• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تقلید در حج (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تقلید، آویختن ریسمان، کفش کهنه یا کمربند بر گردن شتر، گاو و گوسفند به علامت قربانی است.



تقلید مصدر باب تفعیل از ماده «قلد» و به معنای چیزی را ملازم کسی یا شخصی قرار دادن است.


در اصطلاح (فقهی) یعنی علامتی بر گردن قربانی آویختن تا معلوم شود برای قربانی در حج است.
[۲] زبدة البیان، مقدس اردبیلی، ص۳۸۰.



تقلید ریشه در عصر جاهلیت دارد. مردمان جاهلی کفش یا قلاده‌ای بر گردن حیوانات آماده شده برای قربانی حج، می‌انداختند یا بر پوست و کوهان شتر جراحتی ایجاد می‌کردند تا راهزنان در آن طمع نکنند و حرمت و قداست آنها را رعایت کنند و مردم نیز بدانند که این حیوان برای قربانی حج است.
[۳] المفصل، ج۶، ص۳۸۸.
این احترام تا آنجا در میان مردم رایج بود که حتی در شدت گرسنگی، دست به سوی آنها دراز نمی‌کردند.
[۴] التفسیرالکبیر، فخر رازی، ج۱۲، ص۱۰۱.
حاجیان نه تنها نسبت به حیوانات بلکه گاهی در اندام خود نیز نشانهایی می‌گذاشتند؛ آنان در هنگام رفتن به حج پوست درختی مخصوص و هنگام بازگشت، گردنبندی از مو یا پوست درختان حرم بر گردن می‌افکندند و بدین وسیله خود را از گزند دشمنان حفظ می‌کردند، زیرا به احترام حج، کسی متعرض حال مسافران خانه خدا نمی‌شد.
[۵] جامع البیان، طبرسی، ج۶، ص۷۵-۷۶.
طبرسی از فراء نقل می‌کند که در دوران جاهلیت اهل حرم با پوست درختان حرم و دیگران با مو و پشم و غیر آن تقلید می‌کردند.
[۶] مجمع البیان، طبرسی، ج۳، ص۲۳۸.



اشعار و تقلید از وظایف قارن (انجام دهنده حج قران) است. حج قران یکی از اقسام سه گانه حج و وظیفه کسانی است که کمتر از ۴۸ میل با مکه فاصله دارند. در حج تمتع و افراد (همچنین در عمره مفرده و تمتع) احرام بستن فقط با تلبیه (گفتن لبیک اللهم لبیک...) تحقق می‌یابد، ؛ ولی در حج قران، حاجی باید پیش از احرام، قربانی را همراه خود داشته باشد و احرام بستن قارن همان گونه که با تلبیه تحقق می‌یابد با اشعار یا تقلید نیز حاصل می‌شود.
[۱۰] مسالک الافهام، شهید ثانی، ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳.

به شیخ طوسی و ابن براج و ابن حمزه نیز نسبت داده شده که احرام با اشعار و تقلید تنها در صورتی مشروع است که انعقاد احرام به تلبیه ممکن نباشد. علامه نیز در قواعد می‌گوید: قارن هر کدام از اشعار و تقلید را که به همراه تلبیه انجام دهد دیگری بر او مستحب خواهد بود.
[۱۳] قواعد الاحکام، علامه حلی، سلسلة الینابیع، ج۸، ص۷۴۵.
در برابر این اقوال، بیشتر فقهای فریقین اشعار را همانند تقلید جایز می‌دانند، زیرا روایات بر جواز آن دلالت دارد.
[۱۴] التهذیب، ج۵، ص۵۲.
[۱۵] صحیح البخاری، ج۲، ص۲۲۰-۲۲۱.



۱. لسان العرب، ابن منظور، ج۳، ص۳۶۷، «قلد».    
۲. زبدة البیان، مقدس اردبیلی، ص۳۸۰.
۳. المفصل، ج۶، ص۳۸۸.
۴. التفسیرالکبیر، فخر رازی، ج۱۲، ص۱۰۱.
۵. جامع البیان، طبرسی، ج۶، ص۷۵-۷۶.
۶. مجمع البیان، طبرسی، ج۳، ص۲۳۸.
۷. اللمعه، شهید اول، ج۱، ص۵۶.    
۸. مسالک الافهام، شهید ثانی، ج۲، ص۲۰۵.    
۹. جواهر الکلام، نجفی، ج۱۸، ص۵۵.    
۱۰. مسالک الافهام، شهید ثانی، ج۲، ص۱۹۲-۱۹۳.
۱۱. جواهر الکلام، نجفی، ج۱۸، ص۲۲۵.    
۱۲. جواهر الکلام، نجفی، ج۱۸، ص۲۲۶.    
۱۳. قواعد الاحکام، علامه حلی، سلسلة الینابیع، ج۸، ص۷۴۵.
۱۴. التهذیب، ج۵، ص۵۲.
۱۵. صحیح البخاری، ج۲، ص۲۲۰-۲۲۱.



فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقلید در حج»    



جعبه ابزار