• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ل4

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



انديشۀ ظهور مهدى موعود -بر خلاف پندار برخى-نه فقط ويژۀ شيعه نيست؛ بلكه بخش مهمّى از باورهاى اسلامى به شمار مى‌آيد، كه بر پايۀ بشارت‌هاى پيامبر گرامى اسلام (صلّى‌اللّه‌عليه‌واله‌وسلّم)، ميان همۀ گروه‌ها و مذاهب اسلامى شكل گرفته است.



در حوزۀ اعتقادات اسلامى ، كمتر موضوعى را مى‌توان يافت كه تا اين اندازه به آن اهميت داده شده باشد، ازاين‌رو در اصل اعتقاد به ظهور مهدى موعود، نوعى اتفاق نظر و وحدت فكر، شكل گرفته است.


در مراجعه به منابع اهل سنت به روشنى به دست مى‌آيد در بسيارى از آن‌ها-با وجود برخى تحريفاتى كه بويژه در دهه‌هاى اخير در روايات مربوط به اهل بيت پيامبر (صلّى‌اللّه‌عليه‌واله‌وسلّم) در اين منابع صورت گرفته است- احاديث مربوط به حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) ، در كانون توجه قرار گرفته است؛ به گونه‌اى كه در بيشتر اين كتاب‌ها، از اوصاف و زندگى حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)، نشانه‌هاى ظهور، محل ظهور و بيعت، شمار ياران و ديگر موضوعات سخن به ميان آمده است. اين بدان گونه است كه برخى از كسانى كه به نوعى در بحث‌هاى مهدويت ترديد كرده‌اند، دربارۀ اساس آن، چنين گفته‌اند:
مشهور ميان مسلمانان در طول تاريخ، اين است كه در آخر الزمان، مردى از اهل بيت (عليهم‌السّلام) ظهور كرده، عدالت را آشكار مى‌كند. مسلمانان از او پيروى مى‌كنند و او بر كشورهاى اسلامى چيره مى‌شود. نام او مهدى است.
[۱] عبد الرحمن ابن خلدون، مقدمة العبر، ص۲۴۵.

البته عدۀ كم‌شمارى، از پذيرفتن اصل «مهدويّت» سر باز زده، با دلايلى سست و واهى، به انكار آن پرداخته و آن را فكرى شيعى معرفى كرده‌اند.
افزون بر روايات فراوانى كه در منابع اهل سنّت به صورت پراكنده به چشم مى‌خورد، تدوين و نگارش كتاب‌هاى حديثى ويژۀ حضرت مهدى (عليه‌السّلام)، به وسيلۀ دانشمندان اهل سنّت، نيز كتاب‌هاى مفصل تحليلى، گوياى جايگاه والاى «مهدويّت» نزد آنان است؛ از اين رو منابع روايى اهل سنت را مى‌توان به دو دسته تقسيم كرد:

۲.۱ - كتاب‌هاى عمومى

در اين منابع روايات مربوط به مهدويت و حضرت مهدى (عليه‌السّلام) در كنار ديگر روايات ذكر شده است.
برخى از اين كتاب‌ها عبارتند از:

۲.۱.۱ - المصنف

- المصنف، اثر ابو بكر عبد الرزاق بن همام صنعانى (م ۲۱۱ ق)
وى در اين كتاب فصلى را با عنوان «باب المهدى» سامان داده و در آن بيش از ده حديث نقل كرده است. وى پس از اين باب، با عنوان باب «اشراط الساعة» به برخى موضوعات ديگر اشاره كرده است.
اين اثر، از نخستين كتاب‌هاى اهل سنّت است كه احاديث مربوط به حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) را به شكلى منظم، گرد آورده است.

۲.۱.۲ - كتاب الفتن

-كتاب الفتن، اثر حافظ ابو عبد اللّه نعيم بن حماد المروزى (م ۲۲۹ ق)؛
وى در اين كتاب، احاديث فراوانى دربارۀ حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)، ويژگى‌ها و حوادث عصر او روايت كرده است.

۲.۱.۳ - المصنف فى الاحاديث و الآثار

- المصنف فى الاحاديث و الآثار ، اثر حافظ عبد اللّه بن محمد بن ابى شيبه كوفى (م ۲۳۵ ق)؛
وى در فصل ۳۷ اين كتاب، بخشى را با عنوان «الفتن» قرار داده است. در اين بخش، احاديثى را در رابطه با حضرت مهدى و مباحث مربوط به او ذكر كرده است. از موضوعاتى كه در اين روايات مورد اشاره قرار گرفته است، مى‌توان به ويژگى‌هاى نسبى و اخلاقى مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)، مدت حكومت و عمر آن حضرت، شرايط پيش از ظهور، نشانه‌هاى ظهور و ويژگى‌هاى دوران ظهور ايشان اشاره كرد.

۲.۱.۴ - مسند

- مسند، اثر احمد بن حنبل ابو عبد اللّه شيبانى (م ۲۴۱ ق)
وى كه از پيشوايان چهارگانۀ اهل سنّت است، در كتاب خود احاديث پرشمارى دربارۀ حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) ياد كرده است. (اين كتاب كه از گسترده‌ترين جوامع حديثى كهن اهل سنّت است، در چاپ جديد، در پنجاه مجلد به چاپ رسيده است) ميان كتاب‌هاى نخستين حديثى، مسند احمد بيشترين حديث را در اين موضوع ذكر كرده است.

۲.۱.۵ - سنن ابن ماجه

- سنن ابن ماجه، اثر محمّد بن يزيد ابو عبد اللّه قزوينى (م ۲۷۵ ق)
وى كه از حديث‌شناسان و محدثان معروف و زبردست اهل سنّت بوده و سنن وى در زمرۀ صحاح ششگانه قرار گرفته است، در كتاب الفتن اين مجموعه، بخشى را به بيان احاديث مهدى با عنوان «باب خروج المهدى» اختصاص داده است. نسب حضرت مهدى (عليه‌السّلام) ، شرايط پيش از ظهور، زمينه‌سازان ظهور، ياران وى، مدت حكومت او و سرانجام ويژگى‌هاى اقتصادى و اجتماعى حكومت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)، از جمله موضوعات اين روايات است. نكتۀ قابل‌توجه اين‌كه در شش حديث از مجموع هفت حديث، به نام امام مهدى (عليه‌السّلام) تصريح شده است.

۲.۱.۶ - سنن ابو داود

- سنن ابو داود، اثر سليمان بن اشعث ابو داود سجستانى (م ۲۷۵ ق)
وى در اين مجموعه بخشى را با عنوان «كتاب المهدى»
[۲] سليمان ابن الاشعث، سنن ابى داود، ص ۷۱۲.
به صورت مستقل ذكر كرده است.
برخى موضوعاتى كه در روايات اين مجموعه، مورد اشاره قرار گرفته است، عبارتند از: حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) از اهل بيت رسول خدا (صلّى‌اللّه‌عليه‌واله‌وسلّم) است، ويژگى‌هاى نسبى وى، ويژگى‌هاى جسمى او، شرايط پيش از ظهور، حتمى بودن ظهور، اوضاع اجتماعى- اقتصادى عصر ظهور و سرانجام جهان پس از حضرت مهدى (عليه‌السّلام).
احاديث سنن ابو داود يكى از منابع قابل‌ملاحظه، دربارۀ «مهدويّت» نزد اهل سنّت است.

۲.۱.۷ - الجامع الصحيح

- الجامع الصحيح، از صحاح ششگانۀ اهل سنّت، اثر محمّد بن عيسى ابو عيسى ترمذى سلمى (م ۲۷۹ ق)
وى در فصل «ما جاء فى المهدى» ، سه حديث به نقل از رسول خدا (صلّى‌اللّه‌عليه‌واله‌وسلّم) آورده است. در دو حديث اول، به نام حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) تصريحى نشده و صرفا مسألۀ منجى و حتمى بودن حاكميت شخصى از اهل بيت (عليهم‌السّلام) و هم‌نام رسول خدا (صلّى‌اللّه‌عليه‌واله‌وسلّم) بيان شده است. ترمذى دربارۀ حديث اول گفته است: «هذا حديث حسن صحيح» و دربارۀ حديث سوم گفته است: «هذا حديث حسن.»
هرچند در اين مجموعۀ حديثى، شمار حديث‌هاى مربوط به حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)، بسيار اندك است، با توجه به اسناد خوب آن‌ها، اين احاديث مهم و قابل‌توجه داراى اطلاعات جامعى دربارۀ حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) مى‌باشند.

۲.۱.۸ - المستدرك على الصحيحين

- المستدرك على الصحيحين؛ اثر محمد بن عبد اللّه، ابو عبد اللّه حاكم نيشابورى (م ۴۰۵ ق)
وى احاديث مربوط به حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) را در فصلى ويژه، در كتاب الفتن و الملاحم و در برخى قسمت‌هاى ديگر به صورت پراكنده ذكر كرده است. وى در اين احاديث، به برخى موضوعات مربوط به حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف)-اعم از نسب، ويژگى‌هاى جسمانى، شرايط پيش از ظهور، اصل ظهور و مسائل مختلف ديگر- پرداخته است.

۲.۱.۹ - كنز العمال فى سنن الاقوال و الافعال

- كنز العمال فى سنن الاقوال و الافعال، اثر علاء الدين على المتقى بن حسام الدين هندى (م ۹۷۵ ق)
اين جامع حديثى، از معروف‌ترين مجموعه‌هاى حديثى موجود اهل سنّت است. نگارندۀ اين اثر-كه تأليفى مستقل دربارۀ حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) به نام البرهان فى علامات مهدى الآخر الزمان دارد-در مجموعۀ حديثى كنز العمال افزون بر روايات پراكنده، (وى در بخشى با عنوان «جامع الاشراط الكبرى» ده‌ها روايت ديگر را در موضوعات مهدويّت ذكر كرده است) فصلى را با عنوان «خروج المهدى» گشوده و در آن ده‌ها حديث را از منابع مختلف نقل كرده است. در اين مجموعه، زواياى گوناگون مهدويّت، از جمله شرايط پيش از ظهور، ياوران مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) در دوران حكومت، رخدادهاى عصر ظهور، شرايط اقتصادى در آن زمان و ويژگى‌هاى جسمى آن حضرت، بيان شده است.

۲.۲ - كتاب‌هاى ويژۀ حديثى مهدويت

دانشمندان اهل سنّت-همانند عالمان شيعه-فقط به نقل روايات مهدويّت در كتاب‌هاى مختلف بسنده نكرده، كتاب‌هايى چند، ويژۀ موضوعات مربوط به حضرت حضرت مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) تأليف كرده‌اند. برخى از اين آثار بدين قرار است:

۲.۲.۱ - اربعون حديث

- اربعون حديث، اثر ابو نعيم اصفهانى (م ۴۲۰ ق)؛
كتاب اربعون حديث اكنون در دسترس نيست؛ ولى محقق اربلى در كتاب كشف الغمة فى المعرفة الائمة آن را آورده است.

۲.۲.۲ - البيان فى اخبار صاحب الزمان

- البيان فى اخبار صاحب الزمان (عليه‌السّلام)؛ اثر ابو عبد اللّه محمّد كنجى شافعى (م ۶۵۸ ق)
او مجموع هفتاد حديث را در ۲۵ باب منظم كرده و حتى به بعضى از جزئيات مربوط به حضرت مهدى (عليه‌السّلام) نيز اشاره كرده است.

۲.۲.۳ - عقد الدرر فى اخبار المنتظر

- عقد الدرر فى اخبار المنتظر؛ نگارش يوسف بن يحيى بن على بن عبد العزيز مقدسى شافعى (م بعد ۶۵۸ ق)
اين كتاب، به لحاظ جامع بودن و گستردگى، در نوع خود كم‌نظير و منبع مهمى براى كتاب‌هاى پس از آن بوده است.

۲.۲.۴ - العرف الوردى فى الاخبار المهدى

- العرف الوردى فى الاخبار المهدى، اثر جلال الدين عبد الرحمان بن ابى بكر سيوطى (م ۹۱۱ ق)
وى احاديث مربوط به مهدى را در اين كتاب به شكلى گسترده جمع‌آورى كرده است. اين كتاب ضمن مجموعه رساله‌هايى به نام الرسائل العشر در مجموعه‌اى بزرگ‌تر با عنوان الحاوى للفتاوى به چاپ رسيده است. وى در ابتداى اين رساله مى‌نويسد:
اين، بخشى است كه احاديث و آثار وارد شده راجع به مهدى را در آن جمع كردم و چهل حديثى كه حافظ ابو نعيم آن‌ها را ذكر كرده است، به صورت خلاصه آوردم و آنچه او نياورده است بر آن افزودم و به صورت «ك» آن را رمزگذارى كردم.
[۴] سيوطى، الحاوى للفتاوى، ص۶۹.

مجموع احاديثى كه در اين كتاب جمع‌آورى شده-چه آنچه از ابو نعيم آورده و چه آنچه خودش بر آن افزوده-بالغ بر دويست حديث است.

۲.۲.۵ - البرهان فى علامات مهدى آخر الزمان

- البرهان فى علامات مهدى آخر الزمان، اثر علاء الدين على بن حسام، الدين مشهور به متقى هندى (م ۹۷۵ ق)؛
اين كتاب، از كتاب‌هاى حديثى دربارۀ مهدى (عجّل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشريف) است كه بيش از ۲۷۰ حديث را در برگرفته است.
نكته قابل‌توجه دربارۀ روايات مربوط به حضرت مهدى (عليه‌السّلام) در منابع اهل سنّت، اين است كه بزرگان فراوانى از ايشان، از جمله: ترمذى (م ۲۹۷ ق)،
[۵] ترمذى، سنن ترمذى، ح ۲۲۳۲.
حاكم نيشابورى (م ۴۰۵ ق)،
[۶] حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۴۲۹.
[۷] حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۴۶۵.
[۸] حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۵۵۳.
[۹] حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۵۵۸.
بيهقى (م ۴۵۸ ق)،
[۱۰] بيهقى، الاعتقاد و الهداية الى سبيل الرشاد، ص۱۲۷.
قرطبى مالكى (م ۶۷۱ ق)،
[۱۱] قرطبى مالكى، كتاب التذكرة، ص۷۰۴.
به صحت آن‌ها تصريح كرده‌اند.
[۱۲] سيد ثامر هاشم العميدى، مهدى منتظر عليه‌السّلام در انديشه اسلامى، ص۵۴-۶۰.

افزون بر منابع روايى، امروزه ده‌ها كتاب به دست نويسندگان اهل سنت در موضوع مهدويت نوشته شده كه در دسترس علاقه‌مندان است.


۱. عبد الرحمن ابن خلدون، مقدمة العبر، ص۲۴۵.
۲. سليمان ابن الاشعث، سنن ابى داود، ص ۷۱۲.
۳. على بن عيسى اربلى، كشف الغمة فى معرفة الائمة، ج ۳، ص۲۶۷.    
۴. سيوطى، الحاوى للفتاوى، ص۶۹.
۵. ترمذى، سنن ترمذى، ح ۲۲۳۲.
۶. حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۴۲۹.
۷. حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۴۶۵.
۸. حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۵۵۳.
۹. حاکم نیشابوری، مستدرك حاكم، ج ۴، ص۵۵۸.
۱۰. بيهقى، الاعتقاد و الهداية الى سبيل الرشاد، ص۱۲۷.
۱۱. قرطبى مالكى، كتاب التذكرة، ص۷۰۴.
۱۲. سيد ثامر هاشم العميدى، مهدى منتظر عليه‌السّلام در انديشه اسلامى، ص۵۴-۶۰.



فرهنگ‌نامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۹۴-۱۰۰، برگرفته از مقاله «اهل سنت و مهدی موعود».    


رده‌های این صفحه : مهدویت




جعبه ابزار