انجام فریضه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در بسیاری از فرازهای
احادیث نقل شده از
امیرالمومنین (علیه‌السلام) به انجام
فریضه و
عبادت خداوندی توصیه و تاکید شده است.
وَلْیَکُنْ فِی خَاصَّةِ مَا تُخْلِصُ لله بِهِ دِینَکَ:إِقَامَةُ فَرَائِضِهِ الَّتی هِیَ لَهُ خَاصَّةً.
به
مالک اشتر : از جمله کارهایی که باید
خالصانه انجام دهی به پا داشتن
فرایض و
واجبات است که مخصوص ذات پاک
خداوند است.
مَنْ لَمْ یَخْتَلِفْ سِرُّهُ عَلاَنِیَتُهُ، وَفِعْلُهُ وَمَقَالَتُهُ، فَقَدْ أَدّی الاَْمَانَةَ.
آن که
پنهان و
آشکارش ، عمل و حرفش با یکدیگر فرق نکند،
امانت الهی را ادا کرده و در
بندگی و عبادت به درجه
خلوص رسیده است.
من کتاب کتبه للاشتر : من کتاب کتبه للاشتر:وَاجْعَلْ لِنَفْسِکَ فِیَما بَیْنَکَ وَبَیْنَ اللهِ تعالی أَفْضَلَ تِلْکَ الْمَوَاقِیتِ، وَأَجْزَلَ تِلْکَ الاَْقْسَامِ، وَإِنْ کَانَتْ کُلُّهَا لله إِذَا صَلَحَتْ فیهَا النِّیَّةُ، وَسَلِمَتْ مِنْهَا الرَّعِیَّةُ.
در نامه خود به مالک اشتر می‌فرماید: بهترین اوقات هر
روز و بیشترین بخش از آن را برای رابطه میان خود قرار ده، هر چند که اگر در همه اوقات
نیت پاک و درست باشد و مردم در
امنیت، اوقات همه از آن خدا است.
إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ رَغْبَةً فَتِلْکَ عِبَادَةُ التُّجَّارِ.
گروهی خدا را زا روی میل و
رغبت (به
بهشت ) عبادت کردند، این
عبادت بازرگانان و تجار است.
لاَ تَقُلْ مَا لاَ تَعْلَمُ، بَلْ لاَ تَقُلْ کُلَّ مَا تَعْلَمُ، فَإِنَّ اللهَ سبحانه قد فَرَضَ عَلَی جَوَارِحِکَ کُلِّهَا فَرَائِضَ یَحْتَجُّ بِهَا عَلَیْکَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
آن چه را که نمی‌دانی مگو، بلکه هر آن چه را هم که می‌دانی همه را مگو، زیرا خداوند بر اعضاء و
جوارح تو فرایضی مقدر داشته که در روز
قیامت به آن‌ها با تو
احتجاج خواهد کرد.
لاَ تِجَارَةَ کَالْعَمَلِ الصَّالِحِ، وَلاَ رِبْحَ کَالثَّوَابِ.
هیچ
تجارتی مانند
عمل نیک و هیچ سودی مانند
ثواب و پاداش الهی نیست.
طُوبَی لِنَفْس أَدَّتْ إِلَی رَبِّهَا فَرْضَهَا، وَعَرَکَتْ بِجَنْبِهَا بُؤْسَهَا.
خوشا به حال آن
نفسی که وظیفه
واجبش را نسبت به پروردگارش ادا کرده، سختی و مشکلات را تحمل نموده است.
إِنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللهَ شُکْراً فَتِلْکَ عِبَادَةُ الاَْحْرَارِ.
همانا گروهی خدا را به خاطر
سپاس از نعمت هایش عبادت می‌کنند، این عبادت
آزادگان است.
حُمِّلَ کُلُّ امْرِیء مَجْهُودَهُ، وَخُفِّفَ عَنِ الْجَهَلَةِ، رَبٌّ رَحِیمٌ، وَدِینٌ قَوِیمٌ، وَإِمَامٌ عَلِیمٌ.
هر کس به اندازه توانش
تکلیف شده و به نادانان
تخفیف داده شده است. پروردگارتان
مهربان است و دینتان استوار و
پیشوایتان دانا.
طُوبَی لِنَفْس أَدَّتْ إِلَی رَبِّهَا فَرْضَهَا،... فِی مَعْشَر أَسْهَرَ عُیُونَهُمْ خَوْفُ مَعَادِهِمْ، تَجَافَتْ عَنْ مَضَاجِعِهِمْ جُنُوبُهُمْ، وَهَمْهَمَتْ بِذِکْرِ رَبِّهِم شِفَاهُهُمْ، وَتَقَشَّعَتْ بِطُولِ اسْتِغْفَارِهِم ذُنُوبُهُمْ (أُولئِکَ حِزْبُ الله، أَلاَ إِنَّ حِزْبَ اللهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ).
خوشا نفسی که
وظیفه خود را به پروردگارش ادا کرد... آنان که خوف روز
رستاخیز شب هنگام چشمانشان را بیدار نگه داشته و پهلوهایشان را از
بستر نرم دور ساخته و لب هایشان را به
ذکر خداوند می‌جنبند، از بسیاری
استغفار گناهانشان زدوده شده است. آنان
حزب و گروه خداوندند و بدانید که حزب خدا پیروزند!
قَدْ تُکُفِّلَ لِکُمْ بِالرِّزْقِ، وَأُمِرْتُمْ بَالْعَمَلِ، فَلاَ یَکُونَنَّ الْمَضْمُونُ لَکُمْ طَلَبُهُ أَوْلَی بِکُمْ مِنَ الْمَفْرُوضِ عَلَیْکُمْ عَمَلُهُ، مَعَ أَنَّهُ واللهِ لَقَدِ اعْتَرَضَ الشَّکُّ، وَدَخِلَ الْیَقِینُ، حَتَّی کَأَنَّ الَّذِی ضُمِنَ لَکُمْ قَدْ فُرِضَ عَلَیْکُمْ، وَکَأَنَّ الَّذِی قَدْ فُرِضَ عَلَیْکُمْ قَدْ وُضِعِ عَنْکُمْ.
خداوند روزی شما را تضمین کرد و به کار (انجام
واجبات) فرمان داده شده‌اید. پس،
طلب روزی تضمین شده نباید برای شما مقدم بر اعمال واجب باشد، لیکن به خدا
سوگند که
شک بر شما عارض شده و
اوهام نادرست با
یقین در آمیخته است؛ چندان که آن چه برای شما
تضمین شده گویی به صورت امری واجب در آمده و گویی آن چه واجب شده، از دوش شما برداشته شده است.
لِلْمُؤْمِنِ ثَلاَثُ سَاعَات: فَسَاعَةٌ یُنَاجِی فِیهَا رَبَّهُ، وَسَاعَةٌ یَرُمُّ مَعَاشَهُ، وَسَاعَةٌ یُخَلِّی بَیْنَ نَفْسِهِ وَبَیْنَ لَذَّتِهَا فِیَما یَحِلُّ وَیَجْمُلُ.
مومن اوقات خود را به سه قسمت بخش می‌کند: زمانی که در آن با
پروردگار خود به
راز و نیاز می‌پردازد و زمانی که به تحصیل
معاش دست می‌یازد و زمانی که به
لذت‌های حلال و خوشایند می‌گذراند.
رَحِمَ اللهُ عَبْداً سَمِعَ حُکْماً فَوَعَی، وَدُعِیَ إِلَی رَشَاد فَدَنَا، وَأَخَذَ بِحُجْزَةِ هَاد فَنَجَا، رَاقَبَ رَبِّهُ.
خدا رحمت کند مردی (
بنده‌ای) را که سخن
حکیمانه‌ای بشنود و پذیرایش شود و به
راه راست فراخوانده شود، پس به آن نزدیک گردد و کمربند راهنمایی را بگیرد و
نجات یابد. پروردگارش را در نظر داشته باشد و از
گناه خویش بترسد.
ومن کتاب له (علیه‌السلام) إلی الاسود بن قُطْبَةَ صاحب جند حُلوان:... وَابْتَذِلْ نَفْسَکَ فِیَما افْتَرَضَ اللهُ عَلَیْکَ، رَاجِیاً ثوَابَهُ، وَمُتَخَوِّفاً عِقَابَهُ.
امام علی در نامه‌ای به
اسود بن قطبه فرمانده
لشکر حلوان چنین می‌نویسد: و خود را در راه انجام کارهای واجب به امید ثواب خدا و ترس از
کیفرش فدا کن!
قد سمع رجلاً من الحروریة یتهجّد ویقرأ، فقال: نَوْمٌ عَلَی یَقِین خَیْرٌ مِنْ صَلاَة فِی شَکّ!
چون شنید که مردی از
خوارج حروارء شب را به
عبادت و
قرائت قرآن به سر می‌برد، فرمود: خوابی که همراه با یقین (به
حق) باشد، بهتر از
نمازی است که همراه با شک و
تردید (در حق) بوده باشد.
اخْرُجُوا إلَی اللهِ بِمَا افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ مِنْ حَقِّهِ، وَبَیَّنَ لکُمْ مِنْ وَظَائِفِهِ.
به ادی
حقوقی که خداوند برای شما مقرر داشته است و با
عمل به وظایفی که برای شما تبیین فرموده است به
درگاه خدا بروید.
إِنَّ اللهَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمُ فَرَائِضَ فَلاَ تُضَیِّعُوهَا... وَسَکَتَ لَکُمْ عَنْ أَشْیَاءَ وَلَمْ یَدَعْهَا نِسْیَاناً فَلاَ تَتَکَلَّفُوهَا.
قطعی است که خداوند بر شما
واجباتی مقرر فرموده است، پس آن‌ها را
ضایع مسازید و در مورد اشیایی برای شما
سکوت کرده و سخنی نفرموده است، این سکوت از
فراموشی نبوده است، لذا خود را برای شناخت آن‌ها به
مشقت نیاندازید.
فَرَضَ اللهُ... إِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ.
بر پا داشتن
حدود برای اهمیت دادن به
حرام‌های خداست.
من کتبه للاشتر لما ولاه مصر : وَلْیَکُنْ فِی خَاصَّةِ مَا تُخْلِصُ لله بِهِ دِینَکَ:إِقَامَةُ فَرَائِضِهِ الَّتی هِیَ لَهُ خَاصَّةً، فَأَعْطِ اللهَ مِن بَدَنِکَ فِی لَیْلِکَ وَنَهَارِکَ، وَوَفِّ مَا تَقَرَّبْتَ بِهِ إِلَی اللهِ مِنْ ذلِکَ کَاملاً غَیْرَ مَثْلُوم وَلاَ مَنْقُوص، بَالِغاً مِنْ بَدَنِکَ مَا بَلَغَ.
در فرمان حکومت
مصر به
مالک اشتر می‌فرماید: باید در کارهایی که برای
خدا خالصانه انجام می‌دهی برپای داشتن واجباتی که مخصوص اوست در راس کارها باشد، بنابراین در شب و روزت بخشی از نیروی جسمی ات را برای
عبادت خدا در نظر بگیر و آن چه را باعث نزدیک شدنت به خدای
عزیز می‌گردد بدون کم و کاست اجرا کن، هر چند تلاش تو موجب رنج
بدنت گردد.
الْفَرَائِضَ الْفَرائِضَ! أَدُّوهَا إلَی اللهِ تُؤَدِّکُمْ إِلَی الْجَنَّةِ.
واجبات را مراعات کنید واجبات را. آن‌ها را برای خدا ادا کنید، تا شما را رهسپار
بهشت نماید.
لاَ عِبَادَةَ کَأَدَاءِ الْفَرائِضِ.
هیچ عبادتی مانند، انجام
فریضه‌ها و واجبات دینی نیست.
أَکْثِرِ الاسْتِعَانَةَ بِاللهِ یَکْفِکَ مَا أَهَمَّکَ، وَیُعِنْکَ عَلَی مَا یُنْزِلُ بِکَ، إِنْ شَاءَ اللهُ.
همیشه از خدای بزرگ بسیار
یاری بخواه تا تو را بی نیاز گرداند و در
مشکلاتی که به تو رسیده است یاری ات کند، ان شاء الله.
فَرَضَ اللهُ الاِْیمَانَ تَطْهِیراً مِنَ الشِّرْکِ.
خداوند
ایمان را برای پاک کردن و زدودن
شرک فریضه و
واجب ساخت.
فی بیان فلسفة العبادات : لِما فِی ذلِکَ مِنْ تَعْفِیرِ عِتَاقِ الْوُجُوهِ بالتُّرَابِ تَوَاضُعاً، وَالْتِصَاقِ کَرَائِمِ الْجَوَارِحِ بِالاَْرْضِ تَصَاغُراً، وَلُحُوقِ الْبُطُونِ بِالمُتونِ مِنَ الصِّیَامِ تَذَلُّلاً.
در بیان
فلسفه عبادت فرمودند: به جهت مالیدن
چهره‌های نازنین به
خاک از روی
تواضع و چسباندن اعضای شریف بر
زمین برای احساس
حقارت در بارگاه الهی و چسبیدن
شکم‌ها به پشت‌ها به جهت
روزه داری برای دریافت
ذلت .
من کتابه الی الحارث الهمدانی : وَخَادِعْ نَفْسَکَ فِی الْعِبَادَةِ، وَارْفُقْ بِهَا وَلاَ تَقْهَرْهَا، وَخُذْ عَفْوَهَا وَنَشَاطَهَا، إِلاَّ مَا کَانَ مَکْتُوباً عَلَیْکَ مِنَ الْفَرِیضَةِ، فَإِنَّهُ لاَ بُدَّ مِنْ قَضَائِهَا وتَعَاهُدِهَا عِنْدَ مَحَلِّها.
امام علی (علیه‌السّلام) در نامه خود به
حارث همدانی می‌فرماید: به خودت برای عبادت
حیله بزن و با خودت
مدارا کن.
روح خود را تحت فشار قرار مده و به هنگام
آزادی و
نشاط او را (برای کارهای
مستحب) دریاب. فقط در کارهای واجب نگاه به نشاط خود مکن، زیرا باید آن را به موقع انجام دهی (خواه نشاط داشته باشی یا نه).
إذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بالْفَرَائِضِ فَارْفُضُوهَا.
در آن هنگام که
مستحبات به واجبات
ضرر وارد کند آن مستحبات را رها کنید.
لاَ قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِضِ.
با آن
عبادات مستحب که به واجبات ضرر می‌زند، نمی‌توان به
خدا نزدیک شد.
لاَ یُزَهِّدَنَّکَ فِی الْمَعْرُوفِ مَنْ لاَ یَشْکُرُهُ لَکَ، فَقَدْ یَشْکُرُکَ عَلَیْهِ مَنْ لاَ یَسْتَمْتِعُ بِشَیْء مِنْهُ، وَقَدْ تُدْرِکُ مِنْ شُکْرِ الشَّاکِرِ أَکْثَرَ مِمَّا أَضَاعَ الْکَافِرُ، وَاللهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ.
تشکر نکردن دیگران از تو، نباید تو را به خوبی کردن بی رغبت سازد؛ زیرا کسی که از آن
نیکی کم‌ترین بهره‌ای نمی‌برد (یعنی خداوند) از تو
قدردانی می‌کند و از
سپاسگزاری این سپاسگزار به بیش از آن چیزی می‌رسی که فرد
ناسپاس فرو گذاشته است و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «انجام فریضه»
