تصریه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
به
ندوشیدن به انگیزه پر
نشان دادن
آن هنگام
تصریه گفته می شود.
تصریه عبارت است از اینکه صاحب حیوان شیرده، آن را چند روزى ندوشد تا پستانش پر از شیر گردد، سپس آن را براى فروش عرضه و به
مشتری بىاطّلاع از واقعیت چنین وانمود کند که حیوان، بسیار شیرده است و در نتیجه آن را گرانتر از قیمت واقعى خود بفروشد.
به چنین حیوانى (
مصراة) گویند. از این عنوان در باب
سخن رفته است.
عمل تصریه از بعد تکلیفى
مصداق و
و از بعد
وضعی، موجب
است؛ ازاینرو
خریدار در صورت
به آن، مىتواند
معامله را
کند.
با
شیر حیوان جهت
،
ساقط نمىشود
اگر تصریه قبل از سه روز مشخّص شود، حقّ خیار تا سه روز باقى است؛ ولى اگر پس از گذشت سه روز معلوم شود در فورى بودن اعمال حقّ خیار یا
آن به مقدارى که به
فروشنده نرسد
است و نیز در اینکه خیار تصریه همان
است یا خیارى مستقل، اختلاف مىباشد.
تصریه با
صاحب حیوان یا قیام
بر آن و نیز با
مىگردد. در آزمایش، شیر حیوان سه روز دوشیده مىشود، چنانچه شیر دوشیده شده در هر روز، کمتر از مقدار آن هنگام معامله باشد، تصریه ثابت مىگردد.
خریدارى که تصمیم به برگرداندن حیوان و
معامله گرفته است، باید شیر موجود در پستان حیوان هنگام معامله را- در صورت وجود آن هنگام
- همراه با حیوان برگرداند.
برخى
قدما گفته‌اند: خریدار مىتواند عوض شیر، یک
(حدود سه کیلو)
یا
و در صورت عدم امکان، قیمت آن را به صاحب حیوان بدهد، هرچند شیر موجود باشد و فروشنده بر
شیر اجبار نمىشود.
اگر شیر موجود در حال
شود، بنابر
مشهور میان
متأخران، خریدار باید
مثل، و در صورت
تعذر،
قیمت آن را به فروشنده بپردازد.
در اینکه شیر فراهم آمده در
پس از عقد،
شیر موجود در حال عقد را دارد یا آنکه از آن
خریدار است، اختلاف مىباشد.
احکام تصریه
گوسفند است و بنابر مشهور
و
نیز ملحق به گوسفند مىباشند.
قول به ثبوت احکام تصریه براى
(
) و انواع حیوان، از
نقل شده است.
البتّه تصریه اگر در کنیز داراى شیر یا حیوان شیردهى که معامله به علّت شیرده بودن آن انجام گرفته، تحقّق یابد، براى خریدار، به سبب
،
ثابت مىشود؛ هرچند احکام تصریه (عدم
خیار با
جهت
و نیز سه روز آزمایش کردن براى ثبوت خیار) جارى نمىگردد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۵۰۴.
