• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بررسی معجزات امام زمان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



چون خداوند، بعد از خاتم انبیا حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امامانمعصوم (علیهم‌السّلام) را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجّت خویش در روی زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار کنند و از آن جا که همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین نبوّت و امامت، واقعیّت را بر مردم مشتبه می‌کردند و مردم را به گمراهی و ضلالت می‌کشاندند، لازم است که راهی برای شناخت امام و حجّت، قرار داده شود.



قبل از بیان مطلب، لازم است که اشاره‌ای هر چند مختصر، به معنا و تعریف معجزه داشته باشیم. [[|محقق خویی]]، در تعریف معجزه می‌نویسد: معجزه، در اصطلاح، این است که مدعی منصبی از مناصب الهی، برای اثبات صحت ادعایش، کاری را انجام دهد که خارق قوانین طبیعی است و دیگران از انجام دادن آن عاجزند.
[۲] ربانی‌گلپایگانی، علی، ایضاح المراد فی شرح کشف المراد، ص۳۴۵.



چون خداوند، بعد از خاتم انبیا حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) امامانمعصوم (علیهم‌السّلام) را مجریان شریعت و جانشینان طریقت آن حضرت و حجّت خویش در روی زمین قرار داده تا راه هدایت را بر مردم هموار کنند و از آن جا که همواره در طول تاریخ، مدعیان دروغین نبوّت و امامت، واقعیّت را بر مردم مشتبه می‌کردند و مردم را به گمراهی و ضلالت می‌کشاندند، لازم است که راهی برای شناخت امام و حجّت، قرار داده شود.


این راه و علامت، همان است که در اصطلاح متکلمان، «معجزه» خوانده می‌شود و در اصطلاح قرآن، «بیّنه» و «آیه» نامیده می‌شود. خداوند می‌فرماید: «لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ اَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ....؛ ما، رسولان خود را با دلائل روشن (معجزه) فرستادیم و با آنان، کتاب و میزان نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند».


در روایتی از امام صادق (علیه‌السّلام) درباره‌ی علت اعطای معجزه از سوی خداوند، سوال شد. حضرت، در جواب فرمودند: «معجزه، علامتی است از طرف خداوند که آن را فقط به انبیا و رسل و امامان اعطا می‌کند تا صدق آنان از دورغ دروغگو شناخته شود.»


حال، با توجّه به این که جمیع مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا عقیده دارند ـ چنان که تفتازانی می‌گوید: «جمهور مسلمانان، به جواز کرامت اولیای خدا معتقد هستند»
[۵] الالهیات من شرح المواقف، ص۱۳۲.
، پس انجام دادن معجزات و کرامات از سوی امامان معصوم (علیه‌السّلام) و از جمله امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) که حجت‌های خداوند بر روی زمین و وارثان زمین هستند، امر عجیبی نیست. با مراجعه به کتاب‌های تاریخی و روایی و ورق‌زدن صفحات آن، مشاهده می‌کنیم که معجزات و کرامات فراوانی از سوی آنان به وقوع پیوسته است.


بعد از این مقدمه باید گفت، معجزات آن حضرت، دو دسته است:

۶.۱ - دوران تولد کودکی و غیبت

معجزاتی که آن حضرت در دوران تولّد و کودکی و غیبت، انجام داده‌اند.

۶.۱.۱ - تولد بدون ظاهر شدن آثار حمل

از امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) نقل شده که به حکیمه (دختر امام جواد (علیه‌السّلام)) فرمود: «امشب، به خانه ی ما بیا؛ زیرا، امر مهمّی رخ خواهد داد.» حکیمه پرسید: «چه اتفاقی؟» امام (علیه‌السّلام) فرمود: « قائم آل محمد امشب به دنیا خواهد آمد.»، حکیمه پرسید: «از چه کسی؟» امام (علیه‌السّلام) فرمود: «از نرجس». حکیمه می‌گوید: «به نزد نرجس رفتم و به او، فرزند بزرگواری را بشارت دادم، در حالی که هیچ اثر حملی در او مشاهده نکردم.»
چنین معجزه‌ای، در مورد حضرت موسی (علیه‌السّلام) هم بیان شده است. در مادر او، یوکابد، هیچ آثار حملی ظاهر نبود
[۸] رسولی محلاتی،هاشم، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء،‌ ج۲، ص۴۶.
و تا روزی که موسی (علیه‌السّلام) به دنیا آمد، کسی نفهمید که او حامله است.

۶.۱.۲ - قرآن خواندن در بدو تولد

هنگامی‌که امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) از مادر تولّد شد، ایشان را به امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) دادند. آن حضرت، وی را در آغوش گرفت و فرمود: « قرآن بخوان»، امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) شروع به قرآن خواندن کرد.
[۹] بحرانی، سیدهاشم، تبصرة الولی، ج۱۸.


۶.۱.۳ - شفای مریض لاعلاج

محمّد بن یوسف نقل می‌کند، به مرضی دچار شدم که پزشکان از علاج آن ناامید شدند. نامه‌ای به حضرت امام مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) نوشتم و از آن حضرت، طلب شفا کردم. ایشان در جواب نوشتند: «البسک الله العافیه؛ خداوند، بر تو لباس عافیّت بپوشاند»، مدّتی نگذشت که شفا پیدا کردم و وقتی پزشکان از این ماجرا مطلع شدند، گفتند: «این شفا و عافیت، به یقین، از جانب خداوند بوده است».

۶.۱.۴ - طلا شدن سنگریزه

یکی از اهالی مدائن می‌گوید: به همراه رفیقم، به حج می‌رفتیم. در نزدیکی موقف، فقیری به سوی ما آمد. ما به او جواب ردّ دادیم. سپس به سوی جوانی خوش سیما که ردایی پوشیده بود رفت. او، سنگی از روی زمین برداشت و به فقیر داد. شخص فقیر، مدّت زیادی در حق او دعا می‌کرد. در این هنگام، آن جوان غائب شد. ما به نزد مرد فقیر رفتیم و گفتیم: «وای بر تو! آیا برای گرفتن یک سنگ، این قدر دعا می‌کنی؟» که ناگهان در دست او سنگی از طلا دیدیم که در حدود بیست مثقال می‌شد. وقتی در مورد آن جوان از اهل مکّه و مدینه سوال کردیم، گفتند: «چنین شخصی از علویان است و هر سال با پای پیاده به حج می‌آید.»

۶.۱.۵ - خبر دادن از غیب

از پسر مهزیار نقل شده که در سفری با کشتی همراه پدرم بودم و مال زیادی به همراه او بود. پدرم، دچار بیماری سختی شد و گفت: «من، در حال مردن هستم.»، و در مورد آن اموال، وصیت کرد که آن‌ها را به امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) بدهم. از این وصیّت تعجّب کردم، ولی مطمئن بودم که پدرم بیهوده سخن نمی‌گوید. با خود گفتم: «اگر امر برایم روشن شد، مانند دوران امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به وصیّت عمل می‌کنم والّا آن را صدقه می‌دهم.»
مدّتی در عراق بودم تا این که فرستاده‌ای از جانب امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) آمد و مشخصّات مال و محلّ مخفی کردن آن را گفت و حتّی بعضی از مشخّصاتی را که خودم هم نمی‌دانستم، بیان کرد و من هم مال را به او دادم.

۶.۲ - معجزات امام مهدی هنگام ظهور

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «هیچ معجزه‌ای از معجزات انبیا نیست مگر این که خداوند آن را به دست حضرت قائم (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف) برای اتمام حجّت، بر دشمنان ظاهر خواهد کرد.» بنابراین، معجزات آن حضرت به دوره قبل از غیبت و غیبت، ختم نمی‌شود و به هنگام ظهور نیز آن حضرت برای معرّفی حقانیّت خویش و اتمام حجّت بر دشمنان و منکران، معجزاتی را انجام خواهند داد.


۱. نجفی بلاغی، محمدجواد، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳.    
۲. ربانی‌گلپایگانی، علی، ایضاح المراد فی شرح کشف المراد، ص۳۴۵.
۳. حدید/سوره، آیه۲۵.    
۴. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۱، ص۷۱.    
۵. الالهیات من شرح المواقف، ص۱۳۲.
۶. بحرانی، سیدهاشم، مدینة المعاجز، ج۸، ص۱۰.    
۷. مدینة المعاجز، سیدهاشم بحرانی، ج۸، ۲۶.    
۸. رسولی محلاتی،هاشم، قصص قرآن یا تاریخ انبیاء،‌ ج۲، ص۴۶.
۹. بحرانی، سیدهاشم، تبصرة الولی، ج۱۸.
۱۰. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۲۹۷.    
۱۱. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۵۱۹.    
۱۲. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۳۲.    
۱۳. بحرانی، سیدهاشم، مدینة المعاجز، ج۸، ص۷۱.    
۱۴. طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۲۸۱.    
۱۵. صافی، لطف الله، منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر، ج۲، ص۳۴۲.    



سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «بررسی معجزات امام زمان»، تاریخ بازیابی ۹۵/۳/۳۰.    



جعبه ابزار