۲)از شرایط حصول طهارت به آفتاب آن است که خشکانیدن، مستند به آن باشد؛ لیکن در اینکه آیا دخالت مثل باد در خشکیدن، به حصول طهارت زیان مى‌رساند یا نه، اختلاف است.
از نشانه‌هاى قبله در صورت ندانستن آن، بادهاى چهارگانه جنوب، شمال، صبا و دبور است.
مراد، جهت وزیدن این بادها است که مکلف با استقبال به آن جهت به‌گونه‌اى خاص، قبله را به شکل تقریبى مى‌یابد.
محلّ وزیدن باد جنوب، حدّ فاصل بین مشرق اعتدالى ستاره سهیل و مشرق اعتدالى خورشید، محلّ وزیدن باد شمال، فاصله بین ستاره جدی تا مغرب اعتدالى خورشید، جهت خیزش باد صبا، حدّ فاصل میان مشرق خورشید و جدى و ناحیه وزش باد دبور، حدّ فاصل مغرب خورشید و ستاره سهیل است.
برخی محلّ وزیدن باد صبا بر گونهی راست و باد شمال، روبه‌رو و دبور بر گوش چپ و جنوب بین دو کتف را براى اهالى سند، هند، ملتان، کابل و مانند آن را از نشانه‌هاى قبله دانسته‌اند.
تیرى که به طرف شکار، رها شده چنانچه باد، آن را به شکار برساند و کشته شود، حلال است و دخالت باد، ضررى ندارد، هرچند اگر باد نبود، تیر به شکار، اصابت نمى‌کرد.
کسى که در ملک خود، در حدّ نیاز، آتش افروخته ولى باد وزیده و آن را به ملک دیگرى سرایت داده و خساراتی به بار آورده است، ضامن نیست؛ لیکن اگر افروختن آتش هنگام وزش باد تند، صورت گرفته باشد، برخى بر ضمان آن تصریح کرده‌اند.
