مشاهده کودک توسط دایه یا توصیف آن، به گونهاى که جهالت بر طرف گردد، شرطصحتعقد اجاره است. در اینکه مشخص بودن محل شیر دادن نیز شرط است یا نه، اختلاف است.
زنى که تنها براى دایگى اجیر شده، کارهایى همچون پرستارى، نگهدارى و شستن لباسهاى کودک بر او واجب نیست، مگر آنکه حضانت و پرستارى یا بردن در منزل در متن عقد ذکر شود که در فرض آخر، مراقبت از کودک لازمه آن خواهد بود.
اگر دایه کودک را به خانوادهاش بازگرداند، لیکن آنان، منکر فرزندى وى باشند، قول دایه پذیرفته مىشود، مگر آنکه دروغگویى وى ثابت گردد که در این صورت بنابر مشهور باید کودک آنان را به خانوادهاش تحویل دهد و در صورت عدم تحویل باید دیه او را بپردازد.
اگر بر اثر غلتیدندایه در خواب روى کودک، وى بمیرد، در ثبوت دیه بر دایه یا عاقله او اختلاف است. برخى قائل به تفصیل شده و گفتهاند: اگر علّت پذیرش کودک، فقر و نیاز بوده، دیه بر عاقله است و اگر فخر فروشى و مانند آن بوده، بر عهده خود دایه است.
