سَوم در دو معنا به کار رفته است، اول به معنای عرضه کالا برای فروش که در این معنا در باب تجارت سخن گفته شده است، دوم به معنای چریدنحیوان که در این معنا در باب زکات بحث شده است.
مراد از آن از ناحیه خریدار آن است که پس از گفت و گو و توافق فروشنده و خریدار بر معامله کالایى، پیش از عقد بیع، فرد سومى با پیشنهاد بهاى بیشتر، فروشنده را نسبت به فروش کالا به او ترغیب نماید،
مراد ازآن از ناحیه فروشنده آن است که فروشنده دوم با عرضه کالاى مرغوبتر با همین قیمت یا همانند آن با قیمت کمتر، نظر خریدار را نسبت به خرید کالاى خود جلب کند.
بنابر قول مشهور از اسباب ضمان، قبض به سوم است؛ بدین معنا که مشترى ضامن کالایى است که هنگام خرید در دستش تلف شده است. برخى ضمان را در چنین فرضى به جهت اینکه قبض با اذن مالک صورت گرفته منتفى دانستهاند.
