دیدن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دریافتن چیزی با
چشم را دیدن (رؤیت؛
مشاهده) گویند. از
احکام آن در بابهای
طهارت،
صلات،
صوم،
حج،
تجارت،
نکاح و
شهادات سخن گفته‌اند.
حقیقت دیدن (رؤیت)
ادراک مرئی (شی‌ء دیده شده) با چشم است؛ بدین جهت با
نگاه کردن (
نظر)- که حقیقت آن، دوختن چشم به طرف مرئی است، اعم از آنکه آن را ببیند یا نبیند- تفاوت دارد.
احکام مربوط به دیدن در باب طهارت
مستحب است کسی که
جنازه‌ای را می‌بیند بگوید «الحَمدُ للّٰهِ الذی لَمْ یَجعَلنی مِنَ السَّوادِ الُمختَرَم؛
ستایش خدای را که مرا از هلاکت شوندگان قرار نداد».
دعاهای دیگری نیز وارد شده است.
غسل برای کسی که قصد
مشاهدۀ دار آویخته را دارد مستحب است. بسیاری،
استحباب را مقیّد به موردی کرده‌اند که از زمان به دار آویختن یا
مرگ دار آویخته سه
روز گذشته باشد. از برخی قدما
وجوب این غسل نقل شده است.
احکام مربوط به دیدن در باب صلات
از
شرایط صحّت
نماز جماعت عدم وجود
حائلِ مانع رؤیت
امام و
مأموم، و نیز مأموم و مأمومی دیگر- که واسطۀ اتصال به امام می‌باشد- است.
با وجود حائل،
نماز فرد پشت حائل
باطل است، مگر نسبت به مأموم
زن که وجود حائل بین او و امام یا دیگر
مأمومان بی اشکال است.
حدّ‌ترخص با فاصله گرفتن از
شهر به اندازه‌ای که
دیوارهای آن دیده نشود و
اذان آن شنیده نشود، تحقق می‌یابد. در تحقق آن به صرف ندیدن
دیوار شهر اختلاف است.
اوّل
ماه رمضان و
شوال با دیدن
هلال ماه برای بیننده ثابت می‌شود؛ هرچند کسی جز او ماه را ندیده باشد.
محرم به احرام
عمرۀ تمتّع با
مشاهدۀ خانه‌های
مکه واجب است
تلبیه را قطع کند.
چنان که بنابر قول برخی، قطع تلبیه در احرام
عمرۀ مفرده هنگام
مشاهدۀ کعبه واجب است.
احکام مربوط به دیدن در باب تجارت
معاملۀ کالایی همچون
لباس و
حیوان که
غرر آن با رؤیت برطرف می‌شود، با
مشاهده- بدون ذکر
اوصاف-
صحیح است؛ هرچند هنگام معامله
کالا وجود نداشته باشد، مگر آنکه فاصلۀ زمانی بین
معامله و
مشاهده به حدّی باشد که کالا به طور
عادت در آن مدت تغییر می‌کند، که در این صورت، معامله بدون
مشاهدۀ مجدد یا ذکر اوصاف
باطل است؛ لیکن چنانچه احتمال تغییر بدهد معامله
صحیح است و در صورت تغییر، حق
خیار فسخ برای
خریدار ثابت خواهد بود.
در کالایی که بر مبنای
توصیف- و نه
مشاهده- معامله شده و سپس هنگام تحویل و رؤیت، خلاف وصف از کار در آمده، برای زیان دیده حق
خیار رؤیت ثابت است.
کسی که چند
دختر دارد، چنانچه یکی از آنان را بدون ذکر
نام و تنها با
قصد، به
ازدواج کسی درآورد، در صورت اختلاف بین او و
زوج در تعیین مقصود بنابر دیدگاه برخی، قول زوج مقدم است به شرط آنکه همۀ
دختران را دیده باشد و اگر همه را ندیده باشد،
عقد باطل است.
مستند شهادت با توجه به مورد آن، می‌تواند دیدن یا
شنیدن و یا هر دو باشد. در جایی که مورد
شهادت فعلی از افعال باشد، مانند
غصب،
قتل،
زنا،
رضاع و
ولادت، دیدن لازم است و بدون
مشاهده نمی‌توان
شهادت داد.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۳، ص۶۷۶-۶۷۸.
