تسمیه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تسمیه به معانی بردن نام خدا و تعیین به اسم و نامگذارى آمده است.

---

از معناى نخست در بابهاى طهارت، صلات، حج، نکاح، صید و ذباحه و اطعمه و اشربه سخن رفته است.

۱.۱ - تسمیه در ابتدای هر کار

بردن نام خدا هنگام شروع به هر کارى، مستحب و در موارد خاصّى بر آن تأکید شده است، از جمله: هنگام دخول به بیت الخلاء و خروج از آن، هنگام برهنه شدن براى بول کردن، هنگام وضو گرفتن و غسل کردن،هنگام پوشیدن لباس، در وقت ورود به مسجد، همچنین سوار شدن بر مرکب و پیاده شدن از آن، هنگام تراشیدن سر براى حاجى،هنگام آمیزش، در وقت خوردن و آشامیدن و نیز در آغاز خوردن هر نوع از غذاهاى سفره، و چنانچه هنگام شروع به غذا فراموش کند، مستحب است هر زمان که یادش بیاید نام خدا را ببرد. قسم با ذکر نام خداوند محقّق مى‏شودهمچنین از شرایط حلیت ذبیحه و شکار، بردن نام خداوند است و ترک عمدى تسمیه موجب حرمت آنها مى‏شود.

---

تسمیه به معنای دوم در بابهایى نظیر نکاح، طلاق و لعان به کار رفته است.
از شرایط صحت عقد ازدواج، تمییز زوجه یا زوج از غیر آن با اشاره یا توصیف و یا تسمیه (تعیین او به اسم) است. در طلاق و لعان نیز حکم همین گونه است.

---