تقلید در حج (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تقلید، آویختن ریسمان،
کفش کهنه یا کمربند بر گردن
شتر،
گاو و
گوسفند به علامت
قربانی است.
تقلید مصدر باب تفعیل از ماده «قلد» و به معنای چیزی را ملازم کسی یا شخصی قرار دادن است.
در اصطلاح (فقهی) یعنی علامتی بر گردن قربانی آویختن تا معلوم شود برای قربانی در
حج است.
تقلید ریشه در عصر
جاهلیت دارد. مردمان جاهلی کفش یا قلادهای بر گردن
حیوانات آماده شده برای قربانی
حج، میانداختند یا بر
پوست و کوهان شتر جراحتی ایجاد میکردند تا راهزنان در آن
طمع نکنند و
حرمت و قداست آنها را رعایت کنند و مردم نیز بدانند که این حیوان برای قربانی حج است.
این
احترام تا آنجا در میان مردم رایج بود که حتی در شدت گرسنگی،
دست به سوی آنها دراز نمیکردند.
حاجیان نه تنها نسبت به حیوانات بلکه گاهی در اندام خود نیز نشانهایی میگذاشتند؛ آنان در هنگام رفتن به حج پوست درختی مخصوص و هنگام بازگشت، گردنبندی از
مو یا پوست درختان حرم بر گردن میافکندند و بدین وسیله خود را از گزند دشمنان حفظ میکردند، زیرا به احترام حج، کسی متعرض حال مسافران
خانه خدا نمیشد.
طبرسی از فراء نقل میکند که در دوران جاهلیت اهل حرم با پوست درختان حرم و دیگران با مو و پشم و غیر آن تقلید میکردند.
اشعار و تقلید از وظایف قارن (انجام دهنده
حج قران) است. حج قران یکی از اقسام سه گانه حج و وظیفه کسانی است که کمتر از ۴۸
میل با
مکه فاصله دارند.
در
حج تمتع و افراد (همچنین در
عمره مفرده و تمتع)
احرام بستن فقط با
تلبیه (گفتن لبیک اللهم لبیک...) تحقق مییابد،
؛ ولی در حج قران، حاجی باید پیش از احرام، قربانی را همراه خود داشته باشد و احرام بستن قارن همان گونه که با تلبیه تحقق مییابد با اشعار یا تقلید نیز حاصل میشود.
به
شیخ طوسی و
ابن براج و
ابن حمزه نیز نسبت داده شده که احرام با اشعار و تقلید تنها در صورتی مشروع است که انعقاد احرام به تلبیه ممکن نباشد.
علامه نیز در
قواعد میگوید: قارن هر کدام از اشعار و تقلید را که به همراه تلبیه انجام دهد دیگری بر او
مستحب خواهد بود.
در برابر این اقوال، بیشتر فقهای فریقین اشعار را همانند تقلید جایز میدانند، زیرا
روایات بر جواز آن دلالت دارد.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تقلید در حج»