اتصال به معنی پیوستگی، چسبیدن و عدم فاصله بین دو چیز می باشد. از آن در بابهایی همچون طهارت، صلات، رهن، حجر، هبه، وصیت، نکاح، غصب و شفعه به مناسبت سخن رفته است.
حکم زیادی متصل- خواه در عرض یا طول مانند فربه شدن حیوان یا بلند شدن درخت- در مواردی تابع حکم اصل آن است؛ همچون فربه شدن حیوانی که به دیگری بخشیده شده است که در صورت منصرف شدن بخشنده از بخشش خود، زیادی متصل به حیوان همچون حیوان از آن بخشنده است.
