از رویدادهای بشیریه و شیوههای آموزشی آن اطلاع چندانی در دست نیست. از اخبار پراکنده چنین بر میآید که در این مدرسه، مانند دیگر مدارس، علاوه بر دانشهایدینی و مذهبی، چون فقه، حدیث، تفسیر و علوم قرآنی، ادبیات و تا حدودی ریاضیات تدریس میشده است.
[۳]ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، ج۱، ص۷ـ۸، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
به نظر میرسد که در اشغالبغداد، هولاکو چندان متعرض مراکز دینی و علمی نشده و مدارس بزرگ، چون نظامیه و مستنصریه و بشیریه، از خطر ویرانی و تعطیلی مصون مانده باشد.
[۵]عباس عزّاوی، تاریخ العراق بین احتلالین، ج۱، ص۵۴۴، بغداد۱۳۵۳ـ۱۳۷۶/۱۹۳۵ـ۱۹۵۶، چاپ افست قم ۱۳۶۹ ش.
با آگاهی از شرح احوال و آثار بیش از سی تن از استادان و معیدان و دانش آموختگان بشیریه و اینکه آنان بیشتر از فقیهان بزرگ عصر خود بوده و علاوه بر سمت استادی در مدارس بغداد عهده دار دیگر مشاغل عالی از جمله منصبقضا نیز بودهاند، به اهمیت و اعتبار مدرسه بشیریه پی میبریم. وجود معیدان در این مدرسه، که تقریرات استاد را با صدای بلند تکرار میکردهاند و به گوش همگان میرسانیدهاند، دلیلی بر شمار زیاد طلاّب آن است.
[۷] ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، ج۱، ص۱۳۷ـ۱۳۸، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
[۸]ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، ج۱، ص۲۱۳، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹.
(۱) ابن بطوطه، تحفة النظّار فی غرائب الامصار و عجائب الاسفار، ترجمه محمد علی موحد، تهران ۱۳۳۷ ش. (۲) ابن عماد، شذرات الذّهب فی اخبار من ذهب، بیروت ۱۴۱۳/۱۹۹۲. (۳) ابن فوطی، الحوادث الجامعة و التجارب النافعة فی المائة السابعة، چاپ مصطفی جواد، بغداد۱۳۵۱. (۴) ابن فوطی، مجمع الاداب فی معجم الالقاب، چاپ محمد الکاظم، تهران ۱۴۱۶. (۵) مصطفی جواد و احمد سوسه، دلیل خارطة بغداد المفصّل، بغداد۱۳۷۸/۱۹۵۸. (۶) حمدالله بن ابی بکر حمدالله مستوفی، نزهة القلوب، چاپ محمد دبیرسیاقی، تهران ۱۳۳۶ ش. (۷) عباس عزّاوی، تاریخ العراق بین احتلالین، بغداد۱۳۵۳ـ۱۳۷۶/۱۹۳۵ـ۱۹۵۶، چاپ افست قم ۱۳۶۹ ش. (۸) ناجی معروف، تاریخ علماء المستنصریه، بغداد۱۳۷۹/۱۹۵۹. (۹) ناجی معروف، علماء النظامیات و مدارس المشرق الاسلامی، بغداد۱۳۹۳/۱۹۷۳.