آیه رضاع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

به آیه ۲۳۳ سوره بقره آیه رضاع اطلاق می شود. آیه مورد نظر بیانگر حکم رضاع و مدّت آن و برخى احکام مربوط به فرزند در باب نکاح است.

---

۱.۱ - وظیفه شیردادن مادر به فرزندش

واژه «یرضعن»، در آیه «وَ الْوالِداتُ یرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَینِ کامِلَینِ ...» انشاء (امر) است که‏ به صورت جمله خبرى آمده و وظیفه مادر را در شیر دادن به فرزند خود بیان مى‏کند.

۱.۲ - حکم شیردادن مادر به فرزندش

شیر دادن در اصل، بر مادر مستحب است، امّا در مواردى واجب مى‏شود مانند این که نوزاد از غیر سینه مادر شیر نخورد یا دایه‏اى جهت شیر دادن به او یافت نشود.

۱.۳ - مدت شیرخوارگی کودک

مدت شیرخوارگی بر اساس آیه یاد شده، دو سال تمام (حولین کاملین) است.

۱.۴ - ترتب احکام رضاع بعد از دوسالگی

(حولین کاملین)، شیر دادن زنى به غیر فرزند خود بعد از دوسالگى موجب ترتب احکام رضاع همچون محرمیت نمى‏شود. برخى نیز از آیه استفاده کرده‏اند که شیر دادن در این مدت حق مادر است و پدر نمى‏تواند مانع آن شود.

۱.۵ - جواز شیردادن کمتر از دو سال

از عبارت «لِمَنْ أَرادَ أَنْ یتِمَّ الرَّضاعَةَ» نیز استفاده شده است که شیر دادن کمتر از دو سال جایز است.

۱.۶ - حق نوزاد در شیرخوارگی

مقتضاى آیه این است که دو سال شیرخوارگی حق هر نوزادى است؛ خواه شش‏ماهه متولد شده باشد یا بیش از آن، امّا برخى با استناد به آیه «وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً» گفته‏اند دو سال، حق نوزادى است که شش‏ماهه به دنیا آمده باشد.

---