛ روزه هایی را که به
دلیل مسافرت یا
بیماری و یا مانند آن در ماه رمضان
ترک شده باید قضا کرد.
۴) روزه
بدل از
قربانی؛ اگر
حاجی در منا بر قربانی
قدرت نداشته باشد، باید ده روز (سه روز در سفر
حج و هفت روز پس از
مراجعت از آن) روزه بگیرد.
۵) روزه روز سوم
اعتکاف؛
۶) قضای روزه
پدر که بر
پسر بزرگتر واجب است؛
۷) روزه نذر و امثال آن.
آشنایی با ابواب فقه، ص۵۵-۵۶.
