آميزش
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نزدیکی کردن را آمیزش می گویند که در
فقه احکام بسیار زیادی دارد.
نزدیکى کردن را می گویند.
نزدیکى و
مجامعت انسانى با
انسان دیگر (
مرد یا
زن، در
قبل یا
دبر) یا با
حیوان است. از آن با عناوینى مانند
جماع،
مواقعه،
وطی،
دخول،
ایلاج،
اتیان، و
مباشرت یاد شده است.
احکام آن در بسیارى از باب‌ها مانند
طهارت،
صوم،
اعتکاف،
حج،
نکاح،
طلاق،
ظهار،
ایلاء و
حدود آمده است.
آمیزش به سه نوع تقسیم مى‌شود که هر کدام تعریف و احکام ویژه‌اى دارند.
آمیزش پس از تحقّق
اسباب شرعی حلیت آن است.
عبارتند از: پیوند
زناشویی اعم از
دائم یا
موقت ،
ملکیت و
تحلیل .
بر
دخول به مقدار
ختنه‌گاه یا بیشتر، احکامى مترتّب مى‌گردد که بر سه گونه است؛ زیرا موضوع
حکم یا آمیزش با
همسر است یا
کنیز و یا اعم از آن دو.
آمیزش با همسر، موجب استقرار تمام
مهر در
عقد دائم
و نیز در عقد موقّت به شرط
تمکین زن از
شوهر در تمام مدّت تعیین شده، ثبوت
عده و
احصان مى‌شود.
همچنین در موردى که
مرد در
بیماری منجرّ به
فوت، زنى را به عقد خود در آورد، آمیزش شرط صحّت پیوند زناشویى است و در صورت
مرگ شوهر بدون تحقق آمیزش، عقد
باطل است.
زن در موردى که به دلیل
سه طلاقه شدن بر شوهر خود
حرام شده باشد، پس از
ازدواج با مرد دیگر و تحقّق آمیزش، بر شوهر قبلى
حلال مى‌شود و مى‌تواند بعد از طلاق، به عقد او درآید.
اگر
کافر در حال
کفر با دخترى و
مادر او ازدواج و آمیزش کند و سپس
مسلمان شود، هر دو بر او حرام مى‌شوند. در صورت عدم آمیزش یا آمیزش با
دختر تنها، عقد دختر صحیح و عقد مادر باطل است.
ترک آمیزش با همسر دائمى بیش از چهار ماه حرام است. ثبوت این حکم نسبت به همسر موقّت، مورد اختلاف است.
آمیزش با کنیزى که
مولا در صدد
فروش او است، موجب ثبوت
استبراء مى‌شود.
همچنین در صورتى که سبب
حلیت آمیزش،
مالکیت کنیز باشد نه تحلیل، موجب ثبوت احصان مى‌گردد.
مطلق آمیزش حلال موجب ثبوت
نسب و حرمت ازدواج با مادر، دختر و
نوه‌هاى زن براى مرد، و حرمت ازدواج با پدر،
پسر و نوادگان مرد براى زن مى‌شود.
به قول
مشهور، آمیزش در
دبر زن
مکروه است.
آمیزش در شب دوشنبه، سه‌شنبه، شب و ظهر پنج‌شنبه، شب و بعد از عصر
جمعه مستحب است.
آمیزش هنگام
خورشید و
ماه‌گرفتگی، هنگام
ظهر- جز روز پنج‌شنبه- هنگام
غروب، در ایام
محاق (دو یا سه شب آخر ماه)، شب نخست هر ماه- جز ماه رمضان- نیمه ماه، هنگام وزیدن
بادهای سیاه، زرد و سرخ و رخداد
زلزله، و نیز با
بدن عریان،
شکم پر و پشت یا رو به
قبله بودن مکروه است.
آمیزش مرد با زنى که به گمان حلال بودن صورت مى‌گیرد.آمیزش به
شبهه مانند آمیزش حلال، موجب ثبوت عدّه و نسب و به قول مشهور نشر حرمت مى‌شود .
آمیزش بدون تحقّق اسباب شرعى حلیت که در صورت آگاهى و
اختیار حرمت ذاتی دارد مانند
زنا.
آمیزش با تحقّق اسباب و وجود
مانع شرعى که با آگاهى و اختیار،
حرمت عرضی دارد مانند آمیزش با همسر در حال
حیض.
زنا (آمیزش مرد با زن) ،
لواط (آمیزش مرد با مرد) ،
مساحقه (آمیزش زن با زن) و آمیزش
انسان با
حیوان ، مصادیق حرام ذاتى‌اند و ارتکاب آن‌ها موجب ثبوت احکامى از قبیل
تعزیر و
حرمت گوشت حیوان در آمیزش با آن
، و
حد (
تازیانه،
کشتن و
سنگسار) در سه مورد دیگر مى‌گردد.
ارتکاب این امور موجب
حرمت ابدی ازدواج با برخى بستگان فرد
تجاوز شده مانند مادر و
خواهر در لواط و نیز حرمت ابدى ازدواج با زن شوهردارى مى‌شود که زنا با او واقع شده است.
آمیزش در حال حیض
،
نفاس ،
روزه ،
اعتکاف، احرام
،پس از
ظهار ،
ایلاء ،
قسم ،
عهد ،
نذر و نیز پس از
شرط ترک آن در
ضمن عقد لازم ، بعد از
افضاءو پس از مرگ
و نیز پیش از رسیدن همسر به سنّ نه سالگى
، حرمت عرضى دارد.
آمیزش حرام اعم از ذاتى یا عرضى، موجب
بطلان روزه
، اعتکاف
و حج
و ثبوت
کفاره مى‌شود و در موارد قسم، عهد و نذر بر ترک آن، علاوه بر کفّاره، موجب
نقض قسم، عهد و نذر مى‌گردد. همچنین در مواردى مانند آمیزش با مرده
، با
زوجه پس از افضاى او
و با
حائض، موجب ثبوت تعزیر است.
دخول در
قبل به مقدار
ختنه‌گاه یا بیشتر هر چند
منی بیرون نیاید، موجب حصول
جنابت است.
تحقّق جنابت به دخول در
دبر بدون بیرون آمدن منى، مورد اختلاف است؛ قول مشهور، تحقّق آن است.
در تحقّق آن به آمیزش با حیوان اختلاف است.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد۱، صفحه۱۴۶-۱۴۹.
