• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

قرآن کریم سوره فجر صفحه 593

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی

(وَ الْفَجْرِ) (۱)
سوگند به سپیده‌دم!


(وَ لَیَالٍ عَشْرٍ) (۲)
و به شب‌های ده‌گانه!


(وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ) (۳)
و به زوج و فرد!


(وَ اللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ) (۴)
و به شب! هنگامی که می‌رود.


(هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ) (۵)
یا در این سوگندها سوگندی [ سزاوار و اطمینان‌بخش ] برای شخصِ خردمند هست؟


(أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ) (۶)
آیا ندانسته‌ای که پروردگارت با عادیان چه کرد؟


(إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ) (۷)
[ و با شهر] «اِرَم» که دارای ساختمان‌های بلند و مستحکم بود [ چه رفتاری داشت]؟


(الَّتِي لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلاَدِ) (۸)
همان شهری که مانندش در سرزمین‌ها ساخته نشده بود


(وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ) (۹)
و [ با ] ثمودیان، که در سرزمینشان تخته‌سنگ‌های سخت و بزرگ را [ برای ساختن ساختمان‌های مصون از زلزله و توفان ] می‌بریدند [ چه کرد]؟


(وَ فِرْعَوْنَ ذِي الأَوْتَادِ) (۱۰)
و [ با ] فرعونِ بسیار قدرتمند و شکنجه‌گر [ چگونه رفتار نمود]؟


(الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلاَدِ) (۱۱)
همان عادیان و ثمودیان و فرعونیان که در شهرها طغیان کردند.


(فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ) (۱۲)
و در آن‌ها تبهکاری و فتنۀ زیادی به بار آوردند


(فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ) (۱۳)
پس پروردگارت عذاب پیاپی و شدیدی را بر آنان فروبارید


(إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ) (۱۴)
بی‌تردید پروردگارت در کمین [ همۀ انسان‌ها ] است، [ به این علت راه فراری از عذابش ندارند]


(فَأَمَّا الإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَکْرَمَنِ) (۱۵)
اما انسان، چون پروردگارش در جهت آزمایشِ او، با حفظ شخصیتش نعمت و سودی به او رسانَد، [ و رفاه و راحتی نصیبش کند، ] می‌گوید: پروردگارم [ به خاطر لیاقتم به من نعمت و رفاه بخشید، و ] گرامی‌ام داشت


(وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ) (۱۶)
و اما زمانی که باز در جهت آزمایشش رزقش را بر او تنگ بگیرد، می‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است!


(کَلَّا بَل لاَ تُكْرِمُونَ الْیَتِیمَ) (۱۷)
چنین نیست که [ می‌پندارد؛ ] بلکه [ سببِ خواری شما این است که ] یتیم را اِکرام نمی‌کنید


(وَ لاَ تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ) (۱۸)
و یکدیگر را بر طعام‌دادن به بیچارگان تشویق نمایید


(وَ تَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلاً لَمًّا) (۱۹)
و میراث [ دیگران ] را [ ضمیمۀ ثروت خود کرده، ] یکجا می‌خورید


(وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا) (۲۰)
و بسیار عاشق و دلباختۀ ثروت هستید


(کَلَّا إِذَا دُكَّتِ الأَرْضُ دَکًّا دَكًّا) (۲۱)
چنین نیست که با این افکار و اعمال سعادت شما تضمین شود، [ همه این پندارها و تعلقات غلط و بی تفاوتی نسبت به یتیم و مسکین را کنار بگذارید ] چون هنگامی که زمین به شدت دَر هم کوبیده شود


(وَ جَاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا) (۲۲)
و قدرت و تدبیر پروردگارت [ جهت انجام امور قیامت ] ظهور کند، و فرشتگان صف‌به‌صف [ برای اجرای مأموریتشان بیایند‌ ]


(وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الإِنْسَانُ وَ أَنَّی لَهُ الذِّكْرَى) (۲۳)
در آن روز، دوزخ را [ در برابر دیدگان همه ] حاضر کنند، [ آن وقت است که ] انسان متذکرِ [ همۀ امور ] می‌شود، ولی این متذکرشدن چه سودی برای او دارد؟!



جعبه ابزار