تشبّه عبارت است از اینکه شخصى در نحوه رفتار یا پوششى که- به لحاظ جنسیت، دین و یا غیر آن- نشانه و مشخّصه طایفهاى از انسانها به شمار مىرود، همانند آنان گردد مانند پوشیدن لباسزن توسط مرد و عکس آن و آویختن صلیب به گردن توسط مسلمان. از این عنوان در بابهاى مختلف همچون صلات، حج، جهاد، تجارت و اطعمه و اشربه به مناسبت سخن رفته است.
تشبّه هریک از مرد و زن به دیگرى در رفتار جنسى به معناى تخنث و تذکر حرام بلکه از گناهان کبیره است؛ لیکن تشبّه هریک از آن دو به دیگرى در پوشش و غیر آن از هیئتها، مانند برداشتن زیر ابروها و آرایش صورت و رها کردن موى سر بسان زنان، از حیث حرمت و کراهت مورد اختلاف است. برخى مطلقتشبّه،
تشبّه به کفار در رفتار- كه در ظاهر به آنان شباهت پيدا مىكند هرچند انگيزه فاعل، اين تشابه نباشد- مکروه است؛ بدين جهت در روايات از نمازگزاردن در جايى كه آتش افروخته مىشود مانند آشپزخانه- به جهت تشبّه به عمل مجوسیان
تشبّه به معصومان علیهم السّلام و اولیای الهی در رفتار و افعال، امرى مستحب و ممدوح است؛ ازاین رو پوشیدن لباس سفید به جهت شباهت پیدا کردن به پیامبران، مستحب است.
سزاوار است امام علیه السّلام هنگام انعقاد پیمانذمه با اهل کتاب با آنان شرط کند که در پوشش، مرکب، موی سر و کنیه به مسلمانان تشبّه پیدا نکنند و در مظاهر یاد شده بهگونهاى باشند که از مسلمانان باز شناخته شوند.
