عترت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اهل بیت به
خاندان رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله اطلاق می شود.
عترت طاهرین علیهم السلام بر اساس
آیات قرآن و
حدیث متواتر ثقلین، همتای
قرآن بوده، و
تمسک به یکی از آن دو، بدون دیگری، مساوی با ترک هر دو
ثِقل است و دستیابی به
دین کامل، تمسک به هر دو ثِقل است. قرآن و عترت، عصاره
نبوت و تداوم بخش
رسالت هستند که
هدایت بشر را تا قیامت تضمین میکنند.
قرآن،
اسلام مکتوب است واهل بیت
اسلام ناطق.
قرآن،
راه است واهل بیت،
رهبر.
قرآن،
قانون است و اهل بیت قانونشناس و
مجری قانون.
قرآن مشعل است و
امام، مشعلدار و قرآن، کتاب حکمت است و اهل بیت الگوی
حکمت.
اهل بیت به معنای خاندان
رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله می باشد. مراد از اهل بیت، حضرت
امیر مؤمنان علیه السلام،
حضرت فاطمه سلام الله علیها و یازده فرزند
معصوم ایشان، از
امام حسن مجتبی علیه السلام تا
حجة بن الحسن العسکری علیهم السّلام، است که خداوند وجود آنان را از
گناه و
لغزش، معصوم واز هرگونه
پلیدی آشکار و نهان،
پاک قرار داده است.
اهل بیت علیهم السّلام در پرتو
منزلت و
مقام بلندی که نزد
خداوند متعال دارند از احکام ویژهای برخوردارند.
در این تحقیق، به این موضوع بررسی میشود که آیا اهل بیت علیهم السلام و ویژگی‌های آنها در
قرآن بیان شده است؟
درباره این موضوع باید گفته شود که کلمه «اهل بیت» در قرآن در سه آیه آمده است.
آیه اول:
سوره قصص آیه ۱۲، «هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی أَهْلِ بَیْتٍ یَکْفُلُونَهُ لَکُمْ».
این آیه اشاره به قصد
حضرت موسی علیه السّلام دارد، زمانی که طفل صغیری بوده و شیر هیچ دایهای را در کاخ
فرعون قبول نمیکرد.
خواهر موسی به آنها گفت: «آیا مایلید که من شما را بر خانوادهای که
دایه و
پرستار این طفل شوند؛ راهنمایی کنم».
اهل بیت در این آیه دارای هیچ ابهامی نیست چون آن کسی که در
خانواده دایه و پرستار طفل است؛
مادر خانواده است.
آیه دوم، در
سوره هود آیه ۷۳ آمده است که: «قالُوا أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ»
بعد از آنکه
خداوند، بشارت داشتن
فرزند را به
ساره همسر
حضرت ابراهیم علیه السّلام داده است او به خاطر
پیری خود و همسرش متعجب شده و
فرشتگان به او گفتهاند: «آیا از کار
خدا متعجب هستی که
رحمت و برکات
خداوند مخصوص شما اهل بیت رسالت است».
اهل بیت در این
آیه نیز دارای هیچ ابهامی نیست و شامل خاندان و خانواده
حضرت ابراهیم علیه السّلام است.
آیه سوم: در
سوره احزاب آیه ۳۳ آمده است که: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» «براستی که
خداوند، میخواهد پلیدی را از شما اهل بیت بزداید و کاملاً پاک و پیراستهتان نماید».
با بررسی و
تفسیر و
شأن نزول و
سیاق آیات فوق، در مییابیم که در دو آیه اول، مراد از «اهل بیت» مشخص بوده و دارای هیچ ابهامی نیست. اما با بررسی سیاق آیه سوم وشأن نزول آن میتوان فهمید که این آیه در مقام بیان مسئله مهمی درباره «اهل بیت» است.
برای بررسی این آیه، چند نکته را باید مورد توجّه قرار داد:
آیه تطهیر دارای سه تأکید است.
الف. حرف «انّ» که در پی آن «مای» حصر آمده و دلالت دارد که
طهارت منحصر در اهل بیت است.
ب. «لام» تأکید که بر سر کلمه «یذهب» آمده تا از
ازاله کامل تمام
گناهان و
معاصی از اهل بیت پرده بردارد.
ج. جمله «یطهرکم تطهیرا» که در آخر این آیه آمده تا بفهماند، طهارت برای اهل بیت، کامل و به دور از هرگونه
شائبه و
شبهه است.
این سه تأکید نشان میدهد که «اهل بیت» خانواده عادی و معمولی نیستند و دارای خصوصیات منحصر به فرد میباشند.
اراده
خداوند در جمله «انما یرید الله...» بر فعل او، یعنی «اذهاب رجس»، و «
تطهیر» تعلق گرفته و چنین ارادهای جز
اراده تکوینی نیست چرا که
اراده تشریعی به فعل دیگران تعلق خواهد گرفت نه به
فعل صاحب
اراده، همچنین
سیاق آیه در مقام
مدح و
ستایش اهل بیت است و اگر این اراده تشریعی بود؛ مختص به گروه خاصی نبود و این مدح و ستایش نیز موردی نداشت.
با ملاحظه موارد استعمال لفظ «
رجس» در
قرآن (مائده، آیه ۹۰؛ انعام، ۱۲۵؛ یونس، ۱۰۰)
میتوان گفت: این لفظ هم شامل
پلیدی محسوس و ظاهری میشود و هم شامل
آلودگی معنوی و نامحسوس.
شکی نیست که مقصود «رجس» در آیه تطهیر ( که با الف ولام نیز آمده) شامل تمام گناهان میشود.
درباره مصادیق اهل‌بیت در آیه تطهیر بین
شیعه و
سنی اختلاف نظر وجود دارد.
علماء اهل تسنن با توجه به معنای لغوی «اهل بیت»، آیه را به خانواده و
همسران پیامبر تفسیر میکنند.
اما در پاسخ باید گفت که درست است. در
کتاب‌های لغت، کلمه «اهل بیت» به معنای اهل خانواده (اعم از
پدر،
مادر،
فرزندان و...) و
خاندان آمده است.
اما سیاق
آیه تطهیر نشان میدهد که «اهل بیت» در این آیه افراد خاص از خانواده هستند و شامل همسران
پیامبر اسلام صلّی الله علیه وآله نمیشود چون اگر شامل آنها میشد لازم بود ضمیر «عنکم» که
مذکر است به «عنکنّ» تبدیل شود.
علاوه بر آن
روایات که تبیین کننده مجهولات و تأویل کننده
متشابهات قرآن هستند؛ استفاده میشود که در این قسمت از آیه (مانند بعضی از
آیات) جداگانه نازل شده است و به هنگام جمعآوری آیات
قرآن، در کنار این آیات قرار گرفته است.
و روایات به وضوح، مصداق «اهل بیت» در این آیه را بیان کردند.
طبری در
تفسیر خود «۱۷»
حدیث و
جلال الدین سیوطی،
در
الدر المنثور، «۱۴» حدیث را نقل نمودهاند که
سند همه آنها به
صحابه و
تابعین (همچون:
ابوسعید خدری،
انس بن مالک،
ابواسحاق،
ابوهریره،
ابوحمراء،
سعد بن وقاص،
علی بن حسین،
عایشه،
ابن عباس و...» منتهی میگردد.
بر طبق این
احادیث،
پیامبر اسلام صلّی الله علیه وآله
کساء یا
عباء بر سر پنج تن (پیامبر، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام) افکند و
ام سلمه که قصد ورود به آن را داشت؛ منع نمود و این جمله را فرمود: «خدایا! اینان اهل بیت من میباشند، پروردگارا! پلیدی را از آنها دور ساز».
آیات زیادی در
شأن و
منزلت «اهل بیت» نازل شده است تا جایی که
ابن عباس روایت کرده که درباره علی علیه السّلام به تنهایی، سیصد آیه نازل شده است.
و برخی دیگر گفتهاند: که ربع
آیات قرآن در مورد اهل بیت میباشند.
و از باب نمونه «۶۰» آیه را با شأن نزول ذکر کردهاند که به اعتراف بزرگان
اهل سنت درباره اهل بیت نازل شده است.
در این جا به نمونههایی از آیات که
شیعه و
سنی در آن اتفاق نظر دارند که درباره اهل بیت نازل شده را ذکر مینمائیم:
خداوند متعال میفرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبی»
«به مردم بگو! برای
تبلیغ و
رسالت،
پاداش از شما نمیخواهم؛ مگر
مودت و
دوستی خویشانم».
صحیح مسلم و
صحیح بخاری و
مسند احمد بن حنبل و
تفسیر ثعلبی همگی از ابن عباس نقل کردهاند که وقتی این آیه نازل شده
مسلمانان از پیامبر سئوال کردند؛ اقربای شما چه کسانی هستند؟
پیامبر فرمود: آنها
علی و
فاطمه و دو فرزندانشان (
حسن و
حسین) هستند.
خداوند در
سوره آل‌عمران آیه ۶۱ میفرماید: «فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِسائَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ...»
پس هر کس با تو در مقام
مجادله برآید درباره
عیسی، بعد از آنکه به
وحی خدا بر احوال او آگاهی یافتی با او بگو: بیائید و ما و شما با
فرزندان و
زنان خود به
مباهله برخیزیم...».
مفسرین شیعه و
سنی اتفاق نظر دارند که لفظ «ابنائنا» اشاره به
امام حسن و
امام حسین و لفظ «نسائنا وانفسنا» به ترتیب به
فاطمه زهرا سلام الله علیها و
حضرت علی علیه السّلام شامل میشود.
مسلم و
ترمذی در کتاب‌های خود در باب فضایل علی علیه السّلام از
سعید بن وقاص روایت کردهاند: وقتی که این آیه نازل شده پیامبر، علی و فاطمه و حسن و حسین را فراخواند و سپس فرمود: خداوندا، اینان
اهل من میباشند.
قرآن، داستان توبه
حضرت آدم را چنین بیان میکند: «فتلقیّ آدم من ربّهِ کلماتٍ فتاب علیه انه هوالتراب الرحیم»
حضرت آدم از پروردگارش کلماتی را فرا گرفت پس
توبه او را پذیرفت، همانا
خداوند توبه پذیر و
مهربان است.
جلال الدین سیوطی در
تفسیر «
الدر المنثور» در ذیل همین آیه از
ابن عباس روایت کرده که گفت از
رسول خدا درباره کلمات که حضرت آدم از
خداوند دریافت کرد و موجب پذیرش توبه شد سئوال کردم،
پیامبر فرمود: «حضرت آدم به حق
محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین از خداوند
طلب بخشش کرد و خداوند هم پذیرفت».
آیاتی که در شأن اهل بیت به خصوص درباره
حضرت علی علیه السّلام نازل شده، بسیار زیاداست ما برای اختصار فقط به آدرس سورهها و
آیات اکتفا میکنیم:
آیات برائت،
آیه سقایة الحاج،
آیه صالح المؤمنین،
آیه حکمت،
آیه بینه،
آیه صد یقول،
آیه نور،
آیه انذار،
آیه مرج البحرین،
آیه نجوی،
آیه سابقون،
آیه محبت،
آیه انفاق،
آیه حبل الله،
آیه راسخان در علمآیه ولایت،
آیه علم الکتاب،
اهل الذکر،
و....
گوشههای از
شأن و
منزلت اهل بیت را در قرآن به رشته تحریر در آوردیم و هیچ کس را قادر به انکار این آیات نیست، و تمام
فرق مسلمین اعم از
شیعه و
سنی به این واقعیت
اعتراف دارند که اهل بیت علیهم السلام حلقه ناگسستنی قرآن هستند و قرآن بدون اهل بیت و اهل بیت بدون قرآن، نمیتوانند این کشتی پرتلاطم هدایت را به مقصد برسانند.
پایگاه اندیشه قم
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۷۶۲.
